ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4206
คำพูดของเฟ่ยเข่อซินทำให้แต่ละคนในตระกูลเฟ่ยละอายใจเหนือจะเปรียบ
คำพูดเหล่านี้ทำให้พวกเขาตระหนักได้จริง ๆ ว่าตนเองเป็นผู้บริสุทธิ์ ตระกูลเฟ่ยเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์!
ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่าจะเสียสละเฟ่ยฮ่าวหยางเพียงคนเดียว เพื่อรักษาชื่อเสียงของตระกูลเฟ่ยทั้งหมดเอาไว้ ซึ่งนี่เท่ากับการหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบต่อหน้าเย่เฉิน
เฟ่ยซานไห่เป็นคนแรกที่ได้สติกลับมาในเวลานี้ เขามองไปที่เย่เฉินและพูดด้วยความหวาดกลัว "คุณเย่...เหตุผลที่คุณผลักดันให้เรื่องการลักพาตัวฮ่าวหยางกลายเป็นประเด็นร้อนที่คนทั่วโลกจับตามอง หรือว่า...หรือว่าก็เพื่อทำให้ส่วนที่เหลือของตระกูลเฟ่ยต้องพ่ายแพ้ลงอย่างสมบูรณ์?!”
เย่เฉินเยาะเย้ยและกล่าวว่า “ฉันแค่ต้องการให้เฟ่ยฮ่าวหยางและทั้งตระกูลเฟ่ยต้องจ่ายค่าชดใช้ในเรื่องนี้! เฟ่ยฮ่าวหยางได้ทำเรื่องที่ผิดศีลธรรมไปมากมาย เรื่องพวกนี้ ควรจะถูกเปิดเผยอย่างละเอียด”
พูดจบ เย่เฉินก็มองไปที่เฟ่ยเข่อซินและพูดด้วยความพึงพอใจ "คุณหนูเฟ่ย ตระกูลเฟ่ยมีผู้คนมากมายหลายปาก แต่กลับมีแค่วิธีของคุณคนเดียวที่มีความจริงใจในการแก้ปัญหา สิ่งที่คนอื่นๆคิด สุดท้ายก็แค่การหาวิธีกดเรื่องนี้ลงไปเท่านั้น พูดให้ชัดเจน ก็คือคิดแค่จะหลบเลี่ยงความรับผิดชอบ"
จากนั้นเขาก็มองไปรอบ ๆ และจ้องไปที่คนในตระกูลเฟ่ย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พวกคุณไม่มีความละอายกับเรื่องนี้แม้แต่ในกระดูก! ซ้ำยังต้องการพึ่งพาเงินเพื่อแก้ปัญหานี้อีกเดียว ผมขอถามพวกคุณ เงินสามารถบันดาลได้ทุกอย่างหรือยังไง?!”
คนในตระกูลเฟ่ยไม่มีใครกล้าตอบ
เย่เฉินมองไปที่เฟ่ยเจี้ยนจงและถามอย่างเย็นชาว่า "คุณท่านเฟ่ย ถ้าผมจำไม่ผิด ปีนี้คุณอายุเก้าสิบกว่าปีแล้วใช่ไหม?"
เฟ่ยเจี้ยนจงพูดได้เพียงด้วยความอับอายอย่างยิ่ง "คุณเย่...ไม่มีเงินจำนวนใดที่พอจะทำให้คนตายให้ฟื้นคืนชีพได้ แต่... หากเงินชดเชยมากเพียงพอ ก็จะทำให้ครอบครัวของพวกเขาพึงพอใจกับการชดเชยได้ อีกทั้งยังทำให้ครอบครัวของพวกเธออยู่ได้อย่างไร้กังวลไปตลอดชีวิต..."
เย่เฉินเยาะเย้ยและพยักหน้า “ใช่ คุณพูดถูก! นี่คือความคิดโดยกำเนิดของคนรวยอย่างพวกคุณ เมื่อฆ่าคนโดยตั้งใจ บังเอิญชนคนตายไป หรือบางทีก็ฆ่าคนไปโดยไม่ได้เจตนา ในสายตาของพวกคุณคนรวย เงินสามารถแก้ไขได้ทุกปัญหา”
“คุณสามารถใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อทำให้ครอบครัวของผู้เสียหายไม่เพียงแต่ไม่เกลียดพวกคุณ แต่ยังขอบคุณพวกคุณโดยไม่ตั้งใจ แม้ว่าพวกเขาจะขึ้นศาล พวกเขาก็จะแสดงความให้อภัยกับคุณต่อหน้าผู้พิพากษา... "
เมื่อพูดถึงตรงนี้ จู่ๆเย่เฉินก็รู้สึกถูกกระตุ้นขึ้นมาและถามเสียงดัง “แต่ว่า! ต่อให้พวกคุณสามารถใช้เงินเพื่อทำให้ครอบครัวของเหยื่อรู้สึกขอบคุณได้ แต่เหยื่อที่เสียชีวิตอย่างน่าสังเวชในมือของพวกคุณจะไม่มีวันฟื้นจากความตายได้! พวกเขาจะไม่มีวันได้ สัมผัสความงดงามของโลกใบนี้แล้ว ไม่สามารถใช้ชีวิตไปอีกได้!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...