ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4099

หลี่ญ่าหลินได้ฟังก็อึ้งไปทันที เขากล่าวว่า "ไม่น่าเชื่อจริงๆ....ในโลกนี้จะมีสิ่งมหัศจรรย์แบบนั้นอยู่ด้วย มหัศจรรย์ถึงขนาดที่คิดไม่ออกว่ามันจะสามารถเชื่อมโยงกับพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ใดได้ และรู้สึกว่าหนังสือจำนวนมากที่เรียนมาในสหรัฐอเมริกาล้วนเสียเปล่าไปแล้ว"

อานโฉงชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ดังนั้นเมื่อกี้ฉันถึงได้บอก มีเรื่องมากมายที่พวกเราไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ แต่บางทีปัญหาอาจไม่ได้อยู่ที่เรื่องนั้น แต่เป็นพวกเราที่รู้ไม่มากพอ"

หลี่ญ่าหลินถอนหายใจและกล่าวว่า "ถ้าฉันมียานี้จริงๆ คุณท่านที่บ้านฉันบางทีอาจจะอายุยืนขึ้นก็ได้ แต่ก็ไร้ประโยชน์ ฉันไม่มีปัญญาจ่ายไหว"

พูดจบ เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้ จากนั้นก็มองไปที่อานโฉงชิวแล้วถามว่า "ทำไมนายถึงอยากซื้อสิ่งนี้? ให้ใครใช้?"

อานโฉงชิวถอนหายใจ "ให้พ่อฉัน อาการโรคอัลไซเมอร์ของเขาเริ่มแย่ลงเรื่อยๆแล้ว"

“โรคอัลไซเมอร์?” หลี่ญ่าหลินโพล่งออกมา "ภาวะสมองเสื่อมใช่มั้ย?! คุณลุงอานเป็นโรคนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"

อานโฉงชิวถอนหายใจ: “เขาป่วยมานานกว่าสองปีแล้ว ตอนแรกๆก็พบว่าเขามักจะลืมของได้ง่ายๆเสมอ บางครั้งเขาก็จำไม่ได้ว่าวางของไว้ที่ไหนทั้งๆที่เพิ่งวางมันลงไป บางทีเมื่อกี้เพิ่งพูดอะไรไปพริบตาเดียวก็ลืมไปแล้วแถมยังพูดซ้ำขึ้นมา บางทีเวลานายพูดอะไรกับเขา เขาเหมือนจะเข้าใจ แต่พริบตาก็กลับมาถามนายอีกครั้ง...”

“ในตอนนั้นพวกเราก็มีผู้เชี่ยวชาญที่ดีที่สุดเข้ามาช่วยดูแล้ว อีกทั้งยังพาเขาไปฝึกอย่างเป็นระบบเพื่อต่อสู้กับโรค แต่สาเหตุของโรคคือการทำงานของสมองลดลง ดังนั้นจึงไม่มีการรักษาที่ได้ผลในทางการแพทย์ จากนั้นอาการของเขาก็ทรุดโทรมลงเรื่อยๆ"