ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4194

ในความเห็นของเฟย่ซานไห่ ตำแหน่งเจ้าบ้านตระกูลเฟ่ยคือสิ่งที่เขาแสวงหามาตลอดทั้งชีวิต หลังจากทำงานอย่างหนักมาหลายปีในที่สุดเขาก็บรรลุความปรารถนาของตนแล้ว ดังนั้นต่อให้ตายเขาก็ไม่ยอมปล่อยมันไป

เมื่อเห็นว่าพ่อของตนมีทีท่าสู้เอาเป็นเอาตาย เฟ่ยเสวี่ยปินก็รีบพูดว่า “พ่อ! ทำไมเราไม่ติดต่อหลี่ญ่าหลินโดยตรงล่ะ! บอกเบาะแสการลักพาตัวฮ่าวหยางกับเขา ให้เขาไปจัดการกับคนแซ่เย่นั่น!”

เมื่อเฟ่ยซานไห่ได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ “ถ้าเราบอกหลี่ญ่าหลินไปทันทีในตอนเที่ยง และให้หลี่ญ่าหลินไปจัดการกับเขา พวกเราก็คงจะสบายใจได้แล้วจริงๆ...”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เฟ่ยซานไห่ก็ด่าอย่างโกรธเคือง "แต่ว่า...ไอ้สารเลวแซ่เย่นั่นมันวางแผนไว้หมดแล้ว!"

เฟ่ยเสวปิงแปลกใจเล็กน้อยและถามว่า "พ่อ หรือว่าเจ้าคนแซ่เย่นั่นไม่กลัวเราโทรแจ้งตำรวจหรือไงกัน? ต่อให้เขาเก่งมากแค่ไหน ก็คงต้านทานตำรวจทั่วทั้งสหรัฐอเมริกาไม่ได้หรอกมั้ง?"

เฟ่ยซานไห่พูดอย่างเศร้าใจ “แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการต่อสู้กับตำรวจ ดังนั้นเขาเลยไม่ต้องการให้เราโทรหาตำรวจ และนั่นก็เป็นสาเหตุที่เขาทำให้เราสองคนเมาจนหมดสติไปในตอนเที่ยง นี่ก็เพื่อที่เขาจะซื้อเวลาให้ตัวเอง ตอนนี้คุณท่านใหญ่เองก็กลับมาแล้ว พวกเราจะไปแจ้งตำรวจได้ยังไงกัน? เกิดตำรวจมา และคุณท่านใหญ่ก็กลับมาเช่นกัน อย่างนั้นพวกเราจะยังสามารถฆ่าคุณท่านใหญ่ต่อหน้าตำรวจได้หรือไง? ถึงเวลานั้นคุณท่านใหญ่ก็จะสามารถก้าวเข้ามาในบ้านตระกูลเฟ่ยได้อย่างผ่าเผยแล้ว?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเสวปิงก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า "พ่อ! คุณหมายถึง...เจ้าคนแซ่เย่นั่น รู้ตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้วว่าคุณท่านใหญ่กำลังจะกลับมางั้นหรือ?"

"ใช่!" เฟ่ยซานไห่กล่าวอย่างหนักแน่น: "ฉันคิดว่าเขาไม่ได้รู้เพียงแค่นั้นด้วย และอาจเป็นไปได้ว่าที่ผ่านมาช่วงนี้คุณท่านใหญ่จะอยู่ในมือของเขามาตลอด! และเป็นเขาที่ให้คุณท่านใหญ่กลับมาในเวลานี้!"

เฟ่ยเสวปิงในใจเกิดเสียงร้องดังขึ้นก่อนจะโพล่งออกมา "อย่างนั้น ... ก็หมายความว่า เจ้าคนแซ่เย่นั่นจับตาดูเรามาเป็นเวลานานแล้ว?!

"ใช่!" เฟ่ยซานไห่กล่าวอย่างเคร่งขรึม "จะต้องเป็นอย่างนั้นแน่!"