ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4160

เฟ่ยซานไห่ดื่มเหล้าขาวลงไปหนึ่งแก้ว ดวงตาของเขาเริ่มมีภาพซ้อนเกิดขึ้น และศีรษะของเขาก็เวียนหัว และบวมราวกับว่าเขาถูกคนอื่นใช้ค้อนทุบหนักๆ

เฟ่ยเสวปิงไม่กล้านอกใจพ่อของเขา ดังนั้นเขาทำได้แค่รอให้เฟ่ยซานไห่ดื่มลงไปหนึ่งแก้ว จากนั้นจึงรีบดื่มสุราที่เหลืออยู่ในแก้วของเขา

ในเวลานี้ นาฬิกาจับเวลาของเย่เฉินยังไม่ถึงหนึ่งนาที

เมื่อเห็นว่าพ่อลูกทั้งคู่หายใจหอบเหมือนสุนัข และใบหน้าของพวกเขาก็แดงระเรื่อ เย่เฉินก็ยิ้มเล็กน้อย โบกมือแล้วพูดว่า “มาเถอะ ดื่มแก้วที่สอง รบกวนคุณชายใหญ่ช่วยเติมเหล้าให้เต็มด้วย!”

ขาของเฟ่ยเสวปิงเริ่มโยกเยกแล้ว แต่เมื่อเผชิญกับคำสั่งของเย่เฉิน เขาไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟัง ดังนั้นเขาจึงต้องหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาอย่างสั่นเทา และเทอีกสองแก้วสำหรับตัวเขาเองและพ่อของเขา

ทันทีหลังจากนั้น เย่เฉินมองไปที่นาฬิกาจับเวลาอีกครั้ง และกล่าวว่า “เรายังคงทำตามกฎเดิมกัน ให้เวลาพวกคุณหนึ่งนาที ให้ดื่มเหล้าทั้งหมดของตัวเองลงไป และถ้าใครเกินเวลาที่กำหนด งั้นก็จะได้รับรางวัลเป็นอีกแก้ว”

เฟ่ยซานไห่คร่ำครวญว่า “วีรบุรุษหนุ่ม.........ถ้าดื่มแบบนี้ต่อไป จะต้องมีคนตายแน่ๆ........”

เย่เฉินโบกมือของเขา “ไม่ต้องกังวล ไม่ตายหรอก ถ้าตายจริงๆคุณสามารถมาหาฉันได้เลย”

“นี่…” เฟ่ยซานไห่อยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา และคิดกับตัวเองว่า “ฉันตายแล้ว ถึงเวลายังจะมาหาคุณได้อย่างไร?”

ในเวลานี้เย่เฉินพูดอย่างเป็นกันเองว่า “บอกตามตรง พ่อลูกพวกคุณควรแอบไปหาที่ดีใจกันจริงๆ ฉันแค่ให้พวกคุณสองคนดื่มเหล้ากันเล็กน้อยแค่นั้นเอง ก่อนหน้านี้เคยมีพ่อลูกคู่หนึ่งทำให้ฉันขุ่นเคือง และได้กลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว และยังมีพ่อลูกคู่หนึ่งเคยรุกรานฉัน และฉันก็ได้สั่งให้คนใช้มีดสลักคำว่าเจ้าเด็กยากจนไว้ที่หน้าผากของลูกชายเขา และก็สลักบนหัวของพ่อเขาว่าพ่อแห่งเจ้าเด็กยากจนเมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว พวกคุณไม่รู้ว่าจะโชคดีแค่ไหนกัน”

หลังจากพูดแล้ว เย่เฉินก็พูดอีกครั้งว่า “หากพวกคุณสนใจ ฉันสามารถโทรหาลูกน้องของฉันที่เก่งด้านการประดิษฐ์ตัวอักษรมา และขอให้เขาทิ้งการประดิษฐ์ตัวอักษรให้พวกคุณ”