ในความเห็นของเฟย่ซานไห่ ตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลเฟ่ยคือสิ่งที่เขาแสวงหามาตลอดทั้งชีวิต หลังจากทำงานอย่างหนักมาหลายปีในที่สุดเขาก็บรรลุความปรารถนาของตนแล้ว ดังนั้นต่อให้ตายเขาก็ไม่ยอมปล่อยมันไป
เมื่อเห็นว่าพ่อของตนมีทีท่าสู้เอาเป็นเอาตาย เฟ่ยเสวี่ยปินก็รีบพูดว่า “พ่อ! ทำไมเราไม่ติดต่อหลี่ญ่าหลินโดยตรงล่ะ! บอกเบาะแสการลักพาตัวฮ่าวหยางกับเขา ให้เขาไปจัดการกับคนแซ่เย่นั่น!”
เมื่อเฟ่ยซานไห่ได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ “ถ้าเราบอกหลี่ญ่าหลินไปทันทีในตอนเที่ยง และให้หลี่ญ่าหลินไปจัดการกับเขา พวกเราก็คงจะสบายใจได้แล้วจริงๆ...”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เฟ่ยซานไห่ก็ด่าอย่างโกรธเคือง "แต่ว่า...ไอ้สารเลวแซ่เย่นั่นมันวางแผนไว้หมดแล้ว!"
เฟ่ยเสวปิงแปลกใจเล็กน้อยและถามว่า "พ่อ หรือว่าเจ้าคนแซ่เย่นั่นไม่กลัวเราโทรแจ้งตำรวจหรือไงกัน? ต่อให้เขาเก่งมากแค่ไหน ก็คงต้านทานตำรวจทั่วทั้งสหรัฐอเมริกาไม่ได้หรอกมั้ง?"
เฟ่ยซานไห่พูดอย่างเศร้าใจ “แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการต่อสู้กับตำรวจ ดังนั้นเขาเลยไม่ต้องการให้เราโทรหาตำรวจ และนั่นก็เป็นสาเหตุที่เขาทำให้เราสองคนเมาจนหมดสติไปในตอนเที่ยง นี่ก็เพื่อที่เขาจะซื้อเวลาให้ตัวเอง ตอนนี้คุณท่านใหญ่เองก็กลับมาแล้ว พวกเราจะไปแจ้งตำรวจได้ยังไงกัน? เกิดตำรวจมา และคุณท่านใหญ่ก็กลับมาเช่นกัน อย่างนั้นพวกเราจะยังสามารถฆ่าคุณท่านใหญ่ต่อหน้าตำรวจได้หรือไง? ถึงเวลานั้นคุณท่านใหญ่ก็จะสามารถก้าวเข้ามาในบ้านตระกูลเฟ่ยได้อย่างผ่าเผยแล้ว?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเสวปิงก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า "พ่อ! คุณหมายถึง...เจ้าคนแซ่เย่นั่น รู้ตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้วว่าคุณท่านใหญ่กำลังจะกลับมางั้นหรือ?"
"ใช่!" เฟ่ยซานไห่กล่าวอย่างหนักแน่น: "ฉันคิดว่าเขาไม่ได้รู้เพียงแค่นั้นด้วย และอาจเป็นไปได้ว่าที่ผ่านมาช่วงนี้คุณท่านใหญ่จะอยู่ในมือของเขามาตลอด! และเป็นเขาที่ให้คุณท่านใหญ่กลับมาในเวลานี้!"
เฟ่ยเสวปิงในใจเกิดเสียงร้องดังขึ้นก่อนจะโพล่งออกมา "อย่างนั้น ... ก็หมายความว่า เจ้าคนแซ่เย่นั่นจับตาดูเรามาเป็นเวลานานแล้ว?!
"ใช่!" เฟ่ยซานไห่กล่าวอย่างเคร่งขรึม "จะต้องเป็นอย่างนั้นแน่!"
หากเป็นแบบนั้น หนามตำใจของเขาก็จะถูกกำจัดไปจนหมดสิ้น
เฟ่ยเสวจิ้น ออกคำสั่งในทันที เมื่อบอดี้การ์ด 136 คนได้ยินเรื่องเงินรางวัลใหญ่ ก็ล้วนตื่นเต้นเพิ่งขึ้นทันใด!
ตามที่เฟ่ยซานไห่คาดการณ์ไว้ ค่าหัวหลายร้อยล้านนี้ ทำให้เหล่าบอดี้การ์ดเริ่มถูมือไปมาทันที พวกเขาล้วนรอโอกาสที่จะเปิดฉากฆ่าทันทีที่มันมาถึง!
ในเวลานี้เอง จู่ๆ ตระกูลเฟ่ยก็มืดมิด ไฟทุกดวงดับลงในพริบตา รวมทั้งอุปกรณ์ไฟฟ้าทั้งหมดก็ดับลงเนื่องจากไฟฟ้าขัดข้อง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...