ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4221
อย่างไรก็ตาม ยอดฝีมือเหนือกว่าครึ่งของสำนัก กลับถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของเย่เฉินถึงสองคน ซึ่งนี่ทำให้ความแข็งแกร่งโดยรวมของสำนักลดลงเป็นอย่างมาก
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยวนจื่อซูได้แต่พูดต่อไปว่า "คุณเย่ ศิษย์น้องสองคนของผมคือเสาหลังของสำนัก ได้โปรดคุณอย่าได้ถือสาคนตัวเล็กอย่างพวกเขาและปล่อยพวกเขาสองคนไป...หลังจากนี้ถ้าคุณยเย่มีคำสั่งใดๆ จะให้บุกน้ำลุยไฟผมก็ไม่กล้าปฏิเสธ!”
เย่เฉินไม่แยแสกับคำพูดของหยวนจื่อซู เขาโบกมือแล้วพูดว่า "เรื่องนี้เอาแต่พูดไม่มีประโยชน์ หากนายต้องการให้ฉันปล่อยพวกเขาสองคนไปจริงๆ มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่นายต้องยอมรับเงื่อนไขของฉัน"
ทันทีที่หยวนจื่อซูได้ยินเรื่องนี้ เขาก็พูดทันทีว่า "คุณเย่ได้โปรดเอ่ย! ไม่ว่าจะเงื่อนไขอะไร พวกเราจะพยายามทำให้ดีที่สุด!"
เย่เฉินพูดเรียบๆ “ง่ายมาก ให้พวกเขาทั้งคู่มาทำงานในสำนักว่านหลงเป็นเวลาสามปี หลังจากนี้สามปี ฉันจะปล่อยให้พวกเขาเป็นอิสระ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จางชวนที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นก็พูดทันทีโดยไม่ได้คิดว่า "ผมยินยอม! ผมยินยอม! ตราบใดที่คุณเย่สามารถฟื้นฟูพลังวิชาของผมได้ ฉันยินดีที่จะทำงานให้กับสำนักว่านหลงเป็นเวลาสามปี!"
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า "ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจะให้เวลานายเก็บของ 1 คืน พรุ่งนี้ฉันจะให้ว่านพั่วจวินจัดการให้นายไปซีเรีย"
จางชวนรีบถาม "คุณเย่ อย่างนั้นพลังวิชาของผม..คุณจะช่วยฟื้นฟูให้ผมก่อน หรือว่าฟื้นฟูมันหลังจากที่รับใช้สำนักว่านหลงไปแล้วสามปี?”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ถ้านายไม่มีพลังวิชา นายจะเอาอะไรมารับใช้วำนักว่านหลง?”
ในเวลานี้ ในใจของเขาได้เกิดพายุโหมกระหน่ำขึ้นมา "เมื่อครู่เย่เฉินไม่ได้แตะต้องจางชวนเลยสักนิด เขาแค่เพียงโบกมือเล็กน้อย พลังวิชาของจางชวนก็กลับมาได้แล้วงั้นหรือ?! นี่มันคือความแข็งแกร่งแค่ไหนกันแน่ ถึงสามารถบรรลุถึงระดับที่น่าทึ่งมากขนาดนี้ได้?!”
เย่เฉินเองก็ขี้เกียจกว่าจะซ่อนความแข็งแกร่งของเขาต่อหน้าตระกูลเฟ่ยและศิษย์พี่ศิษย์น้องของหยวนจื่อซู ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยความน่ายำเกรงอย่างยิ่งว่า "พอฉันกลับไปที่จินหลัง ฉันจะฟื้นฟูจิตสำนึกและพลังวิชาของลั่วเจียเฉิง ให้เขาไปรายงานตัวกับสำนักว่านหลงที่ซีเรีย เมื่อหมดเวลาสามปี สำนักว่านหลงก็จะปล่อยพวกเขาไป แต่ถ้าสามปีนี้ พวกเขาสองคนตั้งใจจะหลบหนี ฉันก็จะฆ่าพวกเขาซะ"
จางชวนพยักหน้าตอบรับ แม้แต่หยวนจื่อซูที่อยู่อีกด้านก็ยังให้คำมั่นว่า “คุณเย่ไม่ต้องห่วง พวกเขาสองคนจะต้องทุ่มเทรับใช้สำนักว่านหลงอย่างเต็มที่แน่ ไม่มีทางหนีไปกลางทางเด็ดขาด!”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ต่อจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าจะเป็นตระกูลเฟ่ยหรือผู้เก่งกาจวิชาบู๊ที่เกี่ยวข้องกับตระกูลเฟ่ยก็ตาม หากไม่มีคำสั่งของฉัน ก็ห้ามไม่ให้เข้าไปในหัวเซี่ยเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้น ไม่ว่าจะเป็นใคร ฉันก็จะไม่เกรงใจ!”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...