ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4216
เมื่อเฟ่ยเจี้ยนจงได้ยินการตัดสินใจที่แน่วแน่ของเฟ่ยเข่อซิน เขาก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เขากลับมีความคิดอีกอย่างหนึ่งเพิ่มขึ้นมา
เนื่องจากเฟ่ยเข่อซินบอกแค่ว่าเธอจะซื้อยาอายุวัฒนะนี้ แต่จะซื้อให้ใครนั้น เธอกลับยังไม่ได้แสดงท่าทีออกมา
ในช่วงเวลาไม่นานมานี้ เฟ่ยเจี้ยนจงพบเจอประสบการณ์ขึ้นๆ ลงๆ อยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นในใจของเขาจึงมีความกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้นโดยธรรมชาติ
ในเวลานี้ เฟ่ยเข่อซินก็มองไปที่เขาและพูดอย่างจริงจังว่า "คุณปู่ เดี๋ยวหนูจะจ่ายเงินให้คุณเย่ ส่วนยาอายุวัฒนะนี้ ก็เพื่อให้คุณกิน!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงก็โล่งใจในที่สุด เขาตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหล
เขาอยากได้ยาอายุวัฒนะมากจริงๆ
เดิมที เขาคิดว่าตนเองคงไม่มีโอกาสได้รับยาอายุวัฒนะแล้วในชีวิตนี้
แต่คิดไม่ถึงว่า เย่เฉินและหลานสาวของเขา จะทำเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่ให้กับตัวเอง!
ในเวลานี้ เขาตื่นเต้นมากจนสำลักและพูดกับเย่เฉินว่า "คุณเย่...ขอบคุณคุณ... ขอบคุณ! ความเมตตาของคุณ ผมจะจดจำไว้ตลอดไป!"
เย่เฉินโบกมือและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณท่านเฟ่ย มีเรื่องที่ผมต้องบอกกับคุณก่อน ถึงแม้ว่าผมจะยอมยกเว้นและขายยาอายุวัฒนะให้กับคุณหนูเฟ่ย อีกทั้งคุณหนูเฟ่ยก็เต็มใจที่จะให้คุณกิน แต่ว่ายาเม็ดนี้ผมจะส่งให้คุณโดยแบ่งออกเป็นสี่ครั้ง”
เฟ่ยเจี้ยนจง ถามโดยไม่รู้ตัว "สี่ครั้ง?"
"ใช่" เย่เฉินพูดเสียงเรียบ "ต่อจากนี้ไป ทุกๆสามปี ผมจะส่งยาอายุวัฒนะหนึ่งส่วนสี่มาให้คุณหนูเฟ่ย และจะให้มันจนกว่าจะครบหนึ่งเม็ด”
เย่เฉินรู้ดีอย่างยิ่ง หากคุณท่านเฟ่ยอยู่ได้ไม่นาน ตำแหน่งของเฟ่ยเข่อซินในฐานะผู้นำตระกูลก็จะไม่มั่นคงแน่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม
ในฐานะผู้ขาย เย่เฉินยอมรับเฟ่ยเข่อซินเป็นผู้ซื้อเท่านั้น ดังนั้น ตราบใดที่เฟ่ยเจี้ยนจงยังคงต้องการยาอายุวัฒนะที่เหลือ เขาจะต้องสนับสนุนเฟ่ยเข่อซินอย่างเต็มที่
มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะได้รับยาอายุวัฒนะที่เหลืออยู่สามส่วนที่เหลือ เพื่อเติมเต็มความปรารถนาที่จะยืดอายุของเขาออกไปอีกกว่าสิบหรือยี่สิบปีนั้นได้
เฟ่ยเจี้ยนจงอาศัยอยู่มานานกว่า 90 ปี เขาเป็นมนุษย์ที่ผ่านมาครบสมบูรณ์แล้ว ทันใดนั้นเขาจึงเข้าใจได้ทันทีว่าที่เย่เฉินทำแบบนี้ก็เพื่อควบคุมตัวเอง
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขาไหนเลยจะกล้าไม่พอใจกับการจัดการของเย่เฉิน?
ในใจของเขาแอบถอนหายใจ: “เย่เฉินควบคุมฉัน อย่างน้อยฉันก็อยู่รอดต่อไปได้ ถ้าเขาไม่ควบคุมฉัน นอกจากตายแล้วฉันยังจะมีทางอื่นให้เลือกอีกหรือ?”
ดังนั้น เขาจึงพูดโดยไม่คิด “คุณเย่ ทุกอย่างเป็นไปตามความเห็นของคุณ! ผมไม่มีความเห็น!”
เย่เฉินพยักหน้า จากนั้นก็มองเฟ่ยเข่อซินและถามเธอว่า "คุณหนูเฟ่ย คุณมีความเห็นอะไรหรือไม่?"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...