พ่อบ้านพูดอย่างเร่งรีบ “พวกเขามาถึงสนามบินเคนเนดีเมื่อ 10 นาทีที่แล้ว ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน”
เฟ่ยซานไห่โกรธขึ้นมาทันทีและโพล่งออกมา "ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าหากพวกเขาสองคนกล้ากลับมา จะต้องบอกเรื่องนี้กับทันที ทำไมถึงรอตั้ง 10 นาทีแล้วค่อยมารายงานฉัน?!”
พ่อบ้านพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า "สายของเราที่ด่านศุลากรติดต่อหาคุณโดยตรงแล้ว แต่เขาบอกว่าเขาส่งข้อความหาคุณแล้วแต่คุณไม่ตอบ ดังนั้นก็เลยมาหาผม..."
เฟ่ยซานไห่อุทาน "โทรศัพท์มือถือของฉันอยู่ไหน?!"
นายหญิงใหญ่เอ่ยพูดอย่างไม่รู้ตัวว่า “ตอนคุณอยู่ในช่วงปฐมพยาบาล ต้องถอดเสื้อผ้าออกหมด ดังนั้นฉันก็เลยเก็บโทรศัพท์มือถือของคุณไปกับเสื้อผ้า…”
“เวรเอ๊ย!” เฟ่ยซานไห่ด่าอย่างโกรธเคือง "เธอรู้ไหมว่าสิบนาทีมันทำให้ฉันล่าช้าไปตั้งเท่าไหร่?! ฉันได้เตรียมนักฆ่าหลายคนใกล้สนามบินให้สแตนด์บายเอาไว้ตลอด 24 ชั่วโมง ขอแค่พวกเขากล้ากลับมาที่นิวยอร์กก็จะสั่งฆ่าพวกเขาในทันที ผลคือตอนนี้กลับช้าไปแล้วสิบนาที! ป่านนี้คนหนีไปไหนต่อไหนแล้ว!"
นายหญิงใหญ่พูดอย่างรู้สึกผิด ๆ “ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าจะเป็นแบบนี้…”
เฟ่ยซานไห่จ้องไปที่เธอด้วยความโมโหและพูดอย่างโกรธเคือง "ฉันจะชำระบัญชีกับเธอทีหลัง!"
พูดไป เขาก็บ่นกับตัวเองว่า "ถ้าคุณท่านใหญ่กล้ากลับมาตอนนี้ อาจเป็นเพราะเขาอาจจะรู้ว่ากำลังเจอเรื่องเดือดร้อนและต้องการใช้โอกาสนี้พลิกสถานการณ์! จิ้งจอกเฒ่านี่ไม่ธรรมดาจริงๆ คนในวัยเก้าสิบ ในช่วงเวลาแบบนี้เขายังสามารถหาโอกาสมาพลิกกลับมาเล่นงานไม่ให้ทันตั้งตัวได้!"
เฟ่ยเสวปิงรีบถาม “พ่อ อย่างนั้นพวกเราจะทำอย่างไรต่อไป?”
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เฟ่ยซานไห่ก็รีบพูดกับเฟ่ยเสวหมิง ลูกชายคนที่สามของเขาอย่างรวดเร็วว่า “เสวหมิง แกรีบไปปล่อยอ้านฮัวออกมาในทันที ไม่ว่าเป็นใคร ขอแค่สามารถฆ่าพวกเขาสองคนได้ ฉันจะให้เงินพันล้านดอลลาร์! เร็วเข้า! ให้เร็วที่สุด! ให้ทุกคนที่กล้าฆ่าคนในนิวยอร์กและไม่กล้าฆ่าพกปืนไปที่ถนนเพื่อค้นหาที่อยู่ของพวกเขา!”
ถึงเวลานั้น ต่อให้ตนจะยังสามารถนั่งในตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลเฟ่ยได้ แต่ตระกูลเฟ่ยในตอนนั้นก็จะไม่ใช่ตระกูลเฟ่ยในตอนนี้ แล้ว ขนาดของมันจะลดลงอย่างน้อยๆสิบเท่า
ดังนั้น เฟ่ยซานไห่จึงต้องกำจัดพ่อและหลานสาวของเขาในทันที นี่เป็นเรื่องที่สำคัญและเร่งรีบที่สุด
ในเวลานี้นายหญิงใหญ่ถามเขาว่า “อย่างนั้นคุณจะยังไปที่ศูนย์พักพิงฉุกเฉินอยู่อีกไหม?”
"ไม่ไปแล้ว" เฟ่ยซานไห่ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ตอนนี้ไปที่ศูนย์พักพิงฉุกเฉิน เกิดคุณท่านใหญ่กลับมาแล้วฉันไม่อยู่ คนอื่นๆก็อาจจะหันหลังแปรพักตร์ได้! ตอนนี้ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องอยู่ดูที่นี่! "
หลังจากนั้น เขากัดฟันพูดอย่างโหดเหี้ยม "ในเวลานี้ ไม่ว่ายังไงก็จะต้องไม่ปล่อยให้คุณท่านใหญ่โอกาสพลิกสถานการณ์! รีบรวบรวมผู้คน วันนี้ถ้าคนแซ่เย่นั่นกล้ามา ไม่ว่ายังไงก็ต้องสู้กับเขาสักตั้ง ถ้าเขาไม่มา ก็ไปหาทางฆ่าคุณท่านใหญ่ซะ!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...