ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4157

เย่เฉินพยักหน้า โบกมือ และพูดว่า “เอาแบบนี้ พวกคุณไม่ใช่ซื้อสถานที่แห่งนั้นแล้วหรือ? ตอนนี้ก็ให้ผู้รับผิดชอบทำสัญญาหนึ่งฉบับ และขายสถานที่ให้กับบริษัทต้นสังกัดคุณกู้ในราคาหนึ่งดอลลาร์ คุณให้ผู้รับผิดชอบอยู่ฝ่ายของคุณไปเซ็นสัญญากับต้นสังกัดของคุณกู้โดยตรง และในอนาคตสถานที่แห่งนี้ก็จะเป็นของต้นสังกัดคุณกู้ เช่นนี้ฉันก็จะได้ไม่ต้องกังวลว่าไอ้สารเลวอย่างพวกมึงสร้างเรื่องอีกแล้ว”

เฟ่ยเสวปิงก็อยากจะร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน้ำตา เขารู้สึกว่าเขาเป็นไอ้โง่หัวโตที่ใหญ่ที่สุดในโลก

“เพื่อบังคับให้กู้ชิวอี๋ยอมจำนน ฉันก็ได้จ่ายราคาสูงที่เวอร์วังมาก ถึงจะซื้อสถานที่แห่งนี้ได้โดยตรง หลังจากนั้นก็ได้จ่ายค่าผิดสัญญาให้แก่บริษัทต้นสังกัดของกู้ชิวอี๋เป็นสิบเท่า.........”

“ในท้ายที่สุดไม่คาดคิดเลยว่า ไม่สามารถบังคับให้กู้ชิวอี๋ยอมจำนนได้ กลับนำความหายนะมาสู่พ่อและตัวฉัน.........”

“ตอนนี้ไอ้สารเลวที่มีนามว่าเย่ ได้ทำให้พ่อและฉันอับอายขายหน้าอย่างรุนแรง แม้กระทั่งยังจะเอาสถานที่แห่งนี้ไปด้วย.........”

“นี่ทำเหมือนว่ากูแม่งเป็นอะไรเนี่ย? นี่คือคุณยายของไอ้โง่หัวโตเปิดประตูรับไอ้โง่หัวโต และโง่หัวโตถึงที่บ้านคุณยายไปแล้ว!”

เมื่อเห็นว่าท่าทีตลกขบขันของเฟ่ยเสวปิงแต่ไม่พูด เย่เฉินก็ตบโต๊ะอย่างแรง และถามว่า “ทำไม? มึงไม่พอใจกับวิธีการจัดการของกูเหรอ?”

“พอใจ.......พอใจ!” เฟ่ยเสวปิงตัวสั่นอีกครั้ง และพูดโดยไม่ลังเลว่า “ฉันจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้! ไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย!”

ทันทีหลังจากนั้น เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรหาผู้ช่วยของตัวเองทันที

เพื่อแสดงความจริงใจ เขาเปิดสปีกเกอร์โฟนโดยเฉพาะ แล้วพูดว่า “คุณรีบไปทำเรื่องโอนโรงยิมที่เราเพิ่งซื้อมา ให้บริษัทต้นสังกัดของคุณกู้ในราคาหนึ่งดอลลาร์ทันที และตอนนี้ก็พาทนายไปพบกับตัวแทนของคุณกู้ จะต้องโอนให้เสร็จสิ้นในเวลาที่สั้นที่สุด!”

ผู้ช่วยตกตะลึงหลังจากได้ยินเรื่องนี้ และพูดโพล่งออกมาว่า “คุณชายใหญ่ เราเพิ่งชดเชยค่าสถานที่ให้บริษัทต้นสังกัดของคุณกู้ไปสิบเท่าของค่าสถานที่ และคุณยังจะมอบสถานที่นั้นให้อีกฝ่ายโดยฟรีๆงั้นหรือ?”

เฟ่ยเสวปิงพูดอย่างไม่อดทนว่า “ให้คุณไปจัดการก็รีบไปจัดการซะ ยังจะมาพูดมากอะไรอีก?!”

ผู้ช่วยรีบพูดขึ้นมาว่า “ขอโทษครับคุณชายใหญ่ ผมพูดมากไปเอง........งั้นฉันจะรีบติดต่อทนายทันที......ทางด้านตัวแทนของคุณกู้ ฉันเพิ่งติดต่อเรื่องค่าชดเชยไปเมื่อวานนี้ และมีข้อมูลติดต่อของเธออยู่แล้ว.........”

จากนั้นเฟ่ยเสวปิงถึงพูดว่า “รีบไปจัดการเร็วเข้า อย่างมัวแต่ชักช้า!”

หลังจากสั่งลูกน้องแล้ว เฟ่ยเสวปิงก็วางสายโทรศัพท์ มองไปที่เย่เฉิน และถามอย่างสุภาพว่า “คุณเย่ การจัดการแบบนี้คุณพอใจหรือไม่?”

เย่เฉินพยักหน้า และกล่าวอย่างสบายๆว่า “ยังพอได้ ฉันได้เห็นความจริงใจของพวกคุณครึ่งหนึ่งแล้ว และอีกครึ่งหนึ่งที่เหลือ มันขึ้นอยู่กับการแสดงของคุณแล้ว”