ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 412
บทที่ 412
เขาสิ้นหวังเหมือนชีวิตพังทลายลง ร้องไห้แล้วกล่าวว่า “ไม่! ผมจะไม่ไป! ผมไม่อยากไปขุดโสมในสถานที่ผีห่าบนภูเขาฉางไบ!”
หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน ก้มกราบแล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่ โปรดปล่อยผมไปเถอะ ผมเต็มใจที่จะออกจากประเทศจีนแล้วจะไม่กลับมาอีก จะไม่หาเรื่องเว่ยเลี่ยงอีก โปรดอย่าให้ผมไปภูเขาฉางไบเลย”
เย่เฉินไม่ให้โอกาสพวกเขาเลย และออกคำสั่งให้คนอื่น ๆ ในตระกูลเว่ยที่เหลือโดยตรงว่า “พวกคุณตระกูลเว่ยฟังผมให้ดี จากนี้เป็นต้นไป พวกคุณมีทางเลือกเพียงสองทาง คือให้ความร่วมมือในการทำงานกับเว่ยเลี่ยง เว่ยเลี่ยงสามารถรักษาผลประโยชน์ให้พวกคุณได้ หรือไม่ ก็ตามพวกเขาสองคนไปขุดโสมที่ภูเขาฉางไบ!”
พูดจบ เย่เฉินแสดงท่าทางเย็นชา เขาตะโกนว่า “ฉันจะให้เวลาพวกคุณสิบวินาที คิดให้ดีว่าจะตามใคร ถ้าตัดสินใจจะตามใครก็ไปยืนอยู่ข้างหลังเขา!”
เมื่อเย่ฉินพูดจบ คนของตระกูลเว่ยทุกคนก็เคลื่อนไหวขึ้นมาทันที
อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดแย่งชิงเพื่อเป็นคนแรก เพราะกลัวว่าตนเองจะรั้งท้าย โดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ ทุกคนต่างไปยืนอยู่ข้างหลังเว่ยเลี่ยง
เว่ยหย่งเจิ้นและเหว่ยฉางหมิงโกรธแล้วด่าว่า “พวกแกมันไอ้คนอกตัญญู ไม่รู้คุณคน ตระกูลเว่ยของเราเลี้ยงพวกแกเสียข้าวสุกจริง ๆ!”
ทุกคนเพิกเฉยต่อคำด่าของสองพ่อลูกอย่างสิ้นเชิง เมื่อตกต่ำลงพวกที่ใกล้ชิดก็พากันตีจาก มิหนำซ้ำยังมีพวกที่ฉวยโอกาสซ้ำเติม สองพ่อลูกสูญเสียอำนาจแล้ว ถึงจะโง่อย่างไรก็ไม่ยืนอยู่ข้างพวกเขาแน่นอน ไม่มีใครอยากไปขุดโสมที่ภูเขาฉางไบตลอดชีวิต!
เว่ยฉางหมิงร้องไห้เสียงดัง ส่วนเว่ยหย่งเจิ้งที่อยู่ข้าง ๆ ร่างกายก็ชักกระตุกขึ้นมา
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์จบลงแล้ว เว่ยฉางหมิงได้มองไปที่เว่ยเลี่ยง ร้องไห้และขอร้องว่า “เลี่ยงจื่อ น้องชายที่แสนดีของพี่ แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้เกิดมาจากแม่เดียวกัน แต่เราก็มีพ่อคนเดียวกัน! เลือดครึ่งหนึ่งในร่างกายของเราเหมือนกัน คุณได้โปรดสงสารพี่ชายด้วยเถอะ ช่วยพี่ชายขอร้องอาจารย์เย่ ปล่อยพี่ไปเถอะ! จากนี้ไปตระกูลเว่ยจะเป็นของคุณ พี่ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ขอแค่อย่าส่งพี่ไปภูเขาฉางไบเท่านั้น!”
ท่านหงห้าตอบทันทีว่า “ได้ครับ อาจารย์เย่ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”
เมื่อพูดจบ ท่านหงห้าก็ถามว่า “อาจารย์เย่ หลังจากพาพวกเขาไปส่งที่ภูเขาฉางไบแล้ว?”
เย่เฉินกล่าวต่อว่า “ส่งพวกเขาไปที่หมู่บ้านที่อยู่เชิงเขาของภูเขาฉางไบ หลังจากนั้น คุณซื้อบ้านหลังเล็ก ๆ ที่แค่สามารถหลบลมฝนให้สองพ่อลูกชายอาศัยอยู่ และซื้อข้าวสาร น้ำมันและอาหารต่างๆ หลังจากนี้สองพ่อลูกจะเป็นคนของภูเขาฉางไบ และถึงแม้จะตายก็จะเป็นผีของภูเขาฉางไบ แม้ว่าจะเผาแล้วกระดูกเฒ่าถ่านก็ต้องฝังไว้ที่เชิงเขาของภูเขาฉางไบด้วย! เข้าใจไหม?”
ท่านหงห้าตอบว่า “อาจารย์เย่ หงห้าเข้าใจครับ!”
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...