อานโฉงชิวรู้สึกไม่พอใจสำนักว่านหลงอยู่มาก
เหตุผลก็คือเนื่องจากว่าก่อนหน้านี้สำนักว่านหลงลงมือกับตระกูลเย่ อีกทั้งยังเคยปล่อยคำพูดที่ว่าจะทำลายเย่ฉางอิงพี่เขยของเขาอีกด้วย
อายโฉงชิวกับน้อยชายคนที่สองอานข่ายเฟิงนั้นไม่เหมือนกัน ในสายตาของอานข่ายเฟิงมีเพียงแค่พี่สาวอย่างอานเฉิงซีและเย่เฉินหลานชายเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆแม้แต่เย่ฉางอิง ก็ไม่อยู่ในสายตาเขาเลยทั้งนั้น
ที่สำคัญเป็นเพราะ อานข่ายเฟิงอายุยังน้อย ตอนนั้นที่พี่สาวอานเฉิงซีแต่งงานกับเย่ฉางอิง เขายังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย ได้มาสัมผัสกับเย่ฉางอิงน้อยมาก
แต่อานโฉงชิงนั้นไม่เหมือนกัน เขากับอานเฉิงซีพี่สาวห่างกันแค่สองปี ดังนั้นเขาเคยได้มาสัมผัสกับเย่ฉางอิงอยู่ไม่น้อย ในใจลึกๆของเขานั้นก็ยอมรับเย่ฉางอิงพี่เขยคนนี้อยู่แล้ว
และเป็นเพราะแบบนี้ ตอนที่เขาได้ยินว่าสำนักว่านหลงนำเอาโลงศพไปให้ตระกูลเย่ และเคยพูดถึงเรื่องนี้กับอานข่ายเฟิงแล้ว หวังว่าอานข่ายเฟิงจะสามารถเป็นตัวแทนของตระกูลอานไปกดดันสำนักว่านหลง ให้พวกเขาไม่ไปกลั่นแกล้งตระกูลเย่
แต่อานข่ายเฟิงกลับไม่ได้รับปาก
สาเหตุที่เขาไม่รับปากนั้นธรรมดามาก นั่นก็เป็นเพราะในใจของเขานั้นไม่ได้มองเห็นตระกูลเย่อยู่ในสายตาเลย
แรกเริ่มก่อนหน้านี้ เย่โจงฉวนคุณท่านตระกูลเย่มีครั้งหนึ่งที่เป็นฝ่ายเข้ามาหาอานข่ายเฟิงเพื่อมาตีสนิทที่สมาคมการค้าชั้นนำ แต่ตอนนั้นอานข่ายเฟิงเคยพูดกับเขาแล้ว ว่าตระกูลเย่เขายอมรับเพียงแค่เย่เฉินคนเดียวเท่านั้น คนอื่นๆ ใครก็ไม่ได้ทั้งนั้น
ในเมื่อยังหาตัวเย่เฉินไม่เจอ เขาก็ไม่มีเหตุผลให้ต้องช่วยเหลือตระกูลเย่อยู่แล้ว
แต่ต่อมาเรื่องนี้ก็ทำให้อานข่ายเฟิงมานึกกลัวขึ้นภายหลังเช่นกัน
เนื่องจากว่าเขาคิดไม่ถึงว่าว่านพั่วจวินจะขึ้นภูเขาเย่หลิงซานไปทำลายพี่สาวของเขาและพี่เขยเป็นซากศพแบบนี้!
หลี่ญ่าหลิน : “ที่นายพูดมาเมื่อกี้ สำนักว่านหลงช่วยคุณท่านเฟ่ยช่วงชิงอำนาจ แล้วแสวงหาผลโยชน์มาด้วยก็ยังว่าไปอย่าง แต่พวกเขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องลักพาตัวเฟ่ยฮ่าวหยางนี่ นอกเสียจากคนที่ลักพาตัวเฟ่ยฮ่าวหยางไปเป็นคนอื่น”
อานโฉงชิวถอดถอนใจออกมาพลางเอ่ยขึ้น : “เป็นอีกหนึ่งปัญหาจริงๆ รู้สึกเหมือนกับการแก้สมการที่ซับซ้อนอยู่เลย ไม่ว่าจะเข้าไปทางไหนก็ไม่ถูกทั้งนั้น เหมือนกับขาดเงื่อนไขที่สำคัญอะไรไปเลย”
หลี่ญ่าหลินนึกอะไรขึ้นมาได้ รีบเอ่ยถามขึ้นมา : “อ่อ ใช่สิ นายยังจำที่ฉันเคยบอกกับนายได้ไหม นักแสดงที่ชื่อกู้ชิวอี๋คนนั้น?”
“จำได้” อานโฉงชิวถามขึ้น : “ทำไม? เรื่องนี้เกี่ยวกับเธออย่างนั้นเหรอ?”
หลี่ญ่าหลินใช้ปลายลิ้นแตะที่เพดาน แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างจริงจัง : “ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนว่าเกี่ยวกับเธอ แต่ฉันรู้สึกว่ามี่ส่วนเกี่ยวข้องกัน”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...