ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 422
บทที่ 422
เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า：”หวังเจิ้งกางพูดกับผมว่า เดือนหน้าต้องเก็บงานเสร็จแน่นอน ถึงตอนนั้นก็สามารถย้ายเข้าไปได้”
เซียวชูหรันพูดว่า： “เพิ่งจะตกแต่งเสร็จก็ย้ายเข้าไปไม่เหมาะมั้ง? ยังไงก็ยังต้องรอให้กลิ่นหมดก่อน”
หม่าหลันรีบพูดว่า： “ไม่ต้องไม่ต้อง ครั้งที่แล้วฉันไปดูกับพ่อแกแล้ว ที่เขาตกแต่งกันนั้น ของที่ใช้เป็นวัสดุนำเข้าไม่มีมลพิษ ฟอร์มาลดีไฮด์เป็นศูนย์ ในห้องไม่มีกลิ่นแม้แต่นิดเดียวจริงๆ อีกทั้งในคฤหาสน์ยังใสตัวกลองอากาศใหม่ กรองอากาศตลอด24ชั่วโมง ไม่รู้ว่าทันสมัย และดีแค่ไหน！”
เซียวชูหรันถึงได้พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรมาก
ที่จริงคฤหาสน์Tomson Rivieraสำหรับเธอแล้ว ไม่ได้รู้สึกอะไร
แต่ว่าครั้งที่แล้วเย่เฉินพูดถูก ย้ายเข้าไป อย่างน้อยก็สามารถพักคนละชั้นกับพ่อแม่ อย่างนี้ละก็ ก็มีพื้นที่ส่วนตัวมากขึ้น จะได้ไม่เหมือนกับตอนนี้แม้ว่าจะเป็นห้องของตัวเอง ก็ไม่มีความเป็นส่วนตัว
อีกทั้งยัง ตัวเองได้สัญญากับต่งรั่งหลินว่า หลังจากที่ย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์จะเก็บไว้ให้เขาหนึ่งห้อง เชิญเธอมาพัก เธอผู้หญิงตัวคนเดียว พักที่โรงแรมคนเดียวตลอดที่จริงแล้วก็ค่อนข้างเงียบเหงา
คฤหาสน์สำหรับเย่เฉินแล้วยังไงก็ได้ ก่อนที่เขาจะอายุแปดขวบมีแต่เสื้อผ้าอาหารดีๆ หลังจากอายุแปดขวบอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งหลายปี เกินช่วงที่จะมีความสุขกับของนอกกายนานแล้ว
เวลานี้ จู่ๆหม่าหลันได้รับข้อความหนึ่ง หยิบโทรศัพท์ออกมาดู คิ้วขมวดอย่างมีความสุข
เธอพูดกับทั้งสามคนว่า： “ตอนบ่ายเพื่อนๆฉันนัดไปเล่นไพ่นกกระจอกที่บ้าน จะเล่นแปดรอบ อาหารเย็นไม่กลับมากินนะ”
หม่าหลันพูดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น： “จะว่าไป ฉันออกไปเล่นไพ่นกกระจอกทุกวัน ยังไม่ใช่เพราะครอบครัวเราเหรอ? พ่อแกและยังมีไอ้สวะอีก เย่เฉินไม่เพียงแต่ไร้ประโยชน์ ยังเป็นคนที่ชอบไปหลอกลวงคนอื่นเขาไปทั่วต่อไปไม่แน่ว่าอาจจะสร้างความเดือดร้อนให้กับครอบครัวเราก็ได้ ตอนนี้แกกำลังเปิดธุรกิจอีก บริษัทยังไม่ได้ทุนคืน ต่อไปฉันและพ่อของแกแก่แล้วจะอยู่ยังไง? ตอนนี้ฉันกำลังใช้การเล่นไพ่นกกระจอกเพื่อหารายได้เลี้ยงตัวเองตอนแก่ หารายได้เสริมให้กับครอบครัว！”
เย่เฉินได้ยินแล้วไม่สบอารมณ์
แม่ยายคนนี้ มีเรื่องไม่มีเรื่องก็ชอบดึงตัวเองออกมาพูดเหน็บแหนบ ถึงตอนนี้แล้วยังคิดว่าตัวเองเป็นนักต้มตุ๋น อยากจะพูดใส่หน้าเธออย่างแรงจริงๆ บอกกับเธอว่า： “ในเมื่อคุณคิดว่าฉันเป็นนักต้มตุ๋น งั้นคฤหาสน์ที่ฉันต้มตุ๋นมา งั้นคุณก็อย่าเสนอหน้าเข้ามาอยู่！
จะว่าไปแล้ว แม่ยายคนนี้ของตัวเอง ขาดการอบรมสั่งสอน！
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...