ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4195
สิ่งนี้ทำให้ทั่วทั้งวิลล่าตระกูลเฟ่ยวุ่นวายไปหมด เฟ่ยซานไห่ที่อยู่ในห้องไอซียูเองก็ตกใจจนตัวสั่นด้วยความกลัว เมื่อมองดูความมืดรอบๆ ตัวเขา เขาก็ถามอย่างตื่นตระหนกทันที “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆถึงได้ไฟดับ? เรามีอุปกรณ์จ่ายไฟหลายตัวไม่ใช่หรือไง?”
เฟ่ยเสวปิงเองก็ตื่นตระหนกสุดขีดและโพล่งออกมา: "พ่อ วิลล่าตระกูลเฟ่ยของพวกเรามีทางเดินไฟฟ้าสามทาง อีกทั้งเรายังใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อพาตัวผู้มีความสามารถด้านพลังงานจากหัวเซี่ยมาเพื่อสร้างระบบจ่ายไฟที่ไม่มีทางดับ ไฟทั้งสามสายนี้ล้วนมาจากบริษัทจ่ายไฟที่ต่างกัน หากแหล่งจ่ายไฟของบริษัทใดบริษัทหนึ่งหรือสองบริษัทเกิดปัญหา ก็ล้วนไม่มีกระทบต่อการใช้ไฟฟ้าตามปกติของเรา..."
พูดไป เฟ่ยเสวปิงก็เอ่ยอีกว่า "นอกจากนี้...ในเวลานั้นคุณปู่ยังขอให้ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นสร้างแบตเตอรี่สำรองที่มีความจุขนาดใหญ่และเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเอาไว้ที่ใต้ดินของวิลล่า ในกรณีเกิดสถานการณ์ร้ายแรง เมื่อทางเดินไฟฟ้าทั้งสามสายล้มเหลวแบตเตอรี่ของเราก็จะสามารถสลับมาใช้งานแทนได้อย่างราบรื่นและให้พลังงานกับเราต่อ นอกจากนี้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลที่ฝังอยู่ใต้ดินก็จะเริ่มทำงานทันทีเช่นกัน ด้วยปริมาณน้ำมันดีเซลสำรองของเรา ต่อให้ไฟดับไปหนึ่งปี เราก็ยังสามารถรับมือได้ และไม่ควรเกิดสถานการณ์ไฟดับอย่างสมบูรณ์แบบนี้... "
เฟ่ยซานไห่พูดด้วยความลนลาน “สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นได้เกิดขึ้นแล้ว อย่างนั้นนี่ก็หมายความว่ามาตรการสำรองทั้งหมดที่นายพูดมานั้นเกิดปัญหาขึ้นแล้ว!"
"ไม่มีทาง!" เฟ่ยเสวปิงโพล่งออกมา "พวกเรามีทีมวิศวกรมากกว่า 30 คนที่รับผิดชอบในการบำรุงรักษาอุปกรณ์เหล่านี้โดยเฉพาะ จะเกิดปัญหาทั้งหมดขึ้นในครั้งเดียวได้ยังไง?"
เฟ่ยซานไห่โพล่งออกมา: "ยังต้องถามอีกหรือไง? จะต้องเป็นคนแซ่เย่ที่ลงมือแล้วแน่! ต้องเป็นเขาแน่!"
“นี่ก็เป็นไปไม่ได้...” เฟ่ยเสวปิงโพล่งออกมา "พ่ออาจจะพูดได้ว่าเขาตัดสายจ่ายไฟของเราจากภายนอก แต่แบตเตอรี่สำรอง และเครื่องกำเนิดไฟฟ้าของเราล้วนเหมือนกับที่พักฉุกเฉินที่ถูกสร้างไว้ใต้ดินทั้งหมด หากไม่มีแบบแปลนของเรา ต่อให้พวกเขาขุดลงไปที่พื้นสามฟุตก็หาไม่เจอ และต่อให้พวกเขาจะหาตำแหน่งของแบตเตอรี่สำรองและเครื่องกำเนิดไฟฟ้าได้ ก็เกรงว่าพวกเขาจะไม่สามารถเข้าไปได้...”
ทันทีที่เขาพูดจบ ไฟทั้งหมดก็สว่างขึ้นอีกครั้ง
เฟ่ยเสวปิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและโพล่งออกมา: "มีไฟแล้ว คาดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับระบบ"
เมื่อเฟ่ยซานไห่ได้ยินเรื่องนี้ ในใจก็ตะลึงและหวาดกลัวเช่นกัน เขารีบพูดว่า “เร็วเข้า! ให้บอดี้การ์ดเข้ามา! ปกป้องฉันอย่างใกล้ชิด!”
ขณะที่พูดอยู่นั้น เขาก็ได้ยินเสียงเข้มทุ้มดังมาจากภายนอก “ฉันชื่อว่านพั่วจวินประมุขสำนักว่านหลง! ยอดฝีมือชั้นแนวหน้าของสำนักว่านหลงวันนี้ล้วนอยู่ที่นี่หมดแล้ว ถ้าบอดี้การ์ดอย่างพวกนายไม่อยากตายก็รีบวางปืนลงซะทันที จากนั้นยกมือขึ้นเพื่อมอบตัว!”
“ขอแค่ยอมจำนน ฉันว่านพั่วจวินใช้ชื่อเสียงมารับประกันว่าจะไม่ทำอะไรพวกนาย!”
“แต่ถ้าพวกนายคนไหนกล้าเป็นศัตรูกับสำนักว่านหลงและทำตัวต่อต้าน ฉันไม่เพียงแต่จะเด็ดหัวของมัน แต่หลังจากวันนี้ไปฉันยังจะทำให้ครอบครัวของมันต้องอยู่อย่างเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...