ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4150

ในไม่ช้า กู้ชิวอี๋ก็ขับรถมาถึงที่วิลล่าที่เย่เฉินพักอยู่

หลังจากรับเย่เฉินที่ประตู ขบวนรถก็ขับรถไปที่คฤหาสน์ของตระกูลเฟ่ยที่อยู่ไม่ไกล

เมื่อขบวนรถมาถึงประตูคฤหาสน์ เฟ่ยเสวปิงก็แกล้งทำเป็นออกมาต้อนรับ

แม้ว่าลูกชายของเขาจะยังหายตัวไป แต่เขาก็ยังมีรอยยิ้มจอมปลอมอยู่บนใบหน้าของเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเย่เฉินและกู้ชิวอี๋ลงจากรถด้วยกัน ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มจอมปลอมก็น่าเกลียดอย่างมากขึ้นมาทันที

แม้ว่าเขาจะเคยเจอกับเย่เฉินเพียงครั้งเดียว แต่ความประทับใจของเขาที่มีต่อเย่เฉินนั้นลึกซึ้งมาก

ในคืนที่ลูกชายของเขาหายตัวไป เขาต้องทนทุกข์ทรมานมากมายต่อหน้าเย่เฉิน

เฟ่ยเสวปิงโตมาขนาดนี้แล้ว และนั่นเป็นครั้งแรกที่เขาต้องอับอายขายหน้าอยู่ต่อหน้าเด็กหนุ่มขนดก ดังนั้นเขาจึงจำเรื่องนี้ไว้ในใจเสมอ เมื่อเขาเห็นเย่เฉินในเวลานี้ เขาก็ต้องรู้สึกอารมณ์เสียโดยธรรมชาติ

ดังนั้น เขาจึงขมวดคิ้วและถามเย่เฉินว่า “ฉันเชิญคุณกู้ คุณมาทำไม? คุณคิดว่า ด้วยสถานะที่ต่ำต้อยอย่างคุณ คุณมีคุณสมบัติพอที่จะมาที่คฤหาสน์ของตระกูลเฟ่ยงั้นหรือ?”

“หือ” เย่เฉินหัวเราะ และพูดว่า “คุณช่างปากดียิ่งหนัก ทำไม? ไม่ต้อนรับฉันเหรอ?”

เฟ่ยเสวปิงพูดอย่างเย็นชาว่า “แน่นอน! ไม่ต้อนรับอยู่แล้ว! รู้ตัวดีก็รีบไสหัวไปซะ อย่ามาขวางตาอยู่ที่นี่”

กู้ชิวอี๋ไม่คาดคิดเลยว่า เฟ่ยเสวปิงจะโจมตีเย่เฉิน ดังนั้นจึงก้าวไปข้างหน้าทันที และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณเย่เป็นเพื่อนที่ดีของฉัน และฉันขอให้เขามากับฉันเอง ถ้าตระกูลเฟ่ยของพวกคุณไม่ต้อนรับแขก งั้นเราจะไปเดี๋ยวนี้เลย!”

เฟ่ยเสวปิงพูดอย่างโกรธเคืองว่า “คุณกู้ หรือว่าคุณไม่อยากให้คอนเสิร์ตเริ่มตามกำหนดหรือ?”

“มันไม่สำคัญ” กู้ชิวอี๋พูดอย่างเหยียดหยามว่า “ต่อหน้าคุณเย่ ถึงจะต้องยกเลิกคอนเสิร์ตทั้งหมดไปแล้วจะเป็นอะไรไป?”

หลังจากนั้น เธอก็มองไปที่เย่เฉินทันที และพูดอย่างแน่วแน่ว่า “พี่เย่เฉินเราไปกันเถอะ!”