ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4190

ทันทีที่เขาได้ยินว่าเย่เฉินรออยู่ข้างนอก เฟ่ยเจี้ยนจงก็รู้สึกโล่งใจ

เย่เฉินอยู่ที่นี่ อย่างนั้นเขาก็ไม่มีอะไรต้องกังวล

นั่นเพราะ เขารู้ดีอย่างยิ่งว่าเย่เฉินทำอะไรได้บ้าง

ลูกชายคนโตของเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เฉินอย่างแน่นอน

ในทางกลับกัน เฟ่ยเข่อซินเมื่อได้ยินว่าเย่เฉินรอตนอยู่ข้างนอกก็กลับรู้สึกประหม่าขึ้นมา ในใจของเธอแอบคิดอย่างวิตกกังวล "โอ๊ย ไม่นึกเลยว่าคุณเย่จะมาถึงนิวยอร์กแล้ว และคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอคุณเย่ที่นิวยอร์ก ถ้ารู้ว่าจะได้เจอคุณเย่ ก่อนลงจากเครื่องฉันจะต้องไปห้องน้ำแต่งหน้าแต่งตัวก่อนให้ได้..” .

“ระยะนี้ได้แต่ลอยอยู่ในทะเลมานาน วันๆไม่ได้แต่งหน้า ไม่รู้ว่าคุณเย่เห็นแล้วจะผิดหวังรึเปล่า…”

ซูรั่วหลีไม่รู้ว่าเฟ่ยเข่อซินกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเห็นว่าท่าทางของเธอกระวนกระวายอยู่บ้าง เธอจึงเข้าไปปลอบโยน "เข่อซิน คุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป ในเมื่อคุณแย่อยู่ที่นิวยอร์กแล้ว อย่างนั้นก็จะไม่มีใครทำอะไรคุณได้"

เฟ่ยเข่อซินรู้ว่าซูรั่วหลีเข้าใจเธอผิด แต่เธอก็ไม่ต้องการอธิบายอะไรต่อ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ซูรั่วหลีเห็นความคิดของหญิงสาวขี้อายในใจของเธอ

ดังนั้น เธอจึงพยักหน้าเบา ๆ และพูดอย่างจริงจังว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันไม่กลัวเลยสักนิด”

ซูรั่วหลียิ้มอย่างเบิกบานและเอ่ย "พวกเราลงไปกันเถอะ!"

กลุ่มคนลงจากเครื่องบินและตรงไปที่สำนักงานศุลกากรภายในอาคารสนามบิน ในเวลานี้ เย่เฉินกำลังยืนอยู่ที่ทางออกของสำนักงานศุลกากรและรออยู่ก่อนแล้ว

ก่อนที่เฟ่ยเข่อซินจะผ่านด่านศุลกากร เธอก็เห็นเย่เฉินแล้ว เมื่อเห็นว่าเย่เฉินยิ้มให้ตน เธอก็รีบโบกมือให้เย่เฉินอย่างรวดเร็ว

ต่อจากนั้น ทั้งสี่คนก็เข้าแถวที่หน้าต่างต่าง ๆ เพื่อผ่านด่านศุลกากร

เฟ่ยเจี้ยนจง เฟ่ยเข่อซินและ หยวนจื่อซู ล้วนเป็นชาวอเมริกันทั้งหมด อีกทั้งซูรั่วหลีเองก่อนหน้านี้ก็ได้รับกรีนการ์ดของอเมริกาเพื่อความสะดวกในการคุ้มกันซูโสว่เต้า ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถผ่านเข้าผ่านด่านศุลกากรแบบบริการตนเองได้โดยตรงด้วยการสแกนหนังสือเดินทาง ซึ่งมีประสิทธิภาพมาก