ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4227

หลี่ญ่าหลินไม่รู้ว่าคำพูดนี้ของเฟ่ยเข่อซินนั้นจริงใจหรือไม่ แต่เขาทำได้แค่พูดอย่างจริงจังว่า "พวกเราตำรวจนิวยอร์กพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องทั้งหมด แต่ผู้ลักพาตัวเหล่านี้เป็นมืออาชีพมากจนเราไม่มีเบาะแสสำคัญเลยในระยะเวลาอันสั้น ดังนั้นตอนนี้ตอนนี้พวกเราจึงยังไม่รู้ว่าคุณชายเฟ่ยอยู่ที่ไหน? แต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนลักพาตัวเขาไป”

พูดจบ หลี่ญ่าหลินก็กล่าวเสริมว่า "แต่ก่อนหน้านี้ผมเกาว่า คนที่ลักพาตัวคุณชายเฟ่ยไปไม่ได้ทำเพื่อเรียกค่าไถ่ ในความคิดของผม การกระทำที่ต่อเนื่องกันของผู้ลักพาตัวราวกับกำลังเป็นการลงโทษในที่สาธารณะกับตระกูลเฟ่ย พวกเขาอาจกุมเรื่องอื้อฉาวบางอย่างของคุณชายเฟ่ยเอาไว้ จากนั้นก็จงใจทำให้เรื่องการลักพาตัวเป็นที่รู้กันไปทั่ว และยังจงใจชี้นำความคิดเห็นของสาธารณชนให้เห็นอกเห็นใจคุณชายเฟ่ย ด้วยวิธีนี้เวลาที่พวกเขาเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวของคุณชายเฟ่ยขึ้นมา ก็จะยิ่งทำให้เรื่องนี้เลวร้ายยิ่งขึ้น แบบนี้ก็จะยิ่งส่งผลเสียอย่างใหญ่หลวงต่อตระกูลเฟ่ย"

ในใจของเฟ่ยเข่อซินรู้สึกตะลึงอยู่บ้างอย่างอดไม่ได้ ดูเหมือนว่านักสืบหลี่จะเข้าใจเหตุและผลของเหตุการณ์แล้ว เพียงแต่ยังไม่มีเบาะแสที่เฉพาะเจาะจงเท่านั้นเอง

อย่างไรก็ตาม เธอทำได้แค่แสร้งทำเป็นสับสนและพูดว่า “นักสืบหลี่ บอกตามตรง ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคุณ ฮ่าวหยางยังเด็กมาก อีกทั้งยังเพิ่งเข้าสู่สังคมไม่นาน เขาจะไปมีเรื่องอื้อฉาวอะไรได้? "

หลี่ญ่าหลินส่ายหัวและพูดว่า "ผมเองก็ไม่รู้แน่ชัดเช่นกัน แต่ผมมั่นใจว่า ตั้งแต่คนลักพาตัวเหล่านี้ลักพาตัวเขา ตัดหูของเขา และประกาศให้ทุกคนรับรู้ อย่างนั้นผมก็แน่ใจว่าบนตัวของเขาจะต้องมีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นแน่"

พูดไป เขาก็มองไปที่เฟ่ยซานไห่อย่างจริงจัง “คุณเฟ่ย ในทำนองเดียวกัน ก่อนหน้านี้ผมเคยบอกคุณไปแล้วว่าผมรู้สึกเหมือนคุณรู้อะไรบางอย่าง แต่คุณไม่ได้บอกผมด้วยสาเหตุบางอย่าง อย่างไรก็ตาม ผมอยากเตือนคุณว่า ตอนนี้มีเหลือเวลาน้อยลงทุกทีแล้ว หากผู้ลักพาตัวเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่ของเฟ่ยฮ่าวหยางจริง ๆ อย่างนั้นไม่เพียงแต่ชื่อเสียงของตระกูลเฟ่ยเท่านั้นที่จะถูกทำลาย แต่พวกเราตำรวจก็จะเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกด้วยเช่นกัน! และถึงเวลานั้น เป็นไปได้ว่าประชาชนจะไม่สนับสนุนเราให้ช่วยเหลือเฟ่ยฮ่าวหยางอีกต่อไป และหากพวกเรายังทำต่อไป ก็อาจสูญเสียความเชื่อใจจากประชาชนไป แต่หากพวกเราไม่ช่วยต่อไป ก็จะเสียศักดิ์ศรีความเป็นตำรวจ… "

เฟ่ยซานไห่กล่าวด้วยความอึดอัดสุดขีด "นักสืบหลี่...ผม...ผมไม่รู้จริงๆนะ! หลานชายของฉัน...ไม่ว่าจะแง่ไหนก็ล้วน...ล้วน...”