หลี่ญ่าหลินพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกเขาคงไม่โง่ขนาดนั้น พวกเขามองหาเหยื่อจากนิวยอร์ก ในความเห็นของฉัน เด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ที่พวกเขาฆ่านั้นน่าจะถูกส่งมาอย่างลับๆ จากชายฝั่งตะวันตก หรืออาจจะถึงกระทั่งถูกลักพาตัวมาจากต่างประเทศ”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ หลี่ญ่าหลินก็นึกอะไรบางอย่างได้และโพล่งออกมา "ฉันเข้าใจแล้ว! เหตุผลที่พวกเขาสามารถก่ออาชญากรรมได้ยาวนานและหลายครั้งขนาดนี้โดยไม่มีใครค้นพบก็เพราะพวกเขาไม่เคยเริ่มลงมือจากที่ใกล้ตัว แต่คราวนี้เฟ่ยฮ่าวหยางได้ทำผิดพลาดร้ายแรง..."
ลูกน้องรีบถาม "หัวหน้า ทำอะไรผิดพลาดร้ายแรงงั้นหรือ?"
หลี่ญ่าหลินโพล่งออกมา “กู้ชิวอี๋!”
“กู้ชิวอี้?!” ลูกน้องอุทานออกมา “ดาราใหญ่คนนั้นน่ะหรือ?!”
"ถูกต้อง!" หลี่ญ่าหลินพยักหน้าและกล่าวว่า "ฉันมักจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเรื่องการลักพาตัวของเฟ่ยฮ่าวหยางตั้งแต่ต้นจนจบ ตอนนี้ดูเหมือนว่า จะต้องเป็นเพราะเขามุ่งเป้าไปที่กู้ชิวอี๋ ก็เลยนำมาซึ่งความผิดร้ายแรงจนถึงตัวตาย!"
ลูกน้องของเขาอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม "หัวหน้า ความหมายของคุณก็คือ...เรื่องนี้เป็นคนข้างกายของกู้ชิวอี๋ที่ลงมือ?"
หลี่ญ่าหลินขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า "ในคืนที่เฟ่ยฮ่าวหยางหายตัวไป ฉันได้พบกับกู้ชิวอี๋ที่โรงแรมแมนชั่น ฉันรู้สึกว่าเด็กสาวคนหนึ่งอย่างเธอ ไม่เหมือนคนที่มีความสามารถเช่นนั้น... "
พูดไป หลี่ญ่าหลินก็เอ่ยว่า “แม้ว่าสภาพครอบครัวของกู้ชิวอี๋นั้นจะดีมาก แต่เมื่อเทียบกับตระกูลเฟ่ย ก็ยังแย่กว่าไม่ใช่น้อยๆ ...”
ลูกน้องของเขาพยักหน้าเบา ๆ และพูดว่า “ถ้าเป็นแบบนี้ อย่างนั้นนี่ก็ไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับเธอ เพราะเธอก็เป็นผู้มาใหม่ด้วย แม้ว่าเธอจะมีความแข็งแกร่งอยู่บ้างในหัวเซี่ย แต่เมื่อมาถึงนิวยอร์กก็ยังไม่ได้แสดงอะไรออกมา และเมื่ออยู่ต่อหน้าตระกูลเฟ่ยก็ย่อมไม่มีอะไรสู้หน้าได้มากพอ”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้าเล็กน้อย แต่เขาจำได้โดยไม่รู้ตัวว่าเมื่อเห็นกู้ชิวอี๋ในวันนั้น ในบรรดาคนที่อยู่ข้างกายกู้ชิวอี๋ ในนั้นเขามีความประทับใจต่อคนหนุ่มผู้กล้าท้าทายเฟ่ยเสวปิง
เฟ่ยซานไห่ได้สติกลับมาและรีบโบกมืออย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า "นักสืบหลี่...ผมไม่เข้าใจว่าพวกคุณกำลังพูดถึงอะไร... หลานชายของผม... เขาไม่ใช่คนแบบนั้น...”
หลี่ญ่าหลินจ้องไปที่เฟ่ยซานไห่และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ได้! จนถึงตอนนี้ก็ยังแสดงละครอยู่! อเมริกาไม่เคยมีคดีเลวร้ายแบบนี้มานานหลายทศวรรษแล้ว เมื่อคดีนี้คลี่คลาย ชื่อเสียงของตระกูลเฟ่ยก็จะตกต่ำลง ถึงเวลานั้น คุณจะร้องไห้จนไร้น้ำตาแน่!”
เฟ่ยเข่อซินเดินออกมาข้างหน้าในเวลานี้และพูดอย่างจริงจังว่า "นักสืบหลี่ ในเมื่ออาชญากรรมเหล่านี้เกิดขึ้นโดยคนตระกูลเฟ่ย อย่างนั้นตระกูลเฟ่ยก็พร้อมที่จะรับผิดชอบด้วยเช่นกัน!"
หลี่ญ่าหลินพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หวังว่าพวกคุณจะแบกรับมันไหว!"
พูดจบ เขาก็พูดกับเจ้าหน้าที่ตำรวจรอบ ๆ ตัวเขาทันที "เรียกรวมทีมทันที! โทรเรียกเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งหมดให้กลับไปที่สำนักงานเพื่อประชุมทันที!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...