ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4188

เมื่อคิดถึงคุณตาที่ป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์ ในใจของเย่เฉินก็เต็มไปด้วยอารมณ์อยู่ชั่วขณะหนึ่ง

ในความทรงจำของเขา คุณตาเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งอย่างมาก เขาไม่เพียงต้องแข็งแกร่งมาตลอดชีวิต แต่ยังรักษาความมั่นใจในตนเองและกลิ่นอายของตนอยู่ตลอดเวลา

ให้คนคนหนึ่งที่แข็งแกร่งเช่นนี้เป็นโรคอัลไซเมอร์ นี่ถือเป็นความทรมานที่ไร้มนุษยธรรมอย่างแท้จริง

แม้ว่าจะไม่ทำให้คนต้องตาย แต่ก็เป็นการทำลายเจตจำนงอันแข็งกล้าราวกับเหล็กลงอย่างราบคาบ

ส่วนเรื่องที่ยาช่วยหัวใจไม่สามารถรักษาโรคอัลไซเมอร์ของคุณตาได้ เย่เฉินไม่ได้รู้สึกตกใจกับเรื่องนี้แต่อย่างใด นั่นเพราะท้ายที่สุดแล้วประสิทธิภาพของยาช่วยหัวใจก็มีจำกัด หลังจากช่วยชีวิตคุณตาและรักษาภาวะเลือดออกในสมองของเขา เกรงว่าประสิทธิภาพของยาก็ถูกใช้ไม่จนเกือบหมดแล้ว

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ถอนหายใจเบา ๆ และตอบกู้ชิวอี๋ไปว่า "ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เธอจะกลับมาเมื่อไหร่?"

กู้ชิวอี๋ตอบกลับว่า "คุณยายยังไม่ปล่อยให้ฉันกลับไป เธอยืนกรานว่าจะต้องให้ของขวัญพบหน้าอะไรสักอย่างกับฉัน ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดี พี่เย่เฉิน ให้ฉันรับของขวัญพบหน้าจากคุณตาคุณยายออกจะไม่เหมาะสมไปหน่อยรึเปล่า?”

เย่เฉินเอ่ย "ไม่เป็นไร พวกเขาให้อะไรเธอเธอก็เก็บเอาไว้เถอะ ไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสม"

กู้ชิวอี๋ทำอะไรไม่ถูกและตอบกลับไป "ก็ได้ อย่างนั้นฉันจะรับมันให้แทนคุณก่อน"

เย่เฉินเอ่ย “ยายโง่ ในเมื่อให้ของขวัญพบหน้ากับเธอ อย่างนั้นเธอเก็บไว้กับตัวก็พอ ทำไมต้องช่วยฉันเก็บไว้?”

กู้ชิวอี๋ส่งรูปเขินอายไปให้เขาและเขียนว่า "คุณตาให้คฤหาสน์หลังหนึ่งกับฉันในเย่นจิง เขาบอกว่ามันเป็นของเราสองคน ให้ฉันเก็บไว้ก่อน เพราะฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ! ตามที่คุณตาเอ่ย รอให้ฉันหาคุณพบ คฤหาสน์นี้ก็จะให้เราสองคนอาศัยอยู่”

เย่เฉินอ่อนใจ เขาส่ายหัวและถอนหายใจ ก่อนจะตอบว่า "ได้ ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ตาม เธอเก็บเอาไว้ก่อนก็พอ"

ในเวลานี้ว่านพั่วจวินมาหาเย่เฉินและกล่าวด้วยความเคารพว่า "คุณเย่ เครื่องบินของเฟ่ยเจี้ยนจงและเฟ่ยเข่อซินกำลังจะมาถึงแล้ว"

"ดี!" เย่เฉินยิ้มน้อยๆและพูดว่า "ละครฉากเด็ดกำลังจะเริ่มต้นแล้ว ไป ไปสนามบินกัน!"