คนของตระกูลอานหลังจากที่มีความเห็นตรงกันแล้วในเรื่องของยาอายุวัฒนะ อารมณ์ของนายหญิงใหญ่ก็ดีขึ้นมามาก ราวกับว่าคนทั้งคนนั้นรู้สึกเบิกบานโล่งขึ้นมาบ้างแล้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยย่นนั้นยิ้มอยู่ตลอด เต็มไปด้วยอาการที่เฝ้ารอคอย
เธออดที่จะทอดถอนใจออกมาด้วยความหดหู่ไม่ได้ : “จัดการเรื่องยาอายุวัฒนะของพ่อแก แล้วค่อยรีบหาตัวเฉินเอ๋อให้เจอ ถ้าอย่างนั้นก็คงจะดีมากเลย!”
อานข่ายเฟิงที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นมา : “แม่ครับ ผมวางแผนไว้ว่าจะจัดคนอีกกลุ่มนึงออกไปตามหาที่อยู่เบาะแสะของเฉินเอ๋อ ลองดูว่าจะสามารถหาเบาะแสที่จะมีประโยชน์บ้างได้หรือเปล่า”
นายหญิงใหญ่เอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง : “หลายปีขนาดนี้พวกเราลงทุนทั้งทรัพยากรคน ทรัพยากรวัตถุไปไม่น้อย แต่ก็หาเบาะแสใดๆของเฉินเอ๋อไม่เจอมาโดยตลอด ดังนั้นตอนนี้เลยกำลังสงสัย ว่าทิศทางของพวกเราผิดมาตั้งแต่แรกแล้วหรือเปล่า”
อานข่ายเฟิงเอ่ยถามต่อ : “แม่หมายถึง?”
นายหญิงใหญ่เอ่ยขึ้น : “ฉันจำได้ว่าตอนแรกเริ่มที่สุด ก็หากันทั้งเมืองจินหลิงมาหลายรอบแล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มกระจายไปทั้งหัวเซี่ยอีก แต่หาที่หัวเซี่ยมาเป็นสิบกว่าปีแล้วก็ไม่มีเบาะแส พวกเราก็ขยายขอบเขตไปจนถึงทั่วทั้งโลกแล้วจนถึงตอนนี้ก็ไม่มีเบาะแสใดๆเลยเหมือนกัน”
อานข่ายเฟิงว่า : “แบบนี้นะ แม่เองก็รู้ว่าเรื่องการหาคนแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อีกทั้งบางครั้งโชคก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น ที่ผ่านมาตลอดพวกเราไปตามหาแต่ละที่ทั่วโลกที่มีคนเชื้อสายจีน เด็กกำพร้าที่อายุพอๆกับเฉินเอ๋อ หลังจากนั้นก็คิดหาวิธีรวบรวมDNAของอีกฝ่ายมาเปรียบเทียบกันกับDNAของพี่ที่ทิ้งเอาไว้ นี่เป็นวิธีไม่มีทางพลาดที่สุดแล้ว”
ว่าแล้ว อานข่ายเฟิงก็เอ่ยขึ้นมาอีก : “เพียงแต่การเปลี่ยนแปลงของตัวเลขที่นี่มากเกินไปแล้ว คนเชื้อสายจีนทั้งโลกมีหนึ่งพันห้าล้านคน คนที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเฉินเอ๋ออย่างน้อยๆก็มีเป็นร้อยล้านคน ต่อให้พวกเราจะใช้ความสามารถและทรัพยากรทั้งหมดที่มี ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาDNAของทั้งร้อยล้านคนนี่ทั้งหมดออกมาเปรียบเทียบได้ ถ้าหากทำได้90% อย่างน้อยๆก็ยังมีอีกเป็นสิบล้านคนที่ไม่ได้เอามาเทียบ อีกทั้ง หลายๆเรื่องราวก็มักจะไม่ได้เป็นไปตามที่เราต้องการขนาดนั้น และหลายๆครั้งคนที่แม่อยากจะหาก็อาจจะอยู่ใน10%ที่ยังหาไม่เจอก็ได้”
แต่นายหญิงใหญ่กลับพูดอย่างเอาจริงเอาจัง : “ไม่ต้องเครียดไปหรอก ครั้งนี้เริ่มหาจากภายในประเทศกันก่อน! ในเมื่อตอนแรกพวกเราหากันทั้งเมืองจินหลิงรอบนึงแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็หามณฑลที่อยู่รอบเมืองจินหลิงให้ละเอียดอีกที โดยเฉพาะมณฑลที่อยู่ทางทิศใต้ของเมืองจินหลิง”
อานข่ายเฟิงพยักหน้าลงพลางเอ่ยขึ้น : “ได้ครับ ถ้าอย่าง่นั้นผมก็จะไปจัดการก่อน ลงมือจากสองสามมณฑลที่อยู่รอบๆเมืองจินหลิง”
อานโฉงชิวเอ่ยขึ้นมา : “แม่ครับ ข่ายเฟิงกับจาวหนาน และโยวโยวยุ่งเรื่องงานของบริษัท ไม่สามารถทำทุกอย่างในเวลาเดียวกันได้หรอกครับ ถ้าไม่อย่างนั้นรอหลังจากไปเย่นจิงแล้ว ผมจะอยู่ในประเทศเพื่อตามหาที่อยู่ของเฉินเอ๋อแล้วกันครับ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...