ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4161

เฟ่ยซานไห่ในเวลานี้สลบหมดสติไปแล้ว เนื่องจากความเมตตาของจางชวน หลังจากสำลักไปหลายครั้ง เขาก็กลืนเหล้าแก้วที่สามลงท้องไป

ในเวลานี้เย่เฉินมองไปที่เฟ่ยเสวปิงที่สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเอ่ยปากว่า “คุณชายเฟ่ย คุณลองดูว่าควรดื่มเองหรือให้ผมส่งเข้าไปช่วยคุณ?"

เฟ่ยเสวปิงรีบพูดขึ้น “ฉันดื่มเอง ฉันดื่มเอง!”

พูดจบ เขาก็รีบเติมเหล้าไปเต็มแก้วอีกครั้งด้วย จากนั้นก็อดทนกับอาการวิงเวียนศีรษะรุนแรงและฝืนดื่มมันลงไป

จากนั้น เขาก็รู้สึกว่าเหล้านั้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จนไม่กล้าที่จะชักช้าอีกต่อไป เขารีบอาศัยช่วงเวลาที่ยังมีสติอยู่ รีบเติมแก้วสุดท้ายให้เต็มก่อนจะกระดกดื่มมันลงไป

หลังจากดื่มเหล้าแก้วสุดท้าย ท้องของเฟ่ยเสวปิงก็ร้อนวูบวาบ เหล้าขาวสี่แก้วที่ลงท้องไป ทำเอาเขาแทบพังไปนานแล้ว เมื่อเห็นว่าภารกิจเสร็จสิ้น เขาก็ค่อยโล่งใจในที่สุด จากนั้นดวงตาของเขาก็มืดลง ก่อนจะหมดสติไปและล้มลงกับพื้น

เมื่อเย่เฉินเห็นว่าทั้งพ่อและลูกชายอยู่หมดสติไปแล้ว เขาก็ยืนขึ้นและพูดกับกู้ชิวอี๋ว่า “หนานหนาน มองดูคนขี้เมาสองคนแบบนี้ออกจะกินข้าวไม่อร่อย พวกเราเปลี่ยนสถานที่ดีกว่าไหม”

กู้ชิวอี๋แลบลิ้นของเธอและพูดว่า "ได้สิพี่เย่เฉิน ฉันแค่ดมแต่กลิ่นเหล้าก็ใกล้จะเมาแล้ว ถ้าอยู่ต่อไปคงจะมึน... "

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “อย่างนั้นพวกเราไปกันเถอะ”

เมื่อเห็นว่าเย่เฉินกำลังจะจากไป จางชวนก็รีบถามอย่างประหม่า “ผู้อาวุโส...คุณ..เมื่อไหร่คุณจะฟื้นฟูพลังให้ผม…”

เย่เฉินพูดเสียงเรียบ “หลังจากที่พวกเราจากไป นายไปให้คนมาส่งพวกเขาไปล้างท้อง ส่วนนาย กลับมาคุกเข่าอีกครั้งจนกว่าฉันจะกลับมา! ถ้าพวกเขาฟื้นขึ้นมาแล้วหาเรื่องนาย อย่างนั้นนายก็บอกพวกเขาไปว่าคืนนี้ฉันยังจะกลับมาและให้พวกเขาเตรียมตัวต้อนรับให้ดี!”

จางชวนเอ่ยร้องไห้อย่างไร้น้ำตา "ผู้อาวุโส...ตอนนี้ผมไม่มีพลัง ถ้าพ่อลูกตระกูลเฟ่ยตื่นขึ้นมา พวกเขาจะต้องลงโทษผมแน่ๆ...ถึงเวลานั้นผมก็จะไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ เกรงว่าคงทนไปถึงคุณกลับมาไม่ไหว...”

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา “นายบอกพวกเขาไปว่า ตราบใดที่ฉันยังไม่กลับมา ใครก็ห้ามหาเรื่องนายทั้งนั้น ไม่อย่างนั้นจะต้องรับผลที่ตามมาด้วยตัวเอง!”