“ฉัน?”
เฟ่ยเข่อซินไม่เคยคิดเลยว่า เย่เฉินจะปล่อยให้เธอแสดงความคิดเห็นออกมาในเวลานี้
เธอรู้ดีถึงสถานะของตนในตระกูลเฟ่ย อย่าว่าแต่เรื่องไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับเฟ่ยซานไห่ เฟ่ยเสวปิง แม้แต่เฟ่ยฮ่าวหยางเธอก็ยังเทียบไม่ได้
แม้ว่าคุณปู่จะชอบเธอ แต่เมื่อเป็นเรื่องของความอาวุโส เธอก็ทำได้เพียงยืนอยู่ข้างหลังอย่างเงียบๆ
ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้ที่เธออยู่ที่นี่แต่กลับไม่เห็นพ่อแม่ของตน เธอก็พอจะสามารถเดาได้แล้วว่าลุงใหญ่เฟ่ยซานไห่จะต้องขับไล่พ่อแม่ของเธอออกจากตระกูลเฟ่ยไปแล้ว และในเวลานี้ เธอที่อยู่ตรงนี้ไม่มีความมั่นใจใดเหลืออยู่เลย
เย่เฉินเห็นว่าเธอรู้สึกกังวลอยู่บ้างจึงเอ่ยปากออกมา “คุณหนูเฟ่ย ถ้าคุณมีความคิดใด ๆ ก็พูดออกมา อย่ากลัวว่าจะไปทำให้ใครไม่พอใจ ผมจะเป็นคนตัดสินใจแทนคุณเอง!”
เฟ่ยเข่อซินเม้มริมฝีปาก ในใจรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น
เมื่อเย่เฉินบอกว่าจะตัดสินให้เธอ ดังนั้นเธอจึงเรียกความกล้าหาญออกมาทันทีและพูดเสียงดังว่า “คุณเย่ ฉันคิดว่าทางออกที่ดีที่สุดตอนนี้คือด้านหนึ่งปล่อยให้เฟ่ยฮ่าวหยางชดใช้ในสิ่งที่เขาทำลงไปทั้งหมด!”
เมื่อเฟ่ยเสวปิงและภรรยาของเขาได้ยินดังนี้พวกเขาก็ระเบิดออกมาทันที ภรรยาของเขาชี้ไปที่เฟ่ยเข่อซินและด่าอย่างโกรธเคือง "เฟ่ยเข่อซิน แกมันเป็นน้าเล็กไร้หัวใจ ไม่ว่าจะพูดยังไงฮ่าวหยางก็เป็นหลานชายของแก แกถึงกับใจแข็งปล่อยให้เขาไปตาย?”
เฟ่ยเสวปิงก็กัดฟันและด่าว่า: "เฟ่ยเข่อซินเอ๋ยเฟ่ยเข่อซิน เธอมันจิตใจเหมือนอสรพิษจริงๆ! เธอคิดว่าเป็นพวกเราที่ขับไล่พ่อแม่ของเธอ และคิดจะใช้โอกาสนี้เพื่อล้างแค้นให้ตัวเองใช่ไหม?"
เย่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยในเวลานี้ และพูดกับว่านพั่วจวินว่า "พั่วจวิน สองคนนี้เจี๊ยวจ๊าวน่ารำคาญจริงๆ ตบปาก!"
ว่านพั่วจวินไม่พูดพร่ำ เขาเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ตบเฟ่ยเสวปิงจนกระเด็นถอยหลัง แล้วตบหน้าภรรยาของเขาไปทีหนึ่งจนอีกฝ่ายตัวหมุนและเป็นลมไปในที่นั้นทันที
ในเวลานี้ เย่เฉินมองไปที่เฟ่ยเข่อซินและกล่าวว่า "คุณเอ่ยต่อไปเถอะ"
เฟ่ยเข่อซินพยักหน้าและพูดต่อ "อีกด้านหนึ่ง พวกเราควรเปิดเผยการกระทำทั้งหมดของเขาต่อสาธารณชน อย่าได้ปกปิดไว้เป็นอันขาด!"
แต่เดิมเขาคิดว่า เฟ่ยเข่อซินจงใจเล่นเกมตัดส่วนน้อยเพื่อรักษาส่วนมากเพื่อแลกกับความโปรดปรานจากเย่เฉิน
อีกทั้งเขายังถึงกับรู้สึกว่า เฟ่ยเข่อซินอาจต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อยึดตำแหน่งผู้นำตระกูลเฟ่ยไปอีกด้วย
เรื่องนี้ทำให้ในใจของเขาโกรธเคืองเฟ่ยเข่อซินมากขึ้นหลายส่วน
เดิมทีเขาต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อฟื้นคืนอำนาจ แต่ไม่คาดคิดเลยว่า หลานสาวที่ตนไว้ใจมากที่สุดจะกระโดดออกมาเพื่อแย่งตำแหน่งของตนในเวลาแบบนี้
เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เฟ่ยเข่อซิน นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความโมโหและการตั้งคำถาม
เฟ่ยเข่อซินเพิ่งเคยเห็นปู่ของตนมองมาที่ตนแบบนี้เป็นครั้งแรก เธอตกตะลึงไป จากนั้นก็เข้าใจเหตุผลที่สายตาของปู่เป็นแบบนั้น
“ดูเหมือน... คุณปู่คงเข้าใจฉันผิดแล้ว...”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...
สะใจไอไรอันมากกก...
โง่ก็โง่อยุ่วันยันค่ำ แทนที่จะเอาเรื่องแจ้งความมาพูด ถ้าคน1,000คนแจ้งความ คนที่โดนจับก้คือพวก1,000คนเพราะพวกนี้มันก้รุ้ว่าคนในครอบครัวทำไรแต่ไม่ห้ามไม่แจ้งตำรวจ ถ้าตำรวจรู้ว่าพวกญาติรู้แต่ไม่แจ้งความ ก้โดนข้อหาสมรู้ร่วมคิดแล้ว และพวกนี้ก้ไม่มีหลักฐานเอาผิดเฟนหยุน แต่ดันคืดไม่ได้เนี่ยน่ะ แต่สนุกมาก เป้นนิยายเรื่องแรกที่ติดงอม แหละอินมาก 555...
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...