ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4138

หลังจากที่เฉียวเฟยหยุนถูกสำนักว่านหลงจับตัวไป เย่เฉินก็ไม่รีบร้อนที่จะไปนครนิวยอร์กอีกเลย

ตามแผนการของเขา ก่อนอื่นให้คาซูโอะ ฮันโซตัดหูของเฉียวเฟยหยุน และขังเขาไว้กับเฟ่ยฮ่าวหยาง เพื่อที่พวกเขาทั้งสองจะได้ตื่นกลัวในคืนหนึ่ง จากนั้นหลังจากที่เขาไปนครนิวยอร์ก ค่อยเอาชนะพวกเขาทีละคน

และกู้ชิวอี๋ก็เป็นเด็กผู้หญิงที่มีความรู้มากมาย เรื่องของเฟ่ยฮ่าวหยาง ไม่ได้สร้างผลกระทบอะไรต่อเธอเลย วันรุ่งขึ้นหลังจากที่เย่เฉินขอให้คาซูโอะ ฮันโซลักพาตัวเฟ่ยฮ่าวหยางไป เธอก็ได้ลืมเรื่องนี้ไปเลย จากนั้นก็จดจ่อกับการเตรียมงานคอนเสิร์ตที่กำลังจะมาถึงแล้ว

วันนี้ทั้งวัน กู้ชิวอี๋มัวแต่ยุ่งอยู่กับงานคอนเสิร์ต เพื่อที่จะร่วมมือกับทีมงานได้ดียิ่งขึ้น บริษัทของเธอได้เช่าศูนย์การเต้นรำในนครนิวยอร์กโดยเฉพาะ ให้สำหรับกู้ชิวอี๋และนักเต้นฝึกซ้อมและออกแบบท่าเต้น

หลังจากกลับถึงโรงแรมในตอนเย็น กู้ชิวอี๋เพิ่งอาบน้ำเสร็จและกำลังเตรียมที่จะพักผ่อน ผู้ช่วยเฉินตัวตัวก็มาเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา และพูดกับเธอว่า “ชิวอี๋ เฟ่ยเสวปิงจากตระกูลเฟ่ยโทรมา และอยากจะเชิญคุณไปทานข้าวสักมื้อที่บ้านเขาในวันพรุ่งนี้ตอนเที่ยง”

“เฟยเสวปิงงั้นเหรอ?” กู้ชิวอี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วถามว่า “คุณพ่อของเฟ่ยฮ่าวหยางใช่หรือไม่?”

“ใช่” เฉินตัวตัวพยักหน้าและกล่าวว่า “ก็คือเขา เขาบอกมาว่า คุณปู่ของเฟยฮ่าวหยางอยากจะพบคุณสักหน่อย”

กู้ชิวอี๋กล่าวโดยไม่ลังเลเลยว่า “ไม่ไป! ปฏิเสธไปเลย!”

เฉินตัวตัวรีบพูดว่า “ชิวอี๋ ตระกูลเฟ่ยมีอิทธิพลมากมายในนครนิวยอร์ก ฉันเกรงว่าการปฏิเสธโดยตรงมันจะไม่เหมาะสม..........”

“มันจะไม่เหมาะสมตรงไหน?” กู้ชิวอี๋ผู้ถ่อมตัวมาโดยตลอด แสดงออกถึงความรังเกียจและดูถูกเหยียดหยามอย่างหายาก และพูดอย่างเย็นชาว่า “ตระกูลของพวกเขามีอิทธิพลเพียงใด มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย ฉันไม่เคยขอยืมเงินจากเขา และก็ไม่ได้ขอให้เขาช่วยเรื่องอะไร ถึงเขาจะเป็นคนที่รวยที่สุดในโลก และฉันก็ไม่จำเป็นต้องให้หน้ากับเขาหรอก!”

พูดแล้ว กู้ชิวอี๋ก็พูดอีกครั้งว่า “อีกอย่าง พวกเขาเชิญฉันไปทานข้าว ไม่จำเป็นต้องเดาเลยว่าจุดประสงค์นั้นคืออะไร พวกเขาแค่ต้องการจะใช้โอกาสนี้ เพื่อสืบหาจากตัวฉันว่าเฟยฮ่าวหยางหายตัวไปได้อย่างไรกันแน่ ท้ายที่สุด ก็ยังอยากจะตามหาตัวพี่เย่เฉินออกมา ฉันจะไม่ให้โอกาสใดๆ แก่พวกเขาอย่างแน่นอน!”