เย่เฉินรู้ว่าเบื้องหลังของหยวนจื่อซูและคนอื่น ๆ เป็นสำนักบู๊แนวหน้า
อีกทั้งในตอนนี้ นอกจากตระกูลบู๊จำนวนหนึ่งในหัวเซี่ย ก็ไม่มีสำนักบู๊อยู่อีกแล้ว ดังนั้นสำนักบู๊แทบจะทั้งหมดล้วนมาจากต่างประเทศ
ดังนั้น เขาถึงต้องเตือนหยวนจื่อซูและสำนักที่อยู่ข้างหลังเขา ให้อยู่ห่างจากหัวเซี่ยนับจากนี้ไป
สำหรับตระกูลเฟ่ย เย่เฉินเองก็ไม่ต้องการให้พวกเขาเหยียบย่ำเข้าในหัวเซี่ยมากเกินไป เนื่องจากตระกูลขนาดใหญ่มากแบบนี้ จากเปลี่ยนความสนใจไปที่หัวเซี่ยขึ้นมา ก็จะก่อให้เกิดผลที่ตามมาอีกหลายอย่างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และนี่อาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเย่เฉินและตระกูลเย่
ยิ่งกว่านั้น เย่เฉินก็รู้ดีด้วยว่าเฟ่ยเข่อซินนั้นฉลาดเกินไป ดังนั้นเขาจึงอยากรักษาระยะห่างจากเฟ่ยเข่อซินเอาไว้โดยไม่รู้ตัวเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น
ทั้งตระกูลเฟ่ยและหยวนจื่อซูย่อมต้องตอบรับอย่างไม่ลังเล สิ่งที่พวกเขากลัวที่สุดในตอนนี้ก็คือความโกรธของเย่เฉิน ดังนั้นจึงไม่มีใครเต็มใจที่จะท้าทายความยิ่งใหญ่ของเขา
เพียงแต่หัวใจของเฟ่ยเข่อซินรู้สึกขมขื่นอยู่บ้างไม่มากก็น้อย
เมื่อครู่นี้เองเธอยังมีความคิดที่จะย้ายธุรกิจของตนไปยังหัวเซี่ยอยู่เลยในอนาคต หากเป็นแบบนั้นก็จะสามารถหาโอกาสพบกับ เย่เฉินมากขึ้นได้
แต่ไม่คาดคิดว่า เย่เฉินราวกับมองเธอออกอย่างทะลุปรุโปร่ง และจัดการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมไปทันที
ในเวลานี้ เย่เฉินเองก็ไม่ต้องการเสียเวลาที่บ้านตระกูลเฟ่ยอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงขอให้เฟ่ยซานไห่ลงนามในเอกสารทางกฎหมายทันที และให้เฟ่ยเข่อซินเป็นประธานคณะกรรมการบริษัท
จากนั้น คุณท่านเฟ่ยก็แทบรอไม่ไหวที่จะลงนามในหนังสือมอบอำนาจ และมอบอำนาจของตนให้เฟ่ยเข่อซินควบคุมทรัพย์สินทั้งหมดของเขาได้อย่างเต็มที่
ด้วยเหตุนี้ เฟ่ยเข่อซินก็ได้กลายเป็นผู้นำตระกูลเฟ่ยคนใหม่อย่างเป็นทางการ อีกทั้งยังเป็นประธานคณะกรรมการบริหารและคาบคุมทรัพย์สินของตระกูลเอาไว้ด้วยเช่นกัน
ตราบใดที่เธอมีอำนาจทั้งสองอยู่ในมือ ไม่มีใครในตระกูลเฟ่ยที่สามารถทำอะไรเธอได้แล้ว
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เฟ่ยเข่อซินก็เป็นฝ่ายเอ่ยกับเย่เฉินก่อนว่า "คุณเย่ เงินจำนวน 50,000 ล้านดอลลาร์พร้อมโอนไปยังบัญชีของคุณได้ทุกเมื่อ ขอเรียนถามว่าคุณตัดสินใจจะส่งมอบยาอายุวัฒนะให้เมื่อไหร่หรือคะ?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ผมสามารถให้ได้ทุกเมื่อ อีกเดี๋ยวผมจะให้เลขบัญชีกับคุณ พวกคุณโอนเงินเข้าบัญชีของผมแล้วผมจะให้ยาอายุวัฒนะกับคุณทันที”
"ดี" เย่เฉินกล่าวด้วยความพึงพอใจ “เรื่องคืนนี้พวกเราต้องทำให้มันงดงามสักหน่อย”
ว่านพั่วจวินเอ่ยออกมา "คุณวางใจ ผมจัดการคนจำนวนมากเอาไว้แล้ว และไม่มีวันปล่อยให้ใครหนีไปได้อย่างแน่นอน!"
ในไม่กี่นาทีต่อมา
เงินจำนวน 5 หมื่นล้านดอลลาร์จากตระกูลเฟ่ยก็ถูกแบ่งเป็นสองก้อนและโอนไปยังบัญชีดอลลาร์สหรัฐของเย่เฉินและสำนักว่านหลง
เงินนั้นถูกโอนเข้าบัญชีของเย่เฉิน 4 หมื่นล้านและสำนักว่านหลง 1 หมื่นล้านดอลลาร์
เงินจำนวนนี้สำรหับเย่เฉินแล้วไม่นับว่ามีค่าอะไร แต่สำหรับสำนักว่านหลง มันกลับเป็นเงินทุนในการพัฒนาที่อุดมสมบูรณ์อย่างยิ่ง
แต่เดิม สำนักว่านหลงได้สละประโยชน์ใช้สอยไปไม่น้อยเพื่อประหยัดงบประมาณสำหรับการวางแผนการก่อสร้างฐานทัพ แต่ด้วยเงินก้อนนี้ ฐานทัพของสำนักว่านหลงก็จะสามารถสร้างได้อย่างเต็มที่ตามมาตรฐานสูงสุด และบางทีอาจใช้เวลาไม่นาน สำนักว่านหลงก็จะกลายเป็นองค์กรรับจ้างที่ใหญ่และทรงพลังที่สุดในโลก

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...