ในเวลานี้ ซูรั่วหลีก้าวเข้ามาข้างๆ เธอ แล้วพูดว่า:"คุณเฟ่ย ได้เวลากลับห้องแล้วค่ะ เดี๋ยวคนเดินเรือจะมาตรวจตามปกติ"
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอและซูรั่วหลีได้ทำความรู้จักกัน และตอนนี้ทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนกัน
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าเบา ๆ และถามเธอว่า:"รั่วหลี คุณเคยออกทะเลมาก่อนเหรอ?"
"ถือว่าเคยออกมั้ง……"ซูรั่วหลียิ้มเล็กน้อย:"หลังจากที่ฉันประสบอุบัติเหตุในญี่ปุ่น คุณเย่เป็นคนช่วยชีวิตฉันจากทะเล"
เฟ่ยเข่อซินถอนหายใจ:"ดูเหมือนว่าเราทั้งคู่เป็นหนี้บุญคุณเขามากเลยล่ะ"
"ใช่"ซูรั่วหลีพูดอย่างจริงจัง:"ฉันตัดสินใจแล้วว่า จะยอมเป็นม้ารับใช้ติดตามคุณเย่ทั้งชีวิต และหวังว่าจะทำเพื่อเขามากกว่านี้"
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าและพูดว่า:"ฉันก็มีความคิดเดียวกับคุณ แต่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอยู่ไหม"
ซูรั่วหลัพูดว่า:"ต้องมีแน่นอน! คุณฉลาดมาก และผ่านอะไรมามากมาย คุณเป็นอัจฉริยะระดับสูงที่คุณเย่ต้องการอย่างมาก"
เฟ่ยเข่อซินถอนหายใจ และพูดอย่างช่วยไม่ได้:"แต่สถานะของฉันตอนนี้พิเศษเกินไป ลุงใหญ่ของฉันกำลังตามหาที่อยู่ของฉันทุกที่แน่นอน ถ้าให้เขารู้ว่าคุณเย่ช่วยฉันและคุณปู่ของฉัน เกรงว่ามันจะพาปัญหามาให้คุณเย่"
ซูรั่วหลีพูดปลอบ:"ตอนนี้คุณไม่ต้องคิดมาก หลังจากไปถึงซีเรียแล้ว คุณหาที่อยู่ก่อนชั่วคราว ดูแลคุณปู่ให้ดี และอาจมีต่อไปโอกาสพลิกชีวิต"
"อืม!"เฟ่ยฮ่าวหยางพยักหน้าแรงๆ และพูดด้วยความปรารถนาว่า:"หวังว่าจะมีโอกาสในอนาคต!"
ในเวลานี้ เฟ่ยเข่อซินไม่รู้ว่า เธอจะกลับนิวยอร์ก ในเวลาไม่ถึง 48 ชั่วโมงก่อน
…...
นิวยอร์กในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา
ในที่สุดเครื่องบินโบอิ้ง 777 จำนวน 3 ลำก็ลงจอดที่ท่าอากาศยานจอห์น เอฟ. เคนเนดีในนิวยอร์ก
คาซูโอะถามเขาว่า:"พ่อยังไม่ได้ข่าวเหรอ?"
ฮัตโตริ ฮันโซถามด้วยความประหลาดใจ:"เกิดอะไรขึ้น?"
คาซูโอะ ฮันโซพยักหน้า และพูดด้วยความเจ็บปวด:"เมืองอิงะของพวกเรา พังทลายไปแล้ว……"
"อะไรนะ?"ฮัตโตริ ฮันโซตกตะลึง และโพล่งออกมา:"เราเพิ่งออกจากเมืองนั้นไม่นานเอง ตอนไปทุกอย่างในเมืองก็เรียบร้อยดี มันจะพังทลายได้อย่างไร?"
เมื่อคาซูโอะ ฮันโซเห็นว่าพ่อของเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในญี่ปุ่น จึงรีบบอกข่าวทั้งหมดที่เขาได้รับกับฮัตโตริ ฮันโซ
หลังจากที่ฮัตโตริ ฮันโซฟังแล้ว ก็หน้ามืด และเกือบจะล้มลง
สักพัก เขาก็ได้สติกลับมา และพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดว่า:"เมืองนั้นบรรพบุรุษนินจาของฉันเป็นคนสร้างด้วยอิฐทีละอัน ผ่านมาตั้งหลายปีแล้ว ไม่นึกเลยว่า…...จะกลายเป็นเถ้าถ่านข้ามคืนอย่างกะทันหัน…… หลังจากที่ฉันตาย จะเอาหน้าไหนไปเผชิญกับบรรพบุรุษของนินจาอิงะอีก……"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...