เมื่ออานฉีซานพูดมาจนถึงตอนนี้ ในใจของเขาเต็มไปด้วยหลากอารมณ์ความรู้สึก
พูดจบเขาก็ถอดหน้ากากออกซิเจนออกโดยตรง จากนั้นก็ประสานมือและโค้งคำนับให้กู้ชิวอี๋เล็กน้อย ก่อนจะพูดอย่างซาบซึ้ง “คุณหนูกู้ เธอช่วยชีวิตฉันเอาไว้ เรียกว่าเป็นความกรุณาอันยิ่งใหญ่เกิดกว่าแค่คำว่าขอบคุณ ฉันอานฉีซานเองไม่ชอบพูดจาเปล่าประโยชน์หรืออ้อมค้อม แต่ฉันสัญญาได้เพียงว่า ต่อไปในอนาคต ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน ขอแค่เธอต้องการ ทุกคนในตระกูลอาน จะไม่มีทางปฏิเสธ!"
ทันทีที่อานโฉงชิวได้ยินเรื่องนี้ เขาในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลเองก็โค้งคำนับให้กู้ชิวอี๋ทันทีและพูดด้วยความเคารพว่า “คุณหนูกู้ จากนี้หากต้องการให้ตระกูลอานช่วยเหลือเรื่องใด สามารถบอกฉันโดยตรงได้เลย!”
กู้ชิวอี๋ไม่คาดคิดว่า ผู้อาวุโสสองคนของเย่เฉินจะคำนับเธอ ดังนั้นเธอจึงตกใจกลัวเล็กน้อยและรีบพูดว่า "คุณทั้งสองเป็นผู้อาวุโสของพี่เย่เฉิน ก็ถือเป็นผู้อาวุโสของฉันเช่นกัน อย่าได้เกรงใจเลยค่ะ...เรื่องนี้...เรื่องนี้คือสิ่งที่ฉันควรทำ ... "
นายหญิงใหญ่เอ่ยอย่างซาบซึ้ง "เด็กดี... ยาวิเศษเช่นนี้ ไม่ว่าจะอยู่ในมือใครก็ตามล้วนมีค่าล้ำเมือง...หนูให้ยานี้แก่เราอย่างไม่เห็นแก่ตัว ก็ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลอานเรา..."
ขณะที่เธอพูดไปก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ในตอนนั้นเฉิงซีบอกว่าตระกูลกู้ของหนูให้ความสำคัญกับคุณธรรมน้ำใจ คิดไม่ถึงจริงๆว่า ตระกูลกู้ของหนูหลายปีมาแล้วจะยังไม่เลิกตามหาเฉินเอ๋อ...ช่างเป็นผู้มีคุณธรรมน้ำใจที่ลึกซึ้งจริงๆ..."
กู้ชิวอี๋ยิ้มน้อยๆแล้วพูดด้วยความเขินอายอยู่บ้างว่า "พ่อแม่ของหนูบอกหนูตั้งแต่เด็ก ว่าเมื่อหนูโตขึ้นจะต้องแต่งงานกับพี่เย่เฉิน ดังนั้นในหัวใจของหนู เขาเป็นคู่หมั้นของหนูเสมอมา การได้พบเขาและแต่งงานกับเขาคือความศรัทธาที่หนูยึดมั่นมาตลอด 20 ปี"
ทันทีที่กู้ชิวอี๋พูดเช่นนี้ ตระกูลอานก็ล้วนต้องถอนหายใจ
กรอบตาของนายหญิงใหญ่เปียกชื้นและอดสะอื้นไม่ได้: "หลายปีผ่านไปแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้เฉินเอ๋ออยู่ที่ไหน..."
อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้ที่เข้าใจหินหยกจริงๆแล้วล่ะก็ กำไลข้อมือนี้ ถือว่าเป็นเพดานของทุ่งหยกทั้งหมดแล้ว
หินหยกนั้นมีหลายชนิด หลายสีเมื่อทำการศึกษามากขึ้นเรื่อยๆ แต่ในบรรดาผู้ที่เล่นหยก ทุกคนล้วนรู้ดีว่า หยกจักรพรรดินั้นคือราชาของหยกทุกชนิด
ไม่มีวัสดุใดที่สามารถเข้าถึงระดับหยกจักรพรรดิได้ อีกทั้งยังมีส่วนน้อยอย่างยิ่งที่จะสามารถเอามาทำเป็นกำไลได้
วัสดุของหยกนั้นไม่เหมือนโลหะ มันเกิดจากหินธรรมชาติ มีหลากสี อีกทั้งวัสดุส่วนใหญ่จะส่งผลให้สีมีความแตกต่างกันไปเป็นอย่างมาก อีกทั้งด้านในยังง่ายมากที่จะมีรอยแตก รอยด่าง คล้ายมีดอกฝ้ายอยู่ภายใน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...