คำพูดของหลี่ญ่าหลินทำให้อานโฉงชิวต้องตกตะลึงไป
เขาเริ่มที่จะคิดถึงความสมเหตุสมผลของเรื่องนี้ขึ้นมาในใจแล้วเหมือนกัน
คิดไปคิดมา เขาก็รู้สึกว่าทัศนคติของหลี่ญ่าหลินนั้นถูกต้อง
ถ้าหากทั้งหมดนี้เป็นความบังเอิญ ถ้าอย่างนั้นคุณท่านก็คงจะใช้คำว่าโชคดีมาบรรยายไม่ได้แล้ว พระเจ้าช่วยปกป้องคุ้มครองจริงๆเลย
อีกทั้งจุดเชื่อมต่อเวลาของกู้ชิวอี๋นั้นดีมากเกินไปแล้วจริงๆ
ถ้าหากเธอช้าไปอีกสิบกว่านาที หากสมองของคุณท่านขาดออกซิเจนจนสมองตาย ถ้าอย่างนั้นเทพเซียนก็อาจจะช่วยกลับมาไม่ได้แล้วเสียด้วยซ้ำ
นอกจากนี้แล้ว จู่ๆคืนนี้เธอก็บินไกลขนาดนี้ไปลอสแอนเจลิสเพื่อเยี่ยมเยียน ก็ดูคาดไม่ถึงอยู่จริงๆเหมือนกัน
ถึงอย่างไร ระยะห่างสี่พันกว่ากิโลจากฝากฝั่งทะเลตะวันออกถึงตะวันตกของสหรัฐอเมริกา ระยะห่างนี้ ไกลเสียยิ่งกว่าเมืองโม่เฉิงที่อยู่ทางตอนเหนือสุดไปจนถึงเกาะไหหลำทางตอนใต้สุดของหัวเซี่ยเสียอีก
ตอนดึกดื่นข้ามน้ำข้ามทะเลมาไกลขนาดนี้เพื่อมาเยี่ยมเยียน ดูแล้วก็ไม่สมเหตุสมผลอยู่จริงๆ
และยิ่งไปกว่านั้น กู้ชิวอี๋มาที่สหรัฐอเมริกาไม่ใช่เพียงแค่วันสองวันแล้ว ถ้าหากเธออยากจะมาเยี่ยม ก็สามารถจัดการตั้งแต่แรกได้อยู่แล้วหรือบางทีอาจจะเลื่อนออกไปช้ากว่านี้ รอถึงตอนที่เธอมาทัวร์คอนเสิร์ตที่ลอสแอนเจลิสแล้วค่อยไปเยี่ยมที่บ้านก็ได้
อานโฉงชิวได้ยินแล้ว ในใจก็รู้สึกตกใจมาก
ไม่รอให้เขาได้พูดออกมา หลี่ญ่าหลินก็เอ่ยพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น : “ดี! ดีเลย! ในที่สุดก็ทำให้ฉันจับเบาะแสได้เสียที! ฉันให้คนไปตรวจสอบข้อมูลที่สนามบินและกล้องวงจรปิดก่อนแล้วกัน ดูว่ากู้ชิวอี๊สรุปแล้วมีพลังอภินิหารมาจากไหนกันแน่ ไม่คิดว่าในช่วงเวลาสั้นๆขนาดนี้จะสามารถได้รับข่าวสาวได้!”
อานโฉงชิวอึ้งไปเล็กน้อย รีบเอ่ยขึ้นมา : “ญ่าหลิน ถ้าไม่อย่างนั้นเรื่องนี้ก็เอาไว้แค่นี้เถอะ ไม่ต้องไปสืบแล้ว”
หลี่ญ่าหลินเอ่ยถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ : “ทำไม? นี่เป็นเบาะแสเดียวที่มีในตอนนี้แล้ว อีกทั้งตอนนี้ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่าการพิจารณาของฉันนั้นจะต้องไม่ผิดอย่างแน่นอน เป็นเพราะอาการป่วยหนักของคุณท่านที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เพราะฉะนั้นกู้ชิวอี๋คนนี้ถึงได้ไม่มีโอกาสไปจัดการเบาะแสที่ตัวเองหลงเหลือเอาไว้ มิเช่นนั้นแล้วถ้าหากให้เวลาที่เพียงพอกับเธอ ให้คนที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังได้วางแผนกลุยุทธ์ คิดแผนร้าย ถ้าอย่างนั้นแม้แต่เบาะแสนี้ก็จะหาออกมาไม่ได้แล้ว!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...