ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4103

อานโฉงชิวพยักหน้าและกล่าวว่า "ใช้ไปหาเงินไปไง ในปีก่อนๆรายได้จากกองทุนทรัสต์นั้นสูงมาก เป็นเรื่องปกติที่จะได้รับกำไรมากกว่าสิบจุดต่อปี นอกจากนี้มันยังเป็นดอกเบี้ยแบบทบต้น ดังนั้นยิ่งหมุนเวียนไปก็ยิ่งมากขึ้นโดยธรรมชาติ"

พูดถึงตรงนี้ อานโฉงชิวก็กล่าวเสริมว่า “ดังนั้น เมื่อนายฟังแล้วอาจดูเหมือนพวกเราโง่มากจนถึงขั้นดื้อรั้นและใช้เงินไปอย่างเปล่าประโยชน์ แต่ที่จริงแล้ว พวกเรากลับไม่ได้ใช้ทุนอะไรเลย และทุกอย่างก็มีคนไปทำให้โดยเฉพาะ ไม่จำเป็นต้องลงมือลงแรงเอง และเมื่อคิดคำนวณในตอนสุดท้าย อันที่จริงก็ยังมีกำไรอยู่”

หลี่ญ่าหลินยอมแล้ว เขาถอนหายใจและเอ่ย “กำไรหมุนกำไร เงินต่อเงิน ในยุคสงบ พวกนายคนมีเงินก็มั่งมีไปตลอดชั่วโคตร...”

พูดจบ เขาก็ยิ้มเยาะตัวเอง “ไม่เหมือนฉัน แค่รู้วิธีจับกุมคนและไขคดี ไม่มีหัวทางเศรษฐกิจเอาซะเลย”

อานโฉงชิวเอ่ยอย่างจริงจัง “ตามหลักแล้ว หากลูกหลานคนรวยรู้จักควบคุมมือตัวเองให้ดี อย่าเอาไปใช้สุรุ่ยสุร่าย แบบนั้นต่อให้คนรวยมีเงินแต่ร้อยล้านแล้วใส่ในกองทุนทรัสต์ มันก็ยังสามารถรับประกันได้ว่าลูกหลานของเขาจะไม่ขาดเงินใช้”

หลี่ญ่าหลินอดถอนหายใจไม่ได้ “หากหาตัวหลานชายของนายคนนั้นเจอแล้ว ค่าตัวของเขาไม่เพิ่มขึ้นไปเป็นสามสี่หมื่นล้านดอลลาร์เลยหรือไง?!”

“ไม่ใช่แค่นั้น” อานโฉงชิวเอ่ย “ตอนที่อาการของคุณพ่อหนักมากขึ้น เขากลัวว่าวันหนึ่งเขาจะเลอะเลือนและสูญเสียความสามารถในการตัดสินไป ดังนั้นเขาจึงเติมเงินกว่าหกหมื่นล้านลงในบัญชีเดียวจนเป็นแสนล้าน จากนั้นเขาก็เปลี่ยนเงื่อนไขของกองทุนทรัสต์ว่าเงินต้นแสนล้านนี้ห้ามแตะต้องและเก็บไว้เพื่อหลานชายของฉันทั้งหมด และทำได้แค่เอากำไรประจำปีออกไปหาคน แต่ถึงอย่างนั้นกำไรต่อปีก็หลายพันล้านเหรียญไปแล้ว”

“ดังนั้น หากหาตัวหลานชายของฉันคนนั้นเจอละก็ ค่าตัวของเขาก็จะเพิ่มไปเป็นแสนล้าน!”

หลังจากฟังแล้ว หลี่ญ่าหลินก็จุดซิการ์ขึ้นมาและสูบช้าๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นนั่งตัวตรง จัดคอเสื้อของเขาแล้วยิ้มพูดว่า "โฉงชิว นายคิดยังไงกับฉันในฐานะหลานชายของนาย?"