ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4185

พูดถึงตรงนี้ นายหญิงใหญ่ก็ค่อยๆ เช็ดน้ำตาและถอนหายใจ “แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังหาเฉินเอ๋อไม่พบ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะอยู่ได้จนถึงวันที่เขากลับมาหรือไม่ คำพูดพวกนี้ ฉันได้แต่บอกให้หนูฟัง เผื่อว่าฉันอยู่ไม่ถึงวันที่เฉินเอ๋อกลับมา อย่างน้อยๆหนูก็สามารถช่วยยายเล่าให้เขาฟังได้!”

กู้ชิวอี๋พูดอย่างแน่วแน่ในทันทีว่า “คุณยาย คุณอย่ามองโลกในแง่ร้ายนัก หนูเชื่อว่าอีกไม่นานก็พบพี่เย่เฉินแน่ ถึงตอนนั้นพวกเราจะมาหาคุณด้วยกัน!”

นายหญิงใหญ่ต้องผงกศีรษะ เธอจับมือกู้ชิวอี๋ไว้แน่นแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “เด็กดี หนูอย่าได้หลอกยาย รอให้คราวหน้าหนูมาที่ลอสแองเจลิสแล้ว อย่าได้ไปไหนก่อนทั้งนั้น มาให้ยายเห็นหน้าก่อน ได้ไหม?”

"ได้ค่ะ!" กู้ชิวอี๋รีบรับปากและพูดว่า “คุณยายวางใจ ถึงตอนนั้นหนูก็จะทำเหมือนวันนี้ ลงจอดบนรันเวย์หน้าประตูบ้านคุณยายโดยตรง!”

นายหญิงใหญ่ฟังก็ค่อยรู้สึกดีขึ้นบ้าง เธอจับมืออีกฝ่ายเอาไว้และเอ่ย “ต่อให้คืนนี้หนูจะต้องไปแล้ว ก็ไม่ควรไปเวลานี้ น้าชายและน้าสาวของหนูล้วนเพิ่งเคยเจอหนูเป็นครั้งแรก ไม่ว่ายังไงก็ควรจะนั่งพูดคุยกันสักหน่อยถึงจะได้ อีกทั้งพวกผู้ใหญ่พวกนี้ยังไม่ได้เตรียมของขวัญพบหน้าให้หนูเลย ไม่ว่าจะยังไงหนูก็ควรรับของขวัญพบหน้านี้ก่อนแล้วค่อยไป!"

พูดจบ นายหญิงใหญ่ก็พูดว่า "ไป พวกเราไปชั้นบนแล้วนั่งที่ห้องรับแขกสักหน่อย!"

กู้ชิวอี๋โบกมืออย่างรวดเร็ว: "คุณยาย...หนูฉันไม่ต้องการของขวัญพบหน้าอะไรจริงๆ...”

นายหญิงใหญ่ส่ายหัวแล้วพูดว่า “หนูแค่ไปกับยายก็พอ ทุกอย่างฟังยายจัดการ”

กู้ชิวอี๋เห็นดังนั้นก็ได้แต่ตอบรับไป

ในเวลานี้ แพทย์หลายคนได้เข้ามาข้างหน้าอย่างรวดเร็วและถามด้วยความเคารพ "คุณหนูกู้ เสียมารยาทสอบถามคุณสักหน่อยครับ ว่ายาที่คุณให้คุณท่านทานนั้นคือยาอะไรกันแน่?”

กู้ชิวอี๋เอ่ย “ฉันบอกไปแล้วนี่คะว่ามันเป็นยาช่วยหัวใจ”