ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4201

"ภาระ?!" เฟ่ยเจี้ยนจงชี้ไปที่เขาด้วยความโกรธและถามว่า "ฉันทำงานหนักไปทั้งหมดก็เพื่อตระกูลเฟ่ย ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเฟ่ย!ล้วนเป็นฉันที่หามันมา! ตอนนี้ฉันแก่แล้ว ต้องการใช้เงินบางส่วนเพื่อซื้อชีวิตของฉันต่อไป แต่แกที่เป็นลูกชายกลับไม่ชอบใจ?!”

เฟ่ยซานไห่อธิบายด้วยความตื่นตระหนก "พ่อ...ฉันไม่ได้ไม่ชอบใจ...ผมก็แค่...แค่ไม่อยากให้คุณถูกใครหลอก... คุณบอกว่าคุณต้องการซื้อยาอายุวัฒนะอะไรนั่น...แค่ฟังก็รู้แล้วว่ามันคือเรื่องโกหก ทำไมมันถึงได้มีราคามากขนาดนั้น..."

“บ้าหรือไง!” เฟ่ยเจี้ยนจงกัดฟันแน่นและด่าว่า "เฟ่ยซานไห่ แกรู้ไหมว่าใครเป็นเจ้าของยาอายุวัฒนะนั่น? เขาคือคุณเย่!"

เมื่อเฟ่ยซานไห่ได้ยินดังนี้ เขาก็แตกตื่นจนขวัญหนีดีฝ่อ!

เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่า ยาอายุวัฒนะนั่นจะเป็นของเย่เฉิน!

นี่ไม่เท่ากับตนกำลังด่าเย่เฉินอยู่หรือไง?

เมื่อคิดได้ดังนี้ เขารีบคุกเข่าลงกับพื้นและตบหน้าตัวเองอย่างบ้าคลั่ง พร้อมพูดกับเย่เฉินว่า "ขอโทษครับคุณเย่ ผมไม่รู้ว่ายาอายุวัฒนะเป็นของคุณ...ถ้าผมรู้ว่าเป็นคุณล่ะก็ ผมจะต้องให้พ่อจ่ายเงินไปโดยไม่ต้องพูดอะไรแน่...”

เย่เฉินมองเขาอย่างเย็นชา "ไม่ต้องพูด ตบต่อไป!"

เฟ่ยซานไห่ไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก และได้แต่ต้องตบหน้าตัวเองอย่างไม่หยุด

เฟ่ยเจี้ยนจงที่อยู่ด้านหนึ่งเยาะเย้ยอยู่ในใจและแอบคิดว่า "ได้ลูกทรพีครั้งนี้ทำให้เย่เฉินขุ่นเคืองสุดๆแล้ว หากเป็นแบบนี้ ตระกูลเฟ่ยจะต้องกลับมาอยู่ในมือของฉันอย่างแน่นอน!"

ในเวลานี้ แก้มของเฟ่ยซานไห่ถูกตัวเขาเองตบจนบวมเป่งเป็นสีดำม่วง แต่เย่เฉินก็ยังไม่ได้บอกให้เขาหยุด เขาทำได้แค่มองเฟ่ยเจี้ยนจงและเอ่ยอ้อนวอน "พ่อ...คุณได้โปรดขอความเมตตาจากคุณเย่ให้สักครั้งเถอะ..."