ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4196
เสียงตะโกนของว่านพั่วจวินทำให้ทั้งตระกูลเฟ่ยลุกเป็นไฟทันที!
ในตอนแรกพวกเขายังไม่เข้าใจว่าทำไมวิลล่าตระกูลเฟ่ยที่สิบกว่าปีไม่เคยมีไฟดับจู่ๆจึงเกิดไฟฟ้าดับขึ้นมาอย่างกระทันหัน
แต่เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของว่านพั่วจวิน พวกเขาก็ค่อยรู้แล้วว่า ที่แท้ตระกูลเฟ่ยตกเป็นเป้าหมายของสำนักว่านหลง!
ยิ่งกว่านั้น สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ คราวนี้แม้แต่ว่านพั่วจวินประมุขสำนักว่านหลงผู้โด่งดังก็ถึงกับมาเยือนที่นี่ด้วยตัวเอง
ให้ความรู้สึกราวกับว่า สำนักว่านหลงกำลังจะเปิดศึกสู้ตายกับตระกูลเฟ่ย
สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือ การมาของว่านพั่วจวินในครั้งนี้ไม่ได้พูดถึงจรรยาบรรณการต่อสู้เลย พวกเขาไม่เพียงแต่ต้องการจัดการกับบอดี้การ์ด แต่ถึงขั้นเอ่ยปากว่าแม้กระทั่งครอบครัวของคนเหล่านั้นก็จะไม่ละเว้น นี่แทบจะทำลายจิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเขาจนหมดสิ้นในคราวเดียว!
เมื่อเฟ่ยซานไห่ได้ยินแบบนั้น เขาก็ตกใจกลัวจนตัวสั่นและพูดด้วยความตื่นตระหนก: "สำนักว่านหลง! พวกเราไปทำให้สำนักว่านหลงขุ่นเคืองตั้งแต่เมื่อไหร่?!”
เฟ่ยเสวปิงเอ่ยพร้อมสีหน้าเต็มไปด้วยความสยองขวัญ: "พ่อ...เป็นไปได้ไหมที่สำนักว่านหลงจะถูกปู่จ้างมา?!"
“จะเป็นไปได้ยังไง!” เฟ่ยซานไห่ส่ายหัวและพูดว่า: "ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ตาแก่นั่นไม่มีเงิน ต่อให้เขามีเงินก็ไม่สามารถจ้างว่านพั่วจวินได้ ต่อให้เป็นลูกค้ารายใหญ่แค่ไหน ก็เป็นคนอื่น ๆ ในสำนักว่านหลงที่รับงานไปเท่านั้น ว่านพั่วจวินไม่รับงานของคนอื่นมานานแล้ว ... "
เฟ่ยเสวปิงตื่นตระหนกแทบตายและโพล่งถามออกมา "ถ้าเป็นอย่างที่พ่อบอก อย่างนั้นหรือว่าพวกเราไปทำอะไรให้สำนักว่านหลงขุ่นเคืองเข้าแล้ว?!"
เฟ่ยซานไห่เอ่ยเสียงสั่น "ฉันเองก็ไม่รู้... "
เฟยเสวปิงรีบถาม “พ่อ ไปศูนย์พักพิงฉุกเฉินกันไหม? ถ้าเกิดว่านพั่วจวินนำคนบุกเข้ามาฆ่า พวกเราก็อาจจะหนีไม่รอดแล้ว!”
เฟ่ยซานไห่กล่าวด้วยใบหน้าขมขื่น “ไปซ่อนตัวในศูนย์พักพิงฉุกเฉินมีความหมายอะไรกัน? ถ้าคนของว่านพั่วจวินปิดทางข้างบนเอาไว้ อย่างนั้นพวกเราก็จะกลายเป็นแค่หนูในหลุมไม่ใช่หรือไง? หรือจะให้พวกเราอยู่ในนั้นจนกว่าเสบียงจะหมดแล้วหิวตาย?”
เมื่อได้ยินแบบนี้ เฟ่ยเสวปิงก็ตกอยู่ในความสิ้นหวังอย่างมาก
ในขณะนี้ มีคนตะโกนลั่นว่า "แย่แล้ว! คนของสำนักหมื่นมังกรเข้ามาแล้ว!"
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ การลงมือกับเฟ่นซานไห่โดยตรงนั้นช่างน่าเบื่อและสั้นจนเกินไป การค่อยๆเข้าใกล้แบบนี้นั้นยังคงดูมีชั้นเชิงกว่า
ในเวลานี้ บอดี้การ์ดภายในวิลล่าตกใจกลัวเกินกว่าจะรู้ว่าต้องทำอย่างไรไปแล้ว
แม้ว่าว่านพั่วจวินและคนอื่น ๆ จะปรากฏตัวขึ้นในรัศมีกระสุน แต่ในเวลานี้ กลับไม่มีใครที่กล้าเอาชีวิตเข้าสู้กับสำนักว่านหลงเพื่อตระกูลเฟ่ยแล้ว
เหตุผลก็เพราะคำพูดของว่านพั่วจวินเมื่อครู่นี้เอง
เย่เฉินเดาไว้แล้วว่าเฟ่ยซานไห่จะต้องตกรางวัลอย่างหนักให้กับบอดี้การ์ดของเขาเพื่อให้คนเหล่านี้เต็มใจที่จะต่อสู้
ดังนั้นเขาจึงบอกว่านพั่วจวินล่วงหน้าแล้วว่า การจัดการกับบอดี้การ์ดของตระกูลเฟ่ยนั้นจะต้องเป็นไปอย่างโหดเหี้ยม!
ในความเห็นของเขา บอดี้การ์ดที่ทำงานขายชีวิตให้กับเจ้านายสาเหตุก็ไม่มีอะไรอื่นนอกจากต้องการหาเงิน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...