เมื่อได้ยินดังนั้น อานโฉงชิวก็ตกตะลึงไป เขาลุกขึ้นนั่งตัวตรงและโพล่งออกมาทันที “เกิดอะไรขึ้น?”
ที่ปลายสาย น้าสาวของเย่เฉินร้องไห้สะอึกสะอื้น “หมอบอกว่าเป็นเส้นเลือดในสมองแตก…”
“เส้นเลือดในสมองแตก?” อานโฉงชิวรีบถาม "เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"
อานโยวโยวสะอื้น “สภาพจิตใจของพ่อตอนนี้ย่ำแย่มาก… ช่วงนี้เขานอนไม่หลับเลย ทุกวันเจ็บปวดอย่างมาก อารมณ์ก็ย่ำแย่มากเช่นกัน… อีกทั้งเขายังต่อต้านหมอมาโดยตลอด ร่างกายจึงอ่อนแอลงเรื่อยๆ...”
“เมื่อกี้… พ่อไปเข้าห้องน้ำแล้วก็หมดสติไป หมอในศูนย์การแพทย์รีบเข้ามาและวินิจฉัยว่าเป็นเส้นเลือดในสมองแตก อีกทั้งยังทำให้อวัยวะหลายส่วนล้มเหลว ตอนนี้อยู่ในอาการโคม่าหมดสติ หมอบอกว่าเหลืออีกเพียงวันสองวันเท่านั้น...”
อานโฉงชิวกังวลมากจนโพล่งออกมาว่า "จู่ๆ อวัยวะหลายส่วนล้มเหลวได้ยังไงกัน?! หมอจำนวนมากขนาดนั้นมัวทำอะไรกันอยู่?! หรือว่าความสามารถของพวกเขา รักษาพ่อไม่ได้เลยงั้นหรือ?"
อานโยวโยวเองก็พูดอย่างจนปัญญา “หมอบอกว่าเขาทำดีที่สุดแล้ว ตัวบ่งชี้ทางร่างกายของพ่อแย่ลงเรื่อยๆ โดยพื้นฐานแล้ว ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่จะดีขึ้น...”
อานโฉงชิวถามว่าต่อ "แล้วหมอเซียนอยู่ที่ไหน?! ผู้เก่งกาจวิชาบู๊ล่ะ?! พวกเขาไม่มีหนทางเลยหรือไง?!”
“ไม่มี...” อานโยวโยวร้องไห้แล้วพูดว่า “แพทย์ผู้เชี่ยวชาญแห่งชาติหลายคนมาดูแล้วล้วนบอกว่าทำอะไรไม่ได้ ผู้เก่งกาจวิชาบู๊เองก็บอกว่าสถานการณ์ของพ่อนั้นวิกฤตจนไม่มีทางแล้ว..."
พูดไป อานโยวโยวก็เอ่ยต่อ "แม่ได้ส่งคนไปเชิญหงเทียนซือ แล้วเธอบอกว่าหงเทียนซือมียาต่ออายุที่สามารถทำให้คนที่กำลังจะตายมีชีวิตอยู่ได้เจ็ดถึงสิบวัน แต่ฉันก็ไม่แน่ใจว่าจะมีของแบบนั้นอยู่จริงรึเปล่า...”
อานโฉงชิวโพล่งออกมา “ยาต่ออายุมีประโยชน์หรือไม่ฉันไม่รู้ แต่ยาอายุวัฒนะจะต้องมีแน่!”
พูดจบ เขาก็พูดกับอานโยวโยวว่า "โยวโยว เธอและน้องรองน้องสามจงดูแลพ่อแม่ให้ดี! ฉันจะไปหัวเซี่ยและขอยาอายุวัฒนะมาให้พ่อ!"
อานโยวโยวโพล่งออกมา “พี่ใหญ่! ตอนนี้ในครอบครัวเป็นเหมือนแมลงวันหัวขาด พี่ควรจะรีบกลับมาเร็ว ๆ นี้! พอพี่มาแล้ว พวกเราก็จะมีคนที่เป็นดั่งกระดูกสันหลัง! อีกทั้งสถานการณ์ของพ่อก็วิกฤติอย่างมาก หากยาของหงเทียนซือ ไม่ได้ผล พ่อก็คงจะรอพี่กลับจากหัวเซี่ยไม่ไหวแล้ว ถ้าพี่ยังชักช้าอีก ฉันเกรงว่าจะไม่ได้เจอพ่อเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว..."
พูดจบ เขาก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา จากนั้นก็หยิบเงินสดทั้งหมดออกมาวางบนโต๊ะและพูดกับหลี่ญ่าหลินว่า "ฉันไปแล้ว นายดูแลตัวเองด้วย! มีเรื่องอะไรโทรมาหาฉัน!"
หลี่ญ่าหลินได้แต่ต้องพยักหน้าเบา ๆ และพูดว่า "ถ้าคุณท่านมีอะไรอัปเดต นายรีบบอกฉันทันทีล่ะ!"
"ได้!"
อานโฉงชิวพูดพร้อมทั้งวิ่งออกไปจากร้านอาหารแล้ว
จากนั้นเขาก็ขึ้นรถและบอกคนขับว่า "เร็วเข้า ไปสนามบิน! ติดต่อลูกเรือและเตรียมตัวจะบินกลับลอสแองเจลิสทันที!"
……

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...