ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4202
ในเวลานี้ เฟ่ยเจี้ยนจงรีบโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ประสานมือทั้งสองข้างแล้วพูดว่า “คุณเย่มีคำสั่ง ผมไม่กล้าปฏิเสธ!”
เย่เฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา จากนั้นก็ปลดล็อกหน้าจอและเปิดหนึ่งในอัลบั้มวิดีโอ ในนั้น มีวิดีโอบางส่วนที่เกี่ยวข้องกับเฟ่ยฮ่าวหยางถูกดาวน์โหลดเอาไว้ล่วงหน้า
จากนั้น เขาก็โยนโทรศัพท์มือถือไปที่เฟ่ยเจี้ยนจงทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณเปิดเอาเองเถอะ!"
พูดจบ เขาก็ชี้ไปที่ลูกหลานของตระกูลเฟ่ยที่อยู่ข้างหลังเขาเหล่านั้นและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ทุกคนที่อายุมากกว่า 18 ปีมาดูด้วยกันให้หมด ส่วนพวกที่อายุต่ำกว่า 18 ปีออกไปให้หมดทันที!”
เฟ่ยเจี้ยนจงรีบตอบรับ จากนั้นลูก ๆ หลาน ๆ ของตระกูลเฟ่ยส่วนใหญ่ก็มารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ตอนนี้พวกเขาอยากรู้อย่างยิ่งถึงสาเหตุที่เย่เฉินต้องถึงกับบุกเข้ามาเอาเรื่องตระกูลเฟ่ยอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนี้
ส่วนผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีเองก็อยากรู้เช่นกัน แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะก้าวเข้าไปดู ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงถอยหนีไปยังส่วนท้ายของห้องโถงอย่างว่าง่าย
บนโทรศัพท์มือถือ แต่ละวิดีโอเป็นเพียงรูปภาพขนาดย่อไซซ์เท่าเล็บมือ นอกจากนี้ยังมีปุ่มกดเล่นอยู่ตรงกลาง ดังนั้นทุกคนจึงมองไม่เห็นว่าวิดีโอเหล่านี้คืออะไร
เฟ่ยเจี้ยนจงไม่ได้คิดอะไรมาก เขากดดูวิดีโอแรกในทันที
ทันทีที่วิดีโอปรากฏขึ้น ก็มีเสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ นอกจากนี้ยังมีเสียงหัวเราะที่ผิดปกติของเฟ่ยฮ่าวหยาง
เมื่อตระกูลเฟ่ยเห็นภาพในโทรศัพท์มือถือ ใบหน้าของพวกเขาแต่ละคนก็ซีดขาว คนหนุ่มสาวหลายคนถึงกับอดไม่ได้ที่จะอาเจียนออกมาแห้งๆ
ในเวลานี้ เฟ่ยเจี้ยนจงตกใจจนขวัญกระเจิง เขาแทบจะจับมือถือไม่อยู่ เฟ่ยเข่อซินเอกก็หันหนีไปทันทีและไม่กล้ามองอีก กรอบตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อง
เฟ่ยซานไห่ เฟ่ยเสวปิงและสมาชิกวัยกลางคนและผู้สูงอายุของตระกูลเฟ่ยต่างก็หวาดกลัว
ภรรยาของเฟ่ยซานไห่ ซึ่งเป็นย่าของเฟยฮ่าวหยาง แค่มองดูมันเพียงกว่าสิบวินาทีก็ถึงกับเขาอ่อนล้มลงไปทันที โชคดีที่ลูกสาวของเธออยู่ที่นั่นและช่วยประคองเธอเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเกรงว่าเธอก็อาจจะหกล้มหัวแตกไปแล้ว
เฟ่ยเจี้ยนจงพึมพำออกมา "ครอบครัวอับโชค! ครอบครัวของเราอับโชค! คุณเย่ ผมไม่นึกมาก่อนเลยว่าตระกูลเฟ่ยของเราจะมีสวะแบบนี้เกิดขึ้น! ช่างเป็นที่น่ารังเกียจของมนุษย์และสวรรค์! น่ารังเกียจ!"
เย่เฉินมองที่เขาจากนั้นก็แค่นเสียงเยาะเย้ย ก่อนจะหันไปหาเฟ่ยซานไห่และถามอย่างใจเย็น “มา ผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลเฟ่ย คุณช่วยบอกผมหน่อย ว่าคุณในฐานะผู้นำตระกูลจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง?”
เฟ่ยซานไห่ลังเลไปอยู่บ้างทันที
เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
ถ้าพูดให้หนัก ก็ต้องบอกว่าสวะแบบนี้สมควรตายเป็นชิ้นๆ แต่ว่านั่นก็เป็นหลานชายของตัวเอง แล้วตนจะพูดคำเหล่านี้ได้อย่างไร?
แต่ถ้าพูดเบาไปและไม่สาสมกับส่งที่เดรัจฉานคนนี้ได้ทำเอาไว้ อย่างนั้นเย่เฉินก็จะต้องโทษตัวเองอีกครั้ง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...