แต่ในเวลานี้ เฟ่ยซานไห่ที่อยู่ข้างๆเขายังคงถือแก้วเหล้าอยู่ และไม่กล้าดื่มมัน
เขาไม่กล้าดื่มมัน แต่คนข้างๆลูกชายของเขาช่างดื่มได้ไวมาก!
สิ่งนี้ทำให้เขาตื่นตระหนกขึ้นมาทันที “แม่งถ้าปล่อยเสวปิงให้ไอ้เวรคนนี้ดื่มหมดก่อน งั้นฉันก็ต้องจบลงแล้วไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อคิดถึงว่าตัวเองถูกตบแทนเขาในตอนเมื่อกี้นี้ เฟ่ยซานไห่ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้น เขารีบใช้เสียงไออย่างหนักทันที จ้องไปที่เฟ่ยเสวปิงและด่าว่า “อะแฮ่ม! ไอ้ลูกอกตัญญู! มึงดื่มเร็วขนาดนี้ อยากให้กูได้รางวัลอีกแก้วพิเศษงั้นเหรอ?!”
เฟ่ยเสวปิงกำลังจะบีบจมูกของเขาและดื่มส่วนที่เหลือลงไป เมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามของพ่อเขา และตกใจมากจนเกือบจะถือแก้วเหล้าไม่อยู่
เขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้งด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นมองไปที่เฟ่ยซานไห่ ถึงจะตระหนักได้ว่าสุราในแก้วของพ่อยังไม่ได้แตะต้องเลย
ในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเขาเกือบจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่อีกครั้ง
เมื่อกี้นี้ก็เพราะตัวเองตบไม่ทันเวลา พ่อเลยต้องโดนตบหน้าแทนตัวเองไปทีหนึ่ง
ในครั้งนี้หากบังเอิญทำให้พ่อต้องดื่มเหล้าขาวเพิ่มอีกแก้ว โดยไม่ทันระวังอีก ความสัมพันธ์พ่อลูกอาจพังทลายลงทันทีได้
ในตอนนี้ เขาเกลียดเย่เฉินจริงๆ เพราะวิธีการของเย่เฉินนั้นมันเหี้ยมากจริงๆ ที่จะกระตุ้นรากฐานทางอารมณ์ระหว่างพ่อลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันช่างน่ารังเกียจจริงๆ!
หลังจากชั่งน้ำหนักแล้ว เฟ่ยเสวปิงก็ได้ยอมแพ้อยู่ในใจแล้ว และเขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเองว่า “ให้ตายสิ! ช่างมันเถอะ! แม้ว่าในวันนี้ฉันจะต้องดื่มสี่แก้ว ฉันก็ต้องจัดอย่างเต็มที่! แม้ว่าฉันจะสู้ตายด้วยครึ่งชีวิต ก็ต้องปกป้องความสัมพันธ์พ่อลูกไว้!”
“มิฉะนั้น ถ้าคุณท่านแค้นใจในอนาคตขึ้นมา และไม่ส่งต่อตำแหน่งหัวหน้าตระกูลให้ฉัน ฉันจะไปร้องทุกข์ได้ที่ไหน?”
“เมื่อมีคนถามฉันว่าทำไมฉันถึงเสียตำแหน่งทายาทไป หากแม่งบอกไปว่าเพราะฉันดื่มเหล้าเร็วเกินไป และมันจะไม่เสียเปรียบจนตายเหรอ.......”
อย่างแรกคือ ทั้งตัวเองและลูกชายจะได้รับรางวัลคนละแก้ว
นี่เป็นผลลัพธ์ที่แย่ที่สุด ไม่มีใครสามารถได้รับประโยชน์แม้แต่น้อย
อย่างที่สอง ก็คือเขาสามารถดื่มให้เสร็จเมื่อหมดเวลาพอดี แต่ลูกชายของเขาไม่มีเวลาเพียงพอแล้ว จึงได้รับรางวัลหนึ่งแก้วไป
แต่ในกรณีนี้ ลูกชายจะได้รับรางวัลสองถ้วย ซึ่งเมื่อปัดเศษขึ้นจะมากกว่าปอนด์...
และผลลัพธ์ที่ดีที่สุด คือต้องดื่มเหล้าให้หมดแก้วโดยเร็วที่สุด และเหลือเวลาให้ลูกชายดื่มเหล้าอีกครึ่งแก้วที่เหลือให้มากขึ้น เพื่อที่ทั้งสองคนจะได้รอดพ้นจากภัยพิบัติ.......
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ทำได้เพียง เทเหล้าที่เหลือเข้าปากให้หมดกำลังเท่านั้น.........

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...