ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4181

นายหญิงใหญ่ที่อยู่ข้างๆก็รีบพูดว่า “ฉีซาน คุณยังจำเรื่องที่ฉันเคยบอกคุณก่อนหน้านี้ได้ไหม? ตอนนั้นเฉิงซีบอกฉันว่า ฉางอิงมีพี่ชายที่แสนดีอยู่ผู้หนึ่ง เขาให้กำเนิดลูกสาวอายุน้อยกว่าเฉินเอ๋อเล็กน้อย ทั้งสองครอบครัวเลยตัดสินใจให้เด็กทั้งสองคนหมั้นกัน”

อานฉีซานพยักหน้า: “ฉันจำได้… ฉันจำได้…”

พูดไป เขาก็เอ่ยต่อด้วยสีหน้าสงสัยอยู่บ้าง “แต่... แต่เฉินเอ๋อปีนี้อายุแค่แปดขวบเองนี่... เขา... เขาจะมีคู่หมั้นโตขนาดนี้ได้ยังไง...”

เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้น สีหน้าของพวกเขาก็เศร้าลงอีกครั้งในทันใด

ตอนแรก ทุกคนคิดว่าเมื่อคุณท่านได้รับความช่วยเหลือจากยาวิเศษ บางทีโรคอัลไซเมอร์ก่อนหน้านี้ก็สามารถรักษาให้หายขาดได้ด้วยยาวิเศษนี้เช่นกัน

แต่ทันทีที่เขาพูดกันว่าเฉินเอ๋ออายุเพียงแปดขวบ ทุกคนก็ตระหนักได้ทันทีว่าความทรงจำของเขายังคงหยุดอยู่ที่ลูกสาวคนโตของเขาที่อานเฉิงซีประสบอุบัติเหตุ

ดังนั้น อานโฉงชิวก็กระแอมและพูดว่า “พ่อครับ หรือว่าพ่อไม่สังเกตเห็น ว่าแม่และพวกเราล้วนแก่แล้ว?”

อานฉีซานถึงค่อยคิดได้ขึ้นมาและพูดด้วยความตื่นตระหนก "พวกเธอ...เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ? ฮุ่ยอิง โฉงชิว ข่ายเฟิง...พวกนายทำไมถึงได้แก่ขึ้นมากขนาดนี้?"

พูดจบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่อานจาวหนานและอานโยวโยว จากนั้นก็พูดด้วยความหวาดกลัวเต็มเปี่ยม "พวกเขา... พวกเขาคือ..."

อานโฉงชิวกลั้นน้ำตาของเขา จากนั้นก็ดึงอานจาวหนานและอานโยวโยวมาหน้าเขาและพูดว่า "พ่อ! นี่คือจาวหนาน นี่คือโยวโยว พวกเขาเองก็ล้วนเติบโตขึ้นแล้ว...ไม่ใช่เด็กน้อยหรือยัยหนูน้อยวัยสิบยี่สิบปีดังเช่นเมื่อก่อน!"

อานฉีซานสีหน้างุนงงอย่างยิ่งและเอ่ยพึมพำ "นี่....นี่เกิดอะไรขึ้น..."

อานโฉงชิวรีบพูด "พ่อ! ตอนนี้ไม่ใช่เมื่อ 20 ปีที่แล้วแล้ว...พี่สาวและพี่เขย ตายไปตั้ง 20 ปีแล้ว... เฉินเอ๋อเองก็หายไปนานกว่า 20 ปีแล้ว..."