ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4230
จนถึงตอนนี้ หลี่ญ่าหลินไม่มีเวลามาสนใจเรื่องการลักพาตัวเฟ่ยฮ่าวหยางแล้ว
หลังจากเกิดเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่แบบนี้ นอกจากเรื่องที่คนอเมริกันจะโกรธตระกูลเฟ่ยแล้ว มันยังทำให้คนอเมริกันผิดหวังต่อระบบบังคับใช้กฎหมายของอเมริกาทั้งหมดด้วย
นั่นเพราะ หญิงสาวไร้เดียงสาจำนวนมากต้องเสียชีวิตลงอย่างผิดปกติ แต่ตำรวจกลับไม่ได้ไขคดีนี้ แถมที่เรื่องแดงขึ้นมา กลับเป็นเพราะผู้ลักพาตัวที่ทุกคนเกลียดชังมาก่อน
เพียงพริบตา ผู้ลักพาตัวก็กลายเป็นวีรบุรุษที่โลกชื่นชมในทันที และเฟ่ยฮ่าวหยางที่แต่เดิมผู้คนล้วนเห็นอกเห็นใจอย่างสุดซึ้ง พริบตาก็กลายมาเป็นเป้าหมายให้คนถ่มน้ำลายและสาปแช่งไปทั่วโลก
แถมชื่อเสียงที่เสื่อมถอยลงไปอย่างรุนแรง นอกจากตระกูลเฟ่ยแล้วก็ยังมีตำรวจนิวยอร์กที่พลอยได้รับผลกระทบไปด้วย ก
ดังนั้น หลี่ญ่าหลินจึงต้องศึกษาสถานการณ์ปัจจุบันกับผู้นำและเพื่อนร่วมงานของเขาก่อน และพยายามคิดหาวิธีรักษาหน้าตาของตำรวจนิวยอร์กเอาไว้สักหน่อย
ระหว่างทางกลับสถานีตำรวจ ในใจของหลี่ญ่าหลินงหงุดหงิดอย่างมาก เมื่อคิดถึงเบาะแสจำนวนมากที่มักจะไม่ชัดเจน ก็ตัดสินใจโทรหาเพื่อนซี้ของเขาอย่างอานโฉงชิว
สำหรับหลี่ญ่าหลิน แล้วอานโฉงชิวไม่ใช่แค่พี่ชายที่ดีของเขามานานหลายปี แต่ยังเป็นครูและเพื่อนที่ดีอีกด้วย
ตนเป็นคนอารมณ์ร้อน ในขณะที่อานโฉงชิวนั้นอ่อนโยนกว่ามาก ดังนั้นทั้งสองจึงไม่เพียงแต่พูดคุยและเข้ากันได้ แต่ยังช่วยพัฒนาความคิดของกันและกันอีกด้วย
ในการสนทนาครั้งก่อน ทั้งสองคนคาดเดาว่ามีคนต้องการลงโทษตระกูลเฟ่ยต่อหน้าสาธารณะ พริบตาตอนนี้ก็ได้กลายเป็นจริงไปแล้ว ดังนั้นหลี่ญ่าหลินจึงต้องการพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้กับอานโฉงชิว เพื่อดูว่าเขามีความคิดที่แตกต่างออกไปหรือไม่
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาดึกแล้ว กู้ชิวอี้ก็เป็นห่วงสุขภาพของนายหญิงใหญ่อยู่บ้าง บวกกับเธอยังต้องเตรียมการขั้นสุดท้ายสำหรับการแสดงในเช้าวันพรุ่งนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถเสียเวลาต่อไปได้ และเอ่ยปากว่า "คุณยาย...สายมากแล้วจริงๆ คุณคงจะเหนื่อยมากแล้ว คุณรีบกลับห้องไปพักผ่อนเถอะค่ะ ถ้าดึกไปกว่านี้หนูเองก็เกรงใจไม่กล้าจะรบกวนคุณยายต่อแล้ว...”
นายหญิงใหญ่รีบพูดว่า “ไม่เป็นไรไม่เป็นไร ยายไม่เหนื่อยเลยสักนิด หลายปีมานี้ ความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของยายคือการหาหลานชายคนโตไม่เจอ และเกรงว่าจะไม่มีโอกาสได้เจอเขาแล้วตลอดชีวิต แต่ในเมื่อหนูมาที่นี่ได้ในวันนี้ ความกังวลของยายเองก็หายไปแล้วครึ่งหนึ่ง ในใจของยายก็มีความสุขเหลือเกิน..."
กู้ชิวอี๋พยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง “คุณยาย ไม่ต้องห่วง ถ้าหนูมีเวลาหนูจะต้องมาหาคุณและคุณตาบ่อยๆแน่นอน!”
พูดไป เธอก็เอ่ยต่อด้วยความเกรงใจว่า “คุณยาย วันนี้ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้หนูยังต้องไปซ้อมการแสดงครั้งสุดท้ายแต่เช้าตรู่ สมควรจะต้องบินกลับนิวยอร์กแล้วและนอนหลับเอาระหว่างทาง พอถึงก็น่าจะใกล้รุ่งสางพอดี"
ในเวลานี้นายหญิงใหญ่ถึงค่อยตระหนักว่าที่แท้กู้ชิวอี๋ยังมีธุระที่ต้องทำ ดังนั้นเธอจึงรีบพูดว่า "โอ้ เป็นยายที่ละเลยไป ไม่คิเว่าหนูจะยังมีธุระอย่างอื่น..."
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ทำไมตอนซ้ำเยอะ ตอนก้ขาดหาย...
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...