ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4159

แต่ในเวลานี้ เฟ่ยซานไห่ที่อยู่ข้างๆเขายังคงถือแก้วเหล้าอยู่ และไม่กล้าดื่มมัน

เขาไม่กล้าดื่มมัน แต่คนข้างๆลูกชายของเขาช่างดื่มได้ไวมาก!

สิ่งนี้ทำให้เขาตื่นตระหนกขึ้นมาทันที “แม่งถ้าปล่อยเสวปิงให้ไอ้เวรคนนี้ดื่มหมดก่อน งั้นฉันก็ต้องจบลงแล้วไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อคิดถึงว่าตัวเองถูกตบแทนเขาในตอนเมื่อกี้นี้ เฟ่ยซานไห่ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้น เขารีบใช้เสียงไออย่างหนักทันที จ้องไปที่เฟ่ยเสวปิงและด่าว่า “อะแฮ่ม! ไอ้ลูกอกตัญญู! มึงดื่มเร็วขนาดนี้ อยากให้กูได้รางวัลอีกแก้วพิเศษงั้นเหรอ?!”

เฟ่ยเสวปิงกำลังจะบีบจมูกของเขาและดื่มส่วนที่เหลือลงไป เมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามของพ่อเขา และตกใจมากจนเกือบจะถือแก้วเหล้าไม่อยู่

เขากลับมารู้สึกตัวอีกครั้งด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นมองไปที่เฟ่ยซานไห่ ถึงจะตระหนักได้ว่าสุราในแก้วของพ่อยังไม่ได้แตะต้องเลย

ในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่าเขาเกือบจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่อีกครั้ง

เมื่อกี้นี้ก็เพราะตัวเองตบไม่ทันเวลา พ่อเลยต้องโดนตบหน้าแทนตัวเองไปทีหนึ่ง

ในครั้งนี้หากบังเอิญทำให้พ่อต้องดื่มเหล้าขาวเพิ่มอีกแก้ว โดยไม่ทันระวังอีก ความสัมพันธ์พ่อลูกอาจพังทลายลงทันทีได้

ในตอนนี้ เขาเกลียดเย่เฉินจริงๆ เพราะวิธีการของเย่เฉินนั้นมันเหี้ยมากจริงๆ ที่จะกระตุ้นรากฐานทางอารมณ์ระหว่างพ่อลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันช่างน่ารังเกียจจริงๆ!

หลังจากชั่งน้ำหนักแล้ว เฟ่ยเสวปิงก็ได้ยอมแพ้อยู่ในใจแล้ว และเขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเองว่า “ให้ตายสิ! ช่างมันเถอะ! แม้ว่าในวันนี้ฉันจะต้องดื่มสี่แก้ว ฉันก็ต้องจัดอย่างเต็มที่! แม้ว่าฉันจะสู้ตายด้วยครึ่งชีวิต ก็ต้องปกป้องความสัมพันธ์พ่อลูกไว้!”

“มิฉะนั้น ถ้าคุณท่านแค้นใจในอนาคตขึ้นมา และไม่ส่งต่อตำแหน่งหัวหน้าตระกูลให้ฉัน ฉันจะไปร้องทุกข์ได้ที่ไหน?”

“เมื่อมีคนถามฉันว่าทำไมฉันถึงเสียตำแหน่งทายาทไป หากแม่งบอกไปว่าเพราะฉันดื่มเหล้าเร็วเกินไป และมันจะไม่เสียเปรียบจนตายเหรอ.......”