ทันทีที่หลี่ญ่าหลินไป เฟ่ยเสวปิงก็พูดกับเฟ่ยซานไห่ พ่อของเขาด้วยความตื่นตระหนกว่า:"พ่อ…… หลี่ญ่าหลินพูดถูก! เรื่องนี้แปลกจริงๆ!"
แม้ว่าการสีหน้าของเฟ่ยซานไห่จะน่าเกลียดมาก แต่ก็มีความตื่นตระหนกด้วย เขาถามโดยไม่รู้ตัวว่า:"เรื่องอื้อฉาวใหญ่ที่เขาพูดถึงคืออะไร? มันเป็นเรื่องของปู่นายเหรอ? แต่ว่า วิธีที่ฉันชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลนั้น โดยทั่วไปแล้วมันถูกกฎหมายนะ แม้ว่าฉันจะไปฟ้องที่ศาล ฉันก็ไม่แพ้ ที่ผิดกฎหมายจริงๆ คือฉันไม่ยอมให้เขากลับมา แล้วส่งคนไปตามหาเขาเงียบๆ หาโอกาสตัดขาด แต่เรื่องนี้ยังไม่สำเร็จเลย! ต่อให้ถูกแฉ ฉันก็ปฏิเสธได้หมด จะมีผลกระทบอะไรล่ะ ไม่ถึงขั้นเป็นเรื่องอื้อฉาวใหญ่โตเลยใช่ไหม?"
เฟ่ยเสวปิงพยักหน้าเบา ๆ เบ้ปาก แล้วพูดว่า:"ผมก็คิดว่ามันไม่ขนาดนั้น…… ถ้าปู่ถูกจัดการเพราะเราจริงๆ พูดเรื่องนี้ออกไป เราก็รู้สึกผิดแน่นอน แต่เราทำไม่สำเร็จเลย แม้แต่เงาของคุณปู่ก็หาไม่เจอ……"
เฟ่ยซานไห่นั่งบนเก้าอี้ต่อ แล้วพูดด้วยความตื่นตระหนก:"แล้วหลี่ญ่าหลินหมายความว่าอย่างไร…...เสวปิง นายมีเรื่องฉาวโฉ่ที่ฉันไม่รู้ไหม?"
"หา? ผม?"เฟ่ยเสวปิงรู้สึกประหม่าเล็กน้อยทันที เขาลังเลอยู่นาน และไม่สามารถพูดอะไรได้
เฟ่ยซานไห่ตบโต๊ะอย่างรุนแรง ตะโกนอย่างโกรธเคือง:"เวลาไหนแล้ว นายยังจะปิดบังอยู่อีก! รีบบอกมา!"
เฟ่ยเสวปิงตัวสั่นด้วยความตกใจ และรีบพูดว่า:"ผม ผมแค่มีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือกับดาราหญิงฮอลลีวูดสองสามคน…... หนึ่งในนั้นเป็นภรรยาของผู้กำกับฮอลลีวูดที่มีชื่อเสียง……"
เมื่อพูดเช่นนี้ เฟ่ยเสวปิงก็รีบพูดขึ้นว่า:"แต่ก็ไม่มีอะไร…... เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติในฮอลลีวูดไม่ใช่เหรอ? มีดาราชายฮอลลีวูดที่บอกสาธารณชนว่า สนับสนุนภรรยาของเขาหาแฟนหนุ่มข้างนอก ทุกคนเปิดกว้างมาก และด้วยความเปิดกว้างของคนสหรัฐอเมริกา แม้ว่าเรื่องแค่นั้นของผมจะถูกแฉจนหมด ก็ไม่มีใครสนใจหรอก……"
ทันทีที่พูดจบ เฟ่ยเสวปิงก็เงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว และถามว่า:"พ่อ…..แล้วพ่อล่ะ?"
"ฉันเหรอ?"เฟ่ยซานไห่ด่าอย่างโกรธเคือง:"ฉันอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว ฉันจะมีเรื่องอื้อฉาวอะไรได้? ! ถึงจะมีจะมีเรื่องอื้อฉาว มันก็เป็นเรื่องเมื่อ 20 หรือ 30 ปีก่อน หรือก่อนหน้านั้นแล้ว ถึงจะถูกแฉออกมาก็ไม่มีความหมายอะไร!"
พูดจบ เฟ่ยซานไห่ก็พูดต่อ:"ฉันคิดว่าเรื่องอื้อฉาวใหญ่ที่หลี่ญ่าลินพูดนั้น ไม่ใช่เรื่องของชายหญิงธรรมดาๆ หรอก! เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องอื้อฉาวที่มากสุดในสหรัฐอเมริกา ไม่ถือว่าเป็นเรื่องอื้อฉาว ดังนั้นลองคิดไปอีกทางดู!"
พ่อบ้านรีบอธิบายว่า:"ซ่งเผิงเป็นผู้อำนวยการทีมธุรกิจของเรา เมื่อวานนี้ท่านบอกว่าจะซื้อเครื่องบินคองคอร์ด และเขาก็เป็นหนึ่งในผู้รับผิดชอบการติดต่อ"
เฟ่ยซานไห่ขมวดคิ้วและถามว่า:"เขามีเบาะแสอะไรที่จะรายงานให้ฉันทราบ? ถ้าเขาจัดการเครื่องบินคองคอร์ดแล้ว ก็ให้ผู้รับผิดชอบฝ่ายจัดซื้อเจรจาราคาโดยตรง ไม่จำเป็นต้องรายงานกับฉันด้วยตนเอง"
พ่อบ้านส่ายหัวและพูดว่า:"คุณท่าน ซ่งเผิงบอกว่า เป็นเบาะแสที่เกี่ยวกับคุณชายฮ่าวหยาง!"
"โอ้? !" เมื่อเฟ่ยซานไห่ได้ยินแบบนี้ เขาก็เลิกคิ้วขึ้นทันทีและโพล่งออกมาว่า:"เขาอยู่ที่ไหน? รีบพาเขามา!"
พ่อบ้านรีบพูดว่า:"อยู่หน้าประตู ผมจะพาเขาเข้ามาเดี๋ยวนี้!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...