ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4205

เมื่อคิดได้แบบนี้ เฟ่ยเข่อซินก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "คุณปู่ ตระกูลเฟ่ยตอนนี้ไม่มีทางเลือกแล้ว เฟ่ยฮ่าวหยางก่อให้เกิดเรื่องใหญ่โตมากขนาดนี้ ไม่ใช่ความตายของเขาจะสามารถแก้ปัญหาได้ ตระกูลเฟ่ยของเราจะต้องมีความรับผิดชอบที่เพียงพอ อีกทั้งเรายังต้องเปิดเผยเรื่องนี้ต่อสาธารณะ เพื่อขอโทษเหยื่อและสาธารณชน ในขณะเดียวกันเราต้องจ่ายเงินชดเชยมหาศาลให้กับครอบครัวของเหยื่ออย่างแข็งขันเพื่อแลกกับการให้อภัยจากประชาชน..."

เฟ่ยเสวปิงซึ่งถูกว่านพั่วจวินตบจนกระเด็นไปโพล่งออกมาว่า "ในเมื่อต้องการเปิดเผยต่อสาธารณะ อย่างนั้นก็ควรส่งฮ่าวหยางให้แผนกตุลาการและให้ศาลรัฐบาลกลางตัดสินคดีอาชญากรรมของเขา!"

เฟ่ยซานไห่เองก็ได้สติกลับมาและโพล่งออกมาว่า “ถูกต้อง! เฟ่ยเข่อซิน! เธอมันจิตใจโหดเหี้ยมจริงๆ! ไม่เพียงแต่ต้องการชีวิตของหลานชายตัวเองเท่านั้น แต่ยังคิดจะลากตระกูลเฟ่ยไปสู่ขุมนรกด้วย! ถ้าเกิดเปิดเผยเรื่องนี้ต่อสาธารณะอย่างที่เธอพูดจริง ๆ อย่างนั้นทำไมเธอต้องให้ฮ่าวหยางหลานชายของฉันชดใช้ด้วยชีวิตด้วย? ส่งเขาให้ทางการ อย่างมากเขาก็แค่ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตและไม่มีทางต้องทัณฑ์บน!”

เฟ่ยเข่อซินถามกลับ "พวกคุณเคยคิดบ้างไหมว่าวิธีนี้เป็นไปได้จริง ทำไมคุณเย่ถึงไม่ส่งวิดีโอเหล่านี้ให้ตำรวจสหรัฐฯ โดยตรง? ทำไมจะต้องมาถึงบ้านตระกูลเฟ่ย แล้วให้พวกเราพูดวิธีแก้ปัญหาออกมา?"

ผู้คนต่างตกตะลึงกับคำพูดของเธอ

โดยเฉพาะเฟ่ยเจี้ยนจง ที่ได้สติกลับมาแจ่มชัดทันที

คำพูดของเฟ่ยเข่อซิน ทำให้เขาตระหนักถึงกุญแจสำคัญของปัญหา

เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ "ทำไมฉันจึงไม่นึกไปถึงขั้นนี้กัน...ในเมื่อเย่เฉินมาถึงประตู ย่อมแสดงได้ว่าเขาไม่พอใจกับการแก้ปัญหาด้วยวิธีธรรมดาอย่างแน่นอน..."

“ในเวลานี้ ถ้ายังคิดจะพึ่งพาระบบตุลาการของสหรัฐฯ เพื่อรักษาชีวิตของฮ่าวหยาง อย่างนั้นก็พูดได้เพียงว่าพวกเราที่เหลือยังไม่ได้ค้นพบกุญแจสำคัญของเรื่องนี้!”