ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4215
ทันทีที่เขาคิดแบบนี้ เขาก็พูดด้วยความเคารพทันทีว่า "คุณเย่ไม่ต้องกังวล อีกเดี๋ยวผมจะขอให้ทนายเตรียมเอกสารและมอบทรัพย์สินทั้งหมดของผมให้เข่อซิน"
หลังจากนั้น เขาก็เอ่ยด้วยอารมณ์บางอย่างว่า "ผมเองก็อยู่ได้อีกไม่ถึงปีสองปีแล้ว หลังจากผ่านเรื่องราวมาหลากหลาย ผมก็ตาสว่างเรื่องเงินแล้ว"
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและกล่าวว่า “ผมรู้ นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคุณที่ทำงานหนักมาทั้งชีวิต ตอนนี้คุณอายุมากแล้ว หาเงินมาได้มากมายขนาดนี้ โดยทั่วไปติแล้ว มันไม่ได้มีความหมายอะไรกับคุณสักเท่าไหร่ ยิ่งไปกว่านั้นก็เพราะเงินที่ทำให้แม้แต่ลูกชายของคุณก็คิดจะฆ่าคุณ พูดไปแล้ว ผมก็รู้สึกเสียใจแทนคุณอยู่บ้าง”
เฟ่ยเจี้ยนจงถอนหายใจและพูดด้วยใบหน้าเศร้าโศก “คุณเย่พูดถูก…อายุมาถึงปูนนี้แล้ว มันไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว…”
เย่เฉินยิ้มน้อยๆและเอ่ยเรียบๆว่า “โดยปกติแล้วมันก็เป็นอย่างนี้แหละ อย่างไรก็ตาม ผมกลับสามารถให้โอกาสคุณได้ใช้จ่ายเงินสักครั้งได้”
เฟ่ยเจี้ยนจงตกตะลึงไปและรีบถาม "คุณเย่ คุณหมายความว่าอย่างไร?"
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “คุณไม่ได้คิดจะซื้อยาอายุวัฒนะมาโดยตลอดไม่ใช่หรือไง? หากผมจำไม่ผิด ในงานประมูลที่จินหลิง คุณเสนอราคาไปที่สองแสนหนึ่งหมื่นล้าน”
เมื่อ เฟ่ยเจี้ยนจงได้ยินแบบนี้ เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าเย่เฉินหมายถึงอะไร แต่ก็ตื่นเต้นมากจนควบคุมตัวเองไม่ได้และรีบพูดว่า: "ใช่...ใช่ครับ... คุณเย่...ตอนนั้น...ตอนนั้นผม..เสนอราคาไปสองแสนหนึ่งหมื่นล้านจริงๆ...คุณ...ทำไมคุณถึงได้ถามถึงเรื่องนี้ครับ?"
เย่เฉินยิ้มหยอกและไม่ตอบคำถามของเขา แต่เขากลับมองไปที่เฟ่ยเข่อซินและพูดว่า "คุณหนูเฟ่ย หลังจากที่คุณได้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลเฟ่ยแล้วและเข้าครอบครองทรัพย์สินทั้งหมดของคุณท่านเฟ่ยได้เมื่อไหร่ เพื่อเป็นการแสดงความยินดีกับคุณ ผมสามารถยกเว้นและให้โอกาสคุณในการซื้อยาอายุวัฒนะสักครั้งหนึ่ง!"
เมื่อ เฟ่ยเจี้ยนจงได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกตะลึง!
“ยาอายุวัฒนะ!”
“เย่เฉินยินดีที่จะขายอายุวัฒนะให้เข่อซิน!”
“ถ้าฉันได้ยาอายุวัฒนะนี้ อย่างน้อยก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกสิบถึงยี่สิบปีเป็นอย่างน้อย...”
ดังนั้น เขาจึงมองไปที่เฟ่ยเข่อซินโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังอันแรงกล้า
และเฟ่ยเข่อซินก็ไม่ทำให้เฟ่ยเจี้ยนจงผิดหวัง
ในเวลานี้เธอเอ่ยปากออกมาอย่างตื่นเต้นมากว่า “คุณเย่ คุณพูดจริงหรือ? คุณจะยกเว้นและให้โอกาสฉันในการซื้อยาอายุวัฒนะจริงๆ?”
ขณะพูด เขาก็มองไปที่เฟ่ยเจี้ยนจงและพูดว่า "ตอนนั้นในงานประมูลพวกคุณประมูลไปที่สองแสนหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์ วันนี้ เห็นแก่หน้าของคุณหนูเฟ่ย ผมจะให้พวกคุณในราคาถ้วนๆ สองแสนล้านดอลลาร์”
เฟ่ยเข่อซินโพล่งออกมาโดยไม่คิดว่า "ตกลง! ฉันจะซื้อมัน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...