ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4207

“ดังนั้น ใครกันที่บอกพวกคุณว่า ขอแค่เอาเงินจำนวนหนึ่งออกมาช่วยเหลือครอบครัวของเหยื่อ เรื่องนี้ก็จะคลี่คลายได้อย่างสมบูรณ์?! ใครกันแน่ที่ให้ความมั่นใจแบบนี้กับพวกคุณ?!”

เฟ่ยเจี้ยนจงพูดไม่ออกไปทันที หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ

เขารู้ว่า ปฏิกิริยาของเขาเมื่อครู่ ได้ไปแตะเกล็ดย้อนของเย่เฉินโดยไม่ได้ตั้งใจเข้าแล้ว

ดังนั้นเขาจึงรีบกล่าวด้วยความเคารพอย่างรวดเร็วว่า “ขอโทษครับคุณเย่ เป็นผมที่ไม่ได้คิดให้ดี...”

เย่เฉินมองมาที่เขาและพูดเสียดสี "คุณท่านใหญ่ ลูกชายของคุณแย่งชิงอำนาจคุณไป ก็ไม่ใช่ความผิดของเขาลำพังสักทีเดียว ความเห็นแก่ตัวของคุณ อย่างน้อยก็มีส่วนไปแล้วอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง"

เฟ่ยเจี้ยนจงเหงื่อตกแต่กลับไม่กล้าเช็ด เขาทำได้เพียงโค้งตัวลงอย่างอ่อนน้อมและพูดว่า “คุณเย่วิจารณ์ได้ถูกต่…”

เย่เฉินเอ่ยอย่างเย็นชา “อีกเดี๋ยวผมจะเปิดวิดีโอทั้งหมดให้เป็นสาธารณะ ถึงเวลานั้น ทางที่ดีตระกูลเฟ่ยควรจัดงานแถลงข่าวโดยเร็วที่สุดเพื่อขอโทษต่อชาวโลกอย่างจริงใจ หากพวกนายจัดการได้ดี จากนี้ไปฉันจะไม่ตามเอาเรื่องอีก แต่ถ้าพวกคุณจัดการได้ไม่ดี ผมจะฆ่าผู้นำของตระกูลเฟ่ยก่อน แล้วให้ผู้นำคนต่อไปมาจัดการต่อไป ถ้าผู้นำคนถัดมายังทำได้ไม่ถูกใจ อย่างนั้นผมก็จะฆ่าคนๆนั้นแล้วตามหาต่อไป จนกว่าเรื่องนี้จะคลี่คลายอย่างถูกต้อง!"

เมื่อคนในตระกูลเฟ่ยได้ยินแบบนี้ ทุกคนก็สั่นสะท้าน

แต่ในเวลานี้เย่เฉินไม่สนใจพวกเขา เขาหันไปหาว่านพั่วจวินและพูดว่า "พั่วจวิน นำคนมาที่นี่"

“ครับ คุณเย่!” ว่านพั่วจวินหยิบมือถือออกมาทันทีและออกคำสั่งให้คนของเขา

ไม่กี่นาทีต่อมา เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งก็ลงจอดตรงด้านนอกห้องโถงที่ชั้นหนึ่ง

ทหารหลายนายจากสำนักว่านหลงเดินคุ้มกันเฟ่ยฮ่าวหยางและเฉียวเฟยหยุนซึ่งสวมกางเกงชั้นในเพียงตัวเดียวเข้ามา

ในเวลานี้ ทั้งสองถูกทรมานจนไม่เป็นผู้เป็นคนไปแล้ว

หูหายไปแล้ว ร่างกายก็เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น จิตวิญญาณดูหลุดลอยไปอย่างมาก จนแทบจะสูญเสียชีวิตไปกว่าครึ่งแล้ว

เฟ่ยฮ่าวหยางถูกพาเข้ามา เมื่อเขาเห็นเฟ่ยเสวปิงและเฟ่ยซานไห่เขาก็ร้องไห้ดังลั่นทันที "พ่อ ปู่ พวกคุณช่วยผมด้วย...ผมใกล้จะถูกทรมานจนตายแล้ว... "