ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4143

เขาแทบทรุดตัวลงและร้องขอเสียงดัง “คุณเย่........ฉัน.......ฉันเจ็บปวดมาก......ฉันรู้สึกเจ็บปวดมากจริงๆ ........ได้โปรดฆ่าฉันให้ตายเถอะ ฉันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ!”

เย่เฉินมองดูท่าทางที่เจ็บปวดอย่างที่สุดของเขา โดยไม่มีความเห็นอกเห็นใจใดๆ ในใจ และพูดอย่างเย็นชาว่า “ตอนที่ร้องขอฉัน คุณก็ลองคิดดูว่า มีสาวบริสุทธิ์กี่มากน้อยที่พูดแบบเดียวกันกับพวกคุณ แล้วพวกคุณได้ปล่อยพวกเขาไปหรือไม่?”

เฉียวเฟยหยุนร้องไห้และตะโกนว่า “ฉัน......ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ ........คุณเย่.......ขอร้องฆ่าฉันให้จตายเถอะ........”

“อยากตายงั้นเหรอ?” เย่เฉินเยาะเย้ย และพูดว่า “นอกจากว่าคุณเอาข้อมูลทั้งหมดที่คุณเก็บไว้ออกมา มิฉะนั้น ฉันจะรักษาชีวิตสุนัขของคุณ และให้คุณลองความรู้สึกเช่นนี้วันละครั้ง”

หลังจากพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็มองไปที่คาซึโอะ ฮัตโตริและพูดอย่างเย็นชาว่า “คาซูโอะ ฮันโซ ดึงเข็มขัดของคุณออกแล้ว ใช้กำลังทั้งหมดของคุณฟาดมันให้แรงๆ!”

คาซูโอะ ฮันโซจะกล้าขัดคำสั่งได้อย่างไร ดึงเข็มขัดของตัวเองออกมาทันที รีบวิ่งเข้าไปด้านหน้าเฉียวเฟยหยุน และฟาดเข็มขัดอย่างบ้าคลั่ง

เฉียวเฟยหยุนเดิมที่สวมกางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว และส่วนที่เหลือของร่างกายนั้นเปลือยเปล่าอยู่ และถูก คาซูโอะ ฮันโซ ฟาดจนเนื้อนางฉีกออกเป็นชิ้นๆ

และทุกครั้งที่ คาซูโอะ ฮันโซ ฟาดลงไป สำหรับเขา มันก็เทียบเท่ากับการกรีดเนื้อหนังของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า และความเจ็บปวดก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายราวกับการระเบิด ราวกับว่าทุกเซลล์ได้รับความเจ็บปวดอย่างสุดขีด

คาซูโอะ ฮันโซ ฟาดลงไปหลายเข็มขัด และเฉียวเฟยหยุนก็เจ็บปวดราวกับหัวกะโหลกของเขากำลังจะระเบิดออกแล้ว

ร่างกายของเขาพร่ามัวไปทั้งตัว แต่ความเจ็บปวดนั้นกลับไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย มันยังคงทำลายประสาทและเจตจำนงของเขาอยู่

ในเวลานี้เย่เฉินพูดอีกครั้งว่า “พั่วจวิน สั่งให้คนเตรียมน้ำร้อนมาหนึ่งกะละมัง ฉันอยากให้เขาลองดู เขาจะรู้สึกเหมือนถูกโยนลงในเหล็กหลอมเหลวได้ไหม!”

ว่านพั่วจวินพูดโดยไม่ลังเลว่า “ครับคุณเย่ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย!”

เมื่อเฉียวเฟยหยุนได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ร้องไห้และพูดว่า “คุณเย่.....ฉันจะให้! ฉันยินดีที่จะมอบหลักฐานทั้งหมดให้แก่คุณ.......ได้โปรดอย่าทรมานฉันอีกเลย.......ได้โปรด.......”

เย่เฉินเยาะเย้ยว่า “เฉียวเฟยหยุน มันสายเกินไปที่จะขอความเมตตาแล้วตอนนี้ ฉันเคยให้โอกาสแก่คุณแล้ว แต่คุณนี่มันไร้ประโยชน์จริงๆ!”

หลังจากนั้น เขากล่าวเสริมว่า “ฉันได้ยินมาว่ายาตัวนี้มีผลทางยาอย่างน้อยสองชั่วโมง คุณใช้ประโยชน์จากสองชั่วโมงนี้ให้ดีก่อน และสนุกกับมัน ส่วนที่เหลือ เราค่อยมาคุยกันหลังจากที่คุณเพลิดเพลินกับมันเสร็จแล้ว”

ในขณะนี้เฉียวเฟยหยุนรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งไปเลยทีเดียว

เขาไม่คาดคิดเลยว่า เย่เฉินจะเป็นปีศาจมากกว่าตัวเขาเองอีก