ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4162

ไชน่าทาวน์

เมื่อเย่เฉินและกู้ชิวอี๋มาที่ร้านห่านย่างของเฉินจ้างโจง เฉินจ้างโจงกำลังยุ่งกับการเก็บกวาดทำความสะอาดอยู่กับพนักงาน

ตอนนี้เวลาอาหารกลางวันผ่านไปแล้ว ไม่มีแขกอยู่ในร้าน กู้ชิวอี๋เองก็ไม่กังวลว่าจะถูกจำได้ เธอแค่สวมหน้ากากและเข้าไปในร้านอาหารกับเย่เฉิน

ทันทีที่ทั้งสองเข้าประตูไป เซนเซอร์ที่ประตูก็ส่งเสียงกริ๊งเพื่อเตือนว่ามีแขกเข้ามา พนักงานเสิร์ฟที่ยุ่งอยู่ก็พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง "ขออภัย พวกเราปิดร้านแล้ว"

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “หาอะไรกินเล่นให้พวกเราเถอะ จนถึงตอนนี้เรายังไม่ได้กินอะไรกันเลย”

เฉินจ้างโจงเมื่อได้ยินเสียงของเย่เฉินก็หันกลับมามอง จากนั้นก็เห็นว่าเขากับกู้ชิวอี๋มาด้วยกัน เขาอดยิ้มไม่ได้และพูดขึ้นว่า "ทำไมพวกเธอสองคนยังไม่กินข้าวอีก?"

กู้ชิวอี๋ควงแขนของเย่เฉินแล้วพูดอย่างอ่อนหวานว่า “สวัสดีค่ะ ลุงโจง!”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ลุงโจง พวกเราไปเดินเล่นที่ตระกูลเฟ่ยมารอบหนึ่งตอนเที่ยง แต่เดิมอยากจะกินข้าวสักหน่อย แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้"

กู้ชิวอี๋แสร้งทำเป็นไม่พอใจและพึมพำ "เป็นคุณที่ยืนกรานจะให้พ่อลูกตระกูลเฟ่ยดื่มเหล้า ผลคือทำเอาพวกเขาดื่มจนล้มพับไป แถมตนเองก็หมดอารมณ์จะกินข้าวไปด้วย"

เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินจ้างโจงก็ยิ้มและพูดว่า "โอ้ ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องราวอยู่ในนั้น พวกเธอสองคนรีบขึ้นไปนั่งข้างบนเถอะ ฉันจะไปเตรียมอาหารให้พวกเธอ เดี๋ยวเราค่อยนั่งลงคุยกันดีๆอีกที "

เย่เฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า “ลุงโจง อย่างนั้นเราขึ้นไปรอคุณ”

กู้ชิวอี๋ยิ้มและพูดว่า "ลุงโจง ฉันอยากกินนกพิราบย่าง สองตัว!"

เฉินจ้างโจงพูดด้วยรอยยิ้ม "ได้ๆ พวกเธอขึ้นไปข้างบนก่อน ฉันจะไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้"

เย่เฉินและกู้ชิวอี๋ขึ้นบันไดไปด้วยกัน แต่ก่อนที่พวกเขาจะขึ้นไปที่ชั้นสอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงกริ้งจากประตู จากนั้นก็มีเสียงที่คุ้นเคยพูดว่า “เถ้าแก่ สองที่”

เย่เฉินหยุดฝีเท้าลงโดยไม่รู้ตัว เขาหมอบตัวลงเล็กน้อย และมองดูคนทั้งสองที่เข้ามาผ่านทางช่องว่างของบันได