ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4151

เฟ่ยเสวปิงจะรู้ความหมายลึกซึ้งในคำพูดของเย่เฉินได้อย่างไร เขาไม่มีเวลาที่จะไปคิดถึงสาเหตุที่เย่เฉินบอกว่าจะกลับมาในตอนกลางคืนเลย เขารู้แค่ว่าในวันนี้ตอนเที่ยงจะปล่อยให้ทั้งสองคนจากไปไม่ได้ มิฉะนั้นความพยายามทั้งหมดก็จะสูญเปล่าไปทั้งหมด

อีกอย่าง เวลาที่ผู้ลักพาตัวให้กับตัวเองนั้น เหลือไม่มากแล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาทำได้แค่กัดฟันแล้วพูดว่า “ทั้งสองคนอย่าโกรธเลย เมื่อกี้นี้ฉันใช้คำพูดที่ไม่เหมาะสม และได้โปรดอย่าถือสากับผมเลย”

หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉินอีกครั้ง และพูดโดยไม่ตรงกับใจว่า “คุณเย่ เมื่อกี้นี้ผมล่วงเกินคุณแล้ว ได้โปรดอย่าถือโทษโกรธผมเลย!”

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ไม่นึกเลยว่า คุณชายเฟ่ยจากภูมิหลังที่พิเศษเช่นนี้ จะสามารถถ่อมตัวได้เช่นนี้ ซึ่งทำให้คนน่าประทับใจจริงๆ”

เฟ่ยเสวปิงรู้ว่าเย่เฉินกำลังล้อเลียนตัวเอง แต่เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพยักหน้าและพูดว่า “คุณเย่ชมเกินไปแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นตอนเมื่อกี้นี้เป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด ฉันหวังว่าเราจะพลิกบทความนี้ไปได้ คุณคิดอย่างไร?”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “โอเค คุณว่าพลิกบทก็พลิกบทไปก่อน ถ้าไม่ได้จริงๆ พวกเราก็สามารถหาเวลาที่เหมาะสมพลิกมันกลับมาอีกครั้งได้ในอนาคต ถ้าคุณชายเฟ่ยอยากย้อนพลิกมันกลับมาเมื่อไหร่ ฉันจะรอคอยอยู่ทุกเมื่อ”

เฟ่ยเสวปิงไม่คาดคิดเลยว่า คำพูดของเย่เฉินจะมีหนามอยู่ทุกที่ และก็ไม่ได้เห็นตัวเองอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

ในเวลานี้ เขาอดไม่ได้ที่อยากจะให้คนตีเย่เฉินให้ตายอยู่กับที่เลยทีเดียว

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาว่ามีสิ่งที่สำคัญกว่านั้นในตอนเที่ยงของวันนี้ เขาจึงทำได้เพียงระงับความโกรธไว้ชั่วคราวเท่านั้น

จากนั้น เขาก็ริเริ่มนำเย่เฉินและกู้ชิวอี๋ไปที่ประตูคฤหาสน์

ในเวลานี้ มีรถ Rolls-Royce สามคันจอดอยู่ในคฤหาสน์ และเฟ่ยเสวปิงก็พูดกับทั้งสองคนว่า “ในคฤหาสน์ของตระกูลเฟ่ยมีข้อบังคับ ห้ามรถยนต์ภายนอกเข้าโดยเด็ดขาด ดังนั้นจึงต้องรบกวนทั้งสองคน ต้องเปลี่ยนนั่งรถคันอื่นเข้าไปแล้ว”