ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4227
หลี่ญ่าหลินไม่รู้ว่าคำพูดนี้ของเฟ่ยเข่อซินนั้นจริงใจหรือไม่ แต่เขาทำได้แค่พูดอย่างจริงจังว่า "พวกเราตำรวจนิวยอร์กพยายามอย่างเต็มที่เพื่อค้นหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องทั้งหมด แต่ผู้ลักพาตัวเหล่านี้เป็นมืออาชีพมากจนเราไม่มีเบาะแสสำคัญเลยในระยะเวลาอันสั้น ดังนั้นตอนนี้ตอนนี้พวกเราจึงยังไม่รู้ว่าคุณชายเฟ่ยอยู่ที่ไหน? แต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนลักพาตัวเขาไป”
พูดจบ หลี่ญ่าหลินก็กล่าวเสริมว่า "แต่ก่อนหน้านี้ผมเกาว่า คนที่ลักพาตัวคุณชายเฟ่ยไปไม่ได้ทำเพื่อเรียกค่าไถ่ ในความคิดของผม การกระทำที่ต่อเนื่องกันของผู้ลักพาตัวราวกับกำลังเป็นการลงโทษในที่สาธารณะกับตระกูลเฟ่ย พวกเขาอาจกุมเรื่องอื้อฉาวบางอย่างของคุณชายเฟ่ยเอาไว้ จากนั้นก็จงใจทำให้เรื่องการลักพาตัวเป็นที่รู้กันไปทั่ว และยังจงใจชี้นำความคิดเห็นของสาธารณชนให้เห็นอกเห็นใจคุณชายเฟ่ย ด้วยวิธีนี้เวลาที่พวกเขาเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวของคุณชายเฟ่ยขึ้นมา ก็จะยิ่งทำให้เรื่องนี้เลวร้ายยิ่งขึ้น แบบนี้ก็จะยิ่งส่งผลเสียอย่างใหญ่หลวงต่อตระกูลเฟ่ย"
ในใจของเฟ่ยเข่อซินรู้สึกตะลึงอยู่บ้างอย่างอดไม่ได้ ดูเหมือนว่านักสืบหลี่จะเข้าใจเหตุและผลของเหตุการณ์แล้ว เพียงแต่ยังไม่มีเบาะแสที่เฉพาะเจาะจงเท่านั้นเอง
อย่างไรก็ตาม เธอทำได้แค่แสร้งทำเป็นสับสนและพูดว่า “นักสืบหลี่ บอกตามตรง ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคุณ ฮ่าวหยางยังเด็กมาก อีกทั้งยังเพิ่งเข้าสู่สังคมไม่นาน เขาจะไปมีเรื่องอื้อฉาวอะไรได้? "
หลี่ญ่าหลินส่ายหัวและพูดว่า "ผมเองก็ไม่รู้แน่ชัดเช่นกัน แต่ผมมั่นใจว่า ตั้งแต่คนลักพาตัวเหล่านี้ลักพาตัวเขา ตัดหูของเขา และประกาศให้ทุกคนรับรู้ อย่างนั้นผมก็แน่ใจว่าบนตัวของเขาจะต้องมีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นแน่"
พูดไป เขาก็มองไปที่เฟ่ยซานไห่อย่างจริงจัง “คุณเฟ่ย ในทำนองเดียวกัน ก่อนหน้านี้ผมเคยบอกคุณไปแล้วว่าผมรู้สึกเหมือนคุณรู้อะไรบางอย่าง แต่คุณไม่ได้บอกผมด้วยสาเหตุบางอย่าง อย่างไรก็ตาม ผมอยากเตือนคุณว่า ตอนนี้มีเหลือเวลาน้อยลงทุกทีแล้ว หากผู้ลักพาตัวเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่ของเฟ่ยฮ่าวหยางจริง ๆ อย่างนั้นไม่เพียงแต่ชื่อเสียงของตระกูลเฟ่ยเท่านั้นที่จะถูกทำลาย แต่พวกเราตำรวจก็จะเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกด้วยเช่นกัน! และถึงเวลานั้น เป็นไปได้ว่าประชาชนจะไม่สนับสนุนเราให้ช่วยเหลือเฟ่ยฮ่าวหยางอีกต่อไป และหากพวกเรายังทำต่อไป ก็อาจสูญเสียความเชื่อใจจากประชาชนไป แต่หากพวกเราไม่ช่วยต่อไป ก็จะเสียศักดิ์ศรีความเป็นตำรวจ… "
เฟ่ยซานไห่กล่าวด้วยความอึดอัดสุดขีด "นักสืบหลี่...ผม...ผมไม่รู้จริงๆนะ! หลานชายของฉัน...ไม่ว่าจะแง่ไหนก็ล้วน...ล้วน...”
เฟ่ยซานไห่หลบตาแล้วฝืนพูดต่อไปว่า "ผม...ผมอยากจะบอกว่า... ฮ่าวหยางเด็กคนนั้น...เป็นเด็ก... "
ในเวลานี้ คำว่า "ยอดเยี่ยม" มาถึงริมฝีปากของเฟ่ยซานไห่ แต่เขากลับไม่สามารถพูดคำสองคำนี้ออกมาได้ไม่ว่าจะอยู่หรือตาย
ขณะที่เขากำลังพูดคำสองคำนี้ไม่ออก ตำรวจนายหนึ่งก็รีบเข้ามาและพูดด้วยความตื่นตระหนก "นักสืบ...มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว ... "
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...