ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4182

เมื่ออานฉีซานพูดมาจนถึงตอนนี้ ในใจของเขาเต็มไปด้วยหลากอารมณ์ความรู้สึก

พูดจบเขาก็ถอดหน้ากากออกซิเจนออกโดยตรง จากนั้นก็ประสานมือและโค้งคำนับให้กู้ชิวอี๋เล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างซาบซึ้ง “คุณหนูกู้ เธอช่วยชีวิตฉันเอาไว้ เรียกว่าเป็นความกรุณาอันยิ่งใหญ่เกิดกว่าแค่คำว่าขอบคุณ ฉันอานฉีซานเองไม่ชอบพูดจาเปล่าประโยชน์หรืออ้อมค้อม แต่ฉันสัญญาได้เพียงว่า ต่อไปในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน ขอแค่เธอต้องการ ทุกคนในตระกูลอาน จะไม่มีทางปฏิเสธ!"

ทันทีที่อานโฉงชิวได้ยินเรื่องนี้ เขาในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลเองก็โค้งคำนับให้กู้ชิวอี๋ทันทีและพูดด้วยความเคารพว่า “คุณหนูกู้ จากนี้หากต้องการให้ตระกูลอานช่วยเหลือเรื่องใด สามารถบอกฉันโดยตรงได้เลย!”

กู้ชิวอี๋ไม่คาดคิดว่า ผู้อาวุโสสองคนของเย่เฉินจะคำนับเธอ ดังนั้นเธอจึงตกใจกลัวเล็กน้อยและรีบพูดว่า "คุณทั้งสองเป็นผู้อาวุโสของพี่เย่เฉิน ก็ถือเป็นผู้อาวุโสของฉันเช่นกัน อย่าได้เกรงใจเลยค่ะ...เรื่องนี้...เรื่องนี้คือสิ่งที่ฉันควรทำ ... "

นายหญิงใหญ่เอ่ยอย่างซาบซึ้ง "เด็กดี... ยาวิเศษเช่นนี้ ไม่ว่าจะอยู่ในมือใครก็ตามล้วนมีค่าล้ำเมือง...หนูให้ยานี้แก่เราอย่างไม่เห็นแก่ตัว ก็ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลอานเรา..."

ขณะที่เธอพูดไปก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ในตอนนั้นเฉิงซีบอกว่าตระกูลกู้ของหนูให้ความสำคัญกับคุณธรรมน้ำใจ คิดไม่ถึงจริงๆว่า ตระกูลกู้ของหนูหลายปีมาแล้วจะยังไม่เลิกตามหาเฉินเอ๋อ...ช่างเป็นผู้มีคุณธรรมน้ำใจที่ลึกซึ้งจริงๆ..."

กู้ชิวอี๋ยิ้มน้อยๆแล้วพูดด้วยความเขินอายอยู่บ้างว่า "พ่อแม่ของหนูบอกหนูตั้งแต่เด็ก ว่าเมื่อหนูโตขึ้นจะต้องแต่งงานกับพี่เย่เฉิน ดังนั้นในหัวใจของหนู เขาเป็นคู่หมั้นของหนูเสมอมา การได้พบเขาและแต่งงานกับเขาคือความศรัทธาที่หนูยึดมั่นมาตลอด 20 ปี"

ทันทีที่กู้ชิวอี๋พูดเช่นนี้ ตระกูลอานก็ล้วนต้องถอนหายใจ

กรอบตาของนายหญิงใหญ่เปียกชื้นและอดสะอื้นไม่ได้: "หลายปีผ่านไปแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้เฉินเอ๋ออยู่ที่ไหน..."