ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4269

เฉินจ้างโจงยืนขึ้น สองมือกำหมัด และพูดอย่างเคารพว่า:"คุณชายเย่ คุณมีพลังมาก อย่าว่าแต่แซ่หลิวหนึ่งคนเลย แม้แต่แซ่หลิวสิบคน ก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของคุณได้……"

เฉินจ้างโจงพูดด้วยท่าทางละอายใจอย่างยิ่งว่า:"แต่ว่า คุณชายเย่ คำพูดที่พูดออกมายากจะเอากลับคืน! ฉันเฉินจ้างโจงไม่กลัวตาย แต่ฉันกลัวว่า คนอื่นจะแทงข้างหลังฉัน และบอกว่าฉันเป็นคนต่ำต้อยที่กลับคำพูด…...ดังนั้น…...โปรดอย่ากดดันแซ่หลิวนั้นเพราะฉันเลย ในเมื่อเขารักษาสัญญา ไม่ตามฆ่าฉัน ฉันก็ควรปฏิบัติตามสัญญา และไม่กลับไปเกาะฮ่องกงอีกในชีวิตนี้!"

เย่เฉินตะลึงเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนี้ ถึงแม้ในใจจะรู้สึกว่าเฉินจ้างโจงเปิดเผยและตรงไปตรงมา แต่ยังรู้สึกว่าเขาซื่อสัตย์เกินไป และเกณฑ์มาตรฐานทางศีลธรรมสูงเกินไป และแค่ทรมานตัวเองเท่านั้น

แต่ว่า เย่เฉินมองเห็นความแน่วแน่ในสายตาของเขาในเวลานี้ และรู้ว่าเรื่องนี้ไม่สามารถทำบ้าๆ ตามความคิดบังคับของเขาเองได้ ถ้าเขาอยากให้เฉินจ้างโจงละทิ้งสิ่งที่ผ่านมา และก้าวไปข้างหน้า ก็ต้องปฏิบัติตามคำบอกเล่าของบรรพบุรุษ ระฆัง เรียนผูกต้องเรียนแก้

มิฉะนั้น แม้ว่าเขาจะให้ว่านพั่วจวินคุ้มกันเฉินจ้างโจงกลับไปที่เกาะฮ่องกง และใช้กำลังของเขาเพื่อบังคับแซ่หลินประจบประแจง แต่ในใจเฉินจ้างโจง ยังคงรู้สึกต่ำต้อยกว่าผู้อื่น

อันที่จริง เย่เฉินไม่ได้คิดจะเปลี่ยนวาทศิลป์กับเฉินจ้างโจง แม้ว่าเขาจะได้ตกลงกับแซ่หลิน ที่จะไม่กลับไปที่เกาะฮ่องกง แต่เขาไม่ได้ทำข้อตกลงกับแซ่หลิน ที่จะไม่กลับไปที่แผ่นดินใหญ่ ดังนั้นหากไม่สามารถกลับไปที่เกาะฮ่องกงได้ ก็สามารถกลับไปที่แผ่นดินใหญ่กับตน และทำงานในเย่ซื่อกรุ๊ปได้ ถึงตอนนั้น มีเย่ซื่อกรุ๊ปหนุนหลังอยู่ ถึงแซ่หลินนั้นจะรู้ก็ตาม ก็ไม่มีทางมาซักไซ้เอาความที่ตระกูลเย่

แต่ว่า เมื่อคำพูดนั้นอยู่ที่คอแล้ว สุดท้ายเย่เฉินก็ไม่พูดอะไร

เขารู้ว่า คนอย่างเฉินจ้างโจง เขาจะไม่ปฏิเสธคำขอของเขาอย่างแน่นอน เพราะเห็นแก่ความใจดีของพ่อและพระคุณที่ช่วยชีวิตเขา

แต่เขาก็รู้ด้วยว่าเหตุการณ์นั้น และผู้คนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้น เป็นปมในใจของเฉินจ้างโจง

ตนไม่ควรให้เขาทุ่มเททั้งใจให้กับธุรกิจของเย่ซื่อกรุ๊ป ก่อนที่ปมในใจของเขาจะถูกเปิดออก