เฟ่ยซานไห่ในเวลานี้สลบหมดสติไปแล้ว เนื่องจากความเมตตาของจางชวน หลังจากสำลักไปหลายครั้ง เขาก็กลืนเหล้าแก้วที่สามลงท้องไป
ในเวลานี้เย่เฉินมองไปที่เฟ่ยเสวปิงที่สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเอ่ยปากว่า “คุณชายเฟ่ย คุณลองดูว่าควรดื่มเองหรือให้ผมส่งเข้าไปช่วยคุณ?"
เฟ่ยเสวปิงรีบพูดขึ้น “ฉันดื่มเอง ฉันดื่มเอง!”
พูดจบ เขาก็รีบเติมเหล้าไปเต็มแก้วอีกครั้งด้วย จากนั้นก็อดทนกับอาการวิงเวียนศีรษะรุนแรงและฝืนดื่มมันลงไป
จากนั้น เขาก็รู้สึกว่าเหล้านั้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จนไม่กล้าที่จะชักช้าอีกต่อไป เขารีบอาศัยช่วงเวลาที่ยังมีสติอยู่ รีบเติมแก้วสุดท้ายให้เต็มก่อนจะกระดกดื่มมันลงไป
หลังจากดื่มเหล้าแก้วสุดท้าย ท้องของเฟ่ยเสวปิงก็ร้อนวูบวาบ เหล้าขาวสี่แก้วที่ลงท้องไป ทำเอาเขาแทบพังไปนานแล้ว เมื่อเห็นว่าภารกิจเสร็จสิ้น เขาก็ค่อยโล่งใจในที่สุด จากนั้นดวงตาของเขาก็มืดลง ก่อนจะหมดสติไปและล้มลงกับพื้น
เมื่อเย่เฉินเห็นว่าทั้งพ่อและลูกชายอยู่หมดสติไปแล้ว เขาก็ยืนขึ้นและพูดกับกู้ชิวอี๋ว่า “หนานหนาน มองดูคนขี้เมาสองคนแบบนี้ออกจะกินข้าวไม่อร่อย พวกเราเปลี่ยนสถานที่ดีกว่าไหม”
กู้ชิวอี๋แลบลิ้นของเธอและพูดว่า "ได้สิพี่เย่เฉิน ฉันแค่ดมแต่กลิ่นเหล้าก็ใกล้จะเมาแล้ว ถ้าอยู่ต่อไปคงจะมึน... "
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “อย่างนั้นพวกเราไปกันเถอะ”
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินกำลังจะจากไป จางชวนก็รีบถามอย่างประหม่า “ผู้อาวุโส...คุณ..เมื่อไหร่คุณจะฟื้นฟูพลังให้ผม…”
เย่เฉินพูดเสียงเรียบ “หลังจากที่พวกเราจากไป นายไปให้คนมาส่งพวกเขาไปล้างท้อง ส่วนนาย กลับมาคุกเข่าอีกครั้งจนกว่าฉันจะกลับมา! ถ้าพวกเขาฟื้นขึ้นมาแล้วหาเรื่องนาย อย่างนั้นนายก็บอกพวกเขาไปว่าคืนนี้ฉันยังจะกลับมาและให้พวกเขาเตรียมตัวต้อนรับให้ดี!”
จางชวนเอ่ยร้องไห้อย่างไร้น้ำตา "ผู้อาวุโส...ตอนนี้ผมไม่มีพลัง ถ้าพ่อลูกตระกูลเฟ่ยตื่นขึ้นมา พวกเขาจะต้องลงโทษผมแน่ๆ...ถึงเวลานั้นผมก็จะไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ เกรงว่าคงทนไปถึงคุณกลับมาไม่ไหว...”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “นายบอกพวกเขาไปว่า ตราบใดที่ฉันยังไม่กลับมา ใครก็ห้ามหาเรื่องนายทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นจะต้องรับผลที่ตามมาด้วยตัวเอง!”
ในคฤหาสน์ตระกูลเฟยขนาดใหญ่ ยังมีแผนกการแพทย์ระดับสูงตั้งอยู่ ในนั้นมีแพทย์และพยาบาลชั้นนำจำนวนมากเตรียมพร้อมอยู่ตลอดทุกวัน 24 ชั่วโมง ราวกับโรงพยาบาลขนาดเล็กที่รับผิดชอบปัญหาสุขภาพของตระกูลเฟ่ยโดยเฉพาะ
คนรับใช้และผู้คุ้มกันรู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินว่าเฟ่ยซานไห่และเฟ่ยเสวปิงดื่มมากเกินไป ตอนแรกพวกเขายังคงสงสัยอยู่บ้าง แต่เมื่อคิดว่าจางชวนที่เป็นถึงยอดฝีมือระดับสูง คงไม่มีทางมาโกหกทุกคน และค่อยคลายความสงสัยไป
ฝูงชนรีบพุ่งเข้าไปและเร่งส่งสองพ่อลูกที่เมาหมดสติไปที่แผนกการแพทย์
เมื่อสองพ่อลูกถูกส่งไปยังแผนกการแพทย์ เย่เฉินก็พากู้ชิวอี๋ออกจากคฤหาสน์ตระกูลเฟ่ย
ขณะกลับมานั่งที่รถ กู้ชิวอี๋ก็ถามเย่เฉินว่า "พี่เย่เฉิน พวกเราจะไปทานอาหารค่ำที่ไหนกันดี?"
เย่เฉินตอบโดยไม่ต้องคิด “ไปไชน่าทาวน์แล้วกัน พวกเราไปหาลุงโจงกินห่านย่างกัน!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...