ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4148

ยี่สิบนาทีต่อมา เฟ่ยเจี้ยนจง เฟ่ยเข่อซินและหยวนจื่อซูทั้งสามคน มาถึงที่ดาดฟ้าพร้อมกับสัมภาระของตัวเอง

ในเวลานี้ สีท้องฟ้าเหนือทะเลก็ได้มืดลงแล้ว เหลือเพียงแสงสลัวจากเส้นขอบฟ้าด้านตะวันตก

บนดาดฟ้า ซูรั่วหลีได้รออยู่ที่นี่เป็นสิบนาทีแล้ว

เมื่อเฟ่ยเจี้ยนจงเห็นซูรั่วหลี เขาก็พูดอย่างสุภาพว่า “คุณหนูซู ต้องลำบากคุณแล้วที่ต้องไปกับพวกเราอีกครั้ง.......”

ซูรั่วหลียิ้มเล็กน้อย และกล่าวว่า “คุณท่านเฟ่ยไม่ต้องเกรงใจ ตราบใดที่เป็นสิ่งที่คุณเย่สั่งให้ฉันทำ ฉันก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด”

หลังจากนั้น เธอก็มองดูเวลา แล้วพูดว่า “คุณท่านเฟ่ย เฮลิคอปเตอร์กำลังจะมาถึงแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่ห่างจากโคลัมโบประมาณสองร้อยกิโลเมตร และจะใช้เวลาในการบินไปประมาณหนึ่งชั่วโมง”

เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าอย่างเบาๆ

แม้ว่าเขาอยากจะถามอย่างยิ่งว่า ทำไมจู่ๆ เย่เฉินถึงจัดให้ตัวเองและหลานสาวไปที่โคลัมโบ และสิ่งที่อยากจะถามตัวเองมากกว่าก็คือหลังจากที่ไปถึงโคลัมโบแล้ว จะต้องทำยังไงต่อไป

แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจทำตามที่เย่เฉินจัดการไว้

ในเมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว ก็ต้องยอมรับมันให้ได้

ในไม่ช้า เฮลิคอปเตอร์ขนาดใหญ่ที่บินอยู่บนพื้นผิวทะเลก็ได้บินเข้าด้วยความเร็วสูง และเครื่องบินก็เริ่มลดความเร็วลงเมื่อเข้าใกล้เรือบรรทุกสินค้า จากนั้นก็ร่อนลงเหนือดาดฟ้าโดยตรง

ทันทีที่เฮลิคอปเตอร์หยุดลงบนดาดฟ้า ประตูก็เปิดออกทันที ทหารของสำนักว่านหลงหลายคนพร้อมปืนและกระสุนจริงก็ได้ลงจากเรือ และมาถึงตรงหน้าซูรั่วหลีในสองสามก้าวเดิน คนที่เป็นผู้นำทีมกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณหนูซู เราได้รับคำสั่งจากท่านประมุข มารับคุณและคนอื่นๆ ไปที่โคลัมโบ เวลาเร่งรีบ เชิญทุกท่านรีบขึ้นเครื่องบินกันเถอะ”

ซูรั่วหลีพยักหน้า และพูดกับเฟ่ยเจี้ยนจงว่า “คุณท่านเฟ่ย คุณเชิญขึ้นไปก่อนเถอะ”