เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4167

ในเวลาเดียวกัน สีหน้าของเย่เฉินบนชั้นสองก็ยุ่งยากอย่างยิ่ง

เขาเองก็ได้ยินโทรศัพท์ของอานโฉงชิวและน้าสาวอานโยวโยวแล้ว และรู้ว่าชีวิตของตากำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย

ในเวลานี้ หัวใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะแตกตื่นเช่นกัน

แต่เขาไม่เข้าใจว่า ทำไมคุณตาที่ร่ำรวยขนาดนั้น อายุก็เพียง 70 ปีถึงได้เข้าใกล้ความตายได้เร็วขนาดนี้

ตามคำอธิบายของน้าสาวทางโทรศัพท์ เกรงว่าคุณตาจะเป็นเหมือนตะเกียงใกล้ดับแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ นอกจากยาอายุวัฒนะของตนแล้ว ทั่วทั้งใต้หล้าเกรงว่าจะไม่มียารักษาเขาได้อีก

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ถ้าตนไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ คุณตาของเขาก็อาจไม่รอด

ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เขาก็คือบิดาของมารดาตน เลือดหนึ่งในสี่ของตนนั้นมาจากเขา ต่อให้ตนมีอคติต่อเขามากแค่ไหน ตนเองก็ไม่มีทางเห็นความตายไม่เข้าช่วยเหลือได้แน่

แต่ว่า เมื่อมองตนเองในตอนนี้ ตนยังไม่พร้อมที่จะเจอครอบครัวคุณตา

ขณะที่เย่เฉินกำลังคิดไม่ตก กู้ชิวอี๋ก็เห็นสิ่งผิดปกติกับเขาและรีบถาม “พี่เย่เฉิน คุณเป็นอะไรไป?”

เย่เฉินมองไปที่กู้ชิวอี๋ เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "หนานหนาน ถ้าเธอสะดวกล่ะก็ เธอช่วยไปลอสแองเจลิสให้ฉันหน่อยได้ไหม?"

กู้ชิวอี๋พยักหน้าโดยไม่ต้องคิด “ได้! พี่เย่เฉิน คุณอยากให้ฉันไปทำอะไรที่ลอสแองเจลิส?”

เย่เฉินเอ่ย "ไปลอสแองเจลิสและหาคุณยายของฉันที่ตระกูลอาน"

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน