เฟ่ยเข่อซินระงับความกังวลใจของตนและพูดอย่างจริงจังว่า "คุณตา ฉันเชื่อว่าคุณเย่ไม่ใช่คนแบบนั้นอย่างแน่นอน!"
เฟ่ยเจี้ยนจงเอ่ยถาม "แล้วทำไมเขาไม่ส่งเราไปยังซีเรียล่ะ? เห็นชัดๆว่าเขาจัดการเรื่องนี้ให้เราแล้ว แต่ยังไม่ทันที่เราจะไปถึงซีเรีย เขากลับส่งเครื่องบินอีกลำมารับพวกเราไปที่นิวยอร์ก..."
เฟ่ยเข่อซินส่ายหัวและเอ่ยเสียงเบา "หนูเองก็ไม่รู้ว่าทำไมคุณเย่ถึงทำแบบนี้ แต่หนูเชื่อว่าคุณเย่จะไม่มีวันทำร้ายเราแน่"
หลังจากนั้น เธอมองไปที่เฟ่ยเจี้ยนจงและพูดอย่างหนักแน่น "คุณปู่ พวกเราถูกต้อนให้จนมุมมาเป็นเวลานานแล้ว คุณเย่เป็นผู้ช่วยชีวิตเราแถมยังปกป้องเรามาโดยตลอด ดังนั้นพวกเราจะต้องเชื่อใจในการเตรียมการทั้งหมดที่เขาทำอย่างไม่มีเงื่อนไข"
เฟ่ยเจี้ยนจงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถอนหายใจเบาๆ และพูดด้วยเสียงเบาว่า “พวกเรากลับมาจากต่างประเทศ อย่างนั้นเราก็จะต้องลงจอดในอาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศแน่ หลังจากลงจอดแล้ว เราต้องผ่านด่านศุลกากรก่อน คุณลุงใหญ่ของเธอคงเตรียมการเอาไว้หมดแล้ว ทันทีที่เราผ่านด่านศุลกากรไป เขาก็จะได้รับข่าวนี้ทันที”
พูดไป เฟ่ยเจี้ยนจงก็เอ่ยต่ออีกว่า "พวกเราตระกูลเฟ่ยแข็งแกร่งขนาดไหนในนิวยอร์ก ไม่ต้องให้ฉันบอกเธอเองก็รู้ ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าคุณเย่ต้องการทำอะไร แต่ฉันก็กังวลจริงๆ ว่าเขาจะมองการณ์ผิดพลาดไป...”
"ไม่มีทาง!" เฟ่ยเข่อซินพูดโดยไม่ลังเล “ด้วยความสามารถของคุณเย่ ทุกสิ่งที่ทำล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา คุณปู่ สิ่งที่เราต้องทำในตอนนี้คือทำตามคำแนะนำ หากเครื่องบินลงจอดที่นิวยอร์กจริงๆ อย่างนั้นคุณหนูซูจะต้องได้รับคำสั่งจากคุณเย่ให้มีแผนการต่อไปแน่ ไม่แน่ บางทีนี่อาจเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเรา "
เฟ่ยเจี้ยนจงดูงุนงงและถามเธอว่า "เข้าถ้ำเสือ จะมีโอกาสดีอะไรกัน... "
เฟ่ยเข่อซินส่ายหัวแล้วพูดว่า “หนูเองก็ไม่รู้ บางทีอาจเป็น 'ไม่เข้าถ้ำเสือไม่ได้ลูกเสือ' ก็ได้?
เครื่องบินบินไปด้วยความเร็วอย่างมาก
สิบนาทีต่อมาก็มองเห็นแนวชายฝั่งได้ชัดเจน
ในเวลานี้ เครื่องบินได้เริ่มลดระดับลง
“ถ้าอย่างนั้น ฉันกับคุณปู่ก็ไม่ต้องหลบซ่อนอีกต่อไป”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ คิ้วของเธอก็คลายออก ในใจของเธอระเบิดด้วยความปีติที่ไม่ทราบสาเหตุขึ้นมา
ไม่นาน เครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินเคนเนดีในนิวยอร์ก
ในขณะนี้ หัวใจของเฟ่ยเจี้ยนจงขึ้นมาอยู่ในลำคอของเขาไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม เฟ่ยเข่อซินกลับเริ่มสงบนิ่งและคาดหวังมากขึ้น
ก่อนที่เครื่องบินจะหยุดดี ซูรั่วหลีก็ได้รับข้อความจากเย่เฉิน ดังนั้น หลังจากที่เครื่องบินหยุดลง เธอก็ยืนขึ้นและพูดกับเฟ่ยเจี้ยนจงและเฟ่ยเข่อซิน "ทั้งสองมาน คุณเย่เพิ่งส่งข้อความมา บอกให้พวกเราผ่านด่านศุลกากรโดยตรง เขากำลังรอเราอยู่นอกด่านศุลกากร"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...