ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 415

บทที่ 415

ยาอายุวัฒนะ สำหรับคนปกติทั่วไป สามารถถือเป็นยาเทวดา

เพราะว่ายานี้ สามารถทำให้คนหนุ่มสาวขึ้น แล้วยังทำให้อายุยืนขึ้นอีกด้วย

แต่ว่า สำหรับเย่เฉินแล้ว ยานี้ไม่มีอะไรพิเศษ แม้ว่าเป็นยาอายุวัฒนะ มันก็เป็นเพียงยาระดับต่ำที่บันทึกอยู่ใน《ตำราเก้าเสวียนเทียน》เท่านั้น

รอบนี้ปรุงได้ทั้งหมด30เม็ด เขาเตรียมเก็บส่วนหนึ่งไว้กินเอง เพื่อเสริมให้ร่างกายแข็งแรง ส่วนที่เหลือก็จะเก็บไว้ก่อน ถ้าหากเจอใครที่เป็นคนดี ก็จะให้หนึ่งเม็ดเป็นรางวัล ถึงแม้ว่าซือเทียนฉีจะอายุมากแล้ว เป็นผู้อาวุโสในการแพทย์แผนจีน แต่ในสายตาของเย่เฉิน วิชาการแพทย์ของซือเทียนฉีมีเพียงครึ่งหนึ่งของศิษย์ของเขาเท่านั้น

ในใจของเขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคนที่อยู่เคียงข้างเขา ตอบแทนบุญคุณของเขาที่ช่วยเหลือพวกเขา แม้ว่าในหลายครั้งเขาจะช่วยอะไรไม่ได้มากนัก แต่โชคดีที่เขาเป็นคนที่จริงใจ และประกอบกับอายุของเขาก็มากแล้ว มอบยาอายุวัฒนะให้เขาหนึ่งเม็ด ถือโอกาสแสดงน้ำใจทำตามสถานการณ์ที่เอื้ออำนวย

ดังนั้น เขาจึงกล่าวกับซือเทียนฉีว่า “คุณอย่าเสียดายยาเม็ดนี้ ไม่ต้องเก็บไว้ ให้กินคืนนี้เลย จากหลังก็นอนหลับให้สบาย”

ซือเทียนฉีระงับความตื่นเต้นในใจและกล่าวด้วยความเคารพ “ผมซือเทียนฉีเข้าใจแล้ว ขอบคุณอาจารย์เย่ที่มอบยาให้!”

เย่เฉินพยักหน้าอย่างช้า ๆ แล้วกล่าวว่า “หวังว่าร่างกายคุณจะแข็งแรง อุทิศตนทำเพื่อประชาชนที่จี้ซื่อถัง”

ซือเทียนฉีรีบกล่าวทันทีว่า “อาจารย์เย่โปรดวางใจ ผมซือเทียนฉีเปิดจี้ซื่อถัง ไม่ใช่เพื่อหาเงิน แต่เพื่อรักษาและช่วยชีวิตผู้ป่วย รักษาผู้ป่วยไม่เคยคิดค่ารักษาพยาบาล และรับยาก็คิดแค่ต้นทุน หากครอบครัวไหนที่ลำบาก ค่ายามักจะได้รับการยกเว้น!”

เย่เฉินกล่าวอย่างพอใจว่า “นี่เป็นสิ่งที่ดีแล้ว จงทำมันต่อไป”

………

ตอนที่เย่เฉินเพิ่งกลับถึงบ้าน ในที่สุดแผลเน่าที่บริเวณของเซียวอี้เชียนก็รักษาหายแล้ว เขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาลชุมชน เพื่อกลับตระกูลเซียว

ที่เขาต้องไปโรงพยาบาลชุมชน สิ่งสำคัญคือไปให้หมอตรวจอีกครั้ง ดูว่าตนเองหายแล้วจริง ๆ