เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินกำลังจะไป สีหน้าของเฉินจ้างโจงดูซับซ้อนมาก
สำหรับเย่เฉิน แม้ว่าเขาจะเพิ่งรู้จักระยะสั้นๆ เพราะพ่อของเย่เฉินมีเมตตากับเขา และบุคลิกภาพของเย่เฉินก็ทำให้เขาชื่นชมเขามาก ดังนั้นเขาจึงมีความรู้สึกที่ดีต่อเย่เฉิน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเห็นว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งและประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยม เขาจึงรู้สึกซาบซึ้งใจต่อเย่ฉางอิง
ในช่วงเวลาหนึ่ง เขายังคิดที่จะรับใช้เย่เฉิน เพื่อตอบแทนความเมตตาของเย่ฉางอิง
แต่พอมาคิดดูแล้ว รู้สึกว่าตัวเองเป็นเพียงผู้อพยพผิดกฎหมาย ที่ขายห่านย่างในไชน่าทาวน์มามากกว่า 20 ปีแล้ว และเย่เฉินก็เป็นมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ที่มีมูลค่าหลายแสนล้านเหรียญแล้ว ช่องว่างระหว่างตนกับเขามันต่างกันมาก ในกรณีนี้ ยังจะมีหน้าพูดขอบคุณได้ไง
ยังไงซะ เมื่อความแตกต่างของความแข็งแกร่งนั้นมากเกินไป แม้ว่าตนจะมีความตั้งใจในการตอบแทนความเมตตา ในสายตาของคนภายนอก ก็แค่กำลังปีนขึ้นไป โดยใช้การตอบแทนความเมตตาเป็นข้ออ้าง
ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินก็อาจจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา บางทีเขาอาจจะแค่พูดออกมา ก็คงจะทำให้เขาเดือดร้อนเท่านั้น
ดังนั้น หลังจากคิดดูแล้ว เฉินจ้างโจงจึงเลิกคิดที่จะเสนอเอง
สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ แม้ว่าเย่เฉินจะถนอมคนมีความสามารถ แต่ก็ไม่อยากให้เขาแบกรับอดีตอันหนักหน่วงที่จะรับใช้เขา
ดังนั้น แผนของเขาคือช่วยเฉินจ้างโจง ให้ไปนิพพานเกิดใหม่ก่อน
ยิ่งกว่านั้น ด้วยนิสัยของเย่เฉิน ก่อนที่ทุกอย่างจะสำเร็จ เขาจะไม่ชอบพูดก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่บอกเฉินจ้างโจงสักคำ
ในช่วงเวลาของการจากลา ดวงตาของเฉินจ้างโจงแดงก่ำ และพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณชายเย่ โปรดดูแลตัวเองด้วย!"
เย่เฉินก็พูดด้วยความเคารพว่า:"ไม่ต้องกังวลลุงโจง ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี"
ดังนั้น เย่เฉินจึงไปที่วิลล่าที่สำนักว่านหลงเช่าโดยตรง
ว่านพั่วจวินได้รับคำสั่งตอนเช้า ว่าให้กำจัดพวกขยะทั้งหมดในนิวยอร์กที่เกี่ยวข้องกับเฟ่ยฮ่าวหยาง และรอที่นี่เพื่อรับคำสั่งต่อไปของเย่เฉิน
หลังจากที่เย่เฉินมาถึง เขาก็วิ่งออกจากคฤหาสน์ เพื่อต้อนรับด้วยตนเอง และพูดด้วยความเคารพว่า:"คุณเย่ งานที่คุณมอบให้ฉัน สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีแล้ว"
เย่เฉินพยักหน้า และพูดว่า:"พั่วจวิน พวกคุณทำได้ดีมากในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่คุณฆ่าขยะที่สมควรถูกฆ่าเท่านั้น แต่คุณยังจัดการสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างสวยงาม คุณและพี่น้องคนอื่นๆ ถึงเวลาถอนตัวแล้ว ได้เงินหมื่นล้านดอลลาร์ที่ตระกูลเฟ่ยให้กับสำนักว่านหลงแล้ว และหลังจากที่คุณกลับไปแล้ว ให้สร้างฐานของสำนักว่านหลงดีๆ "
ว่านพั่วจวินพูดอย่างซาบซึ้งว่า:"ไม่ต้องกังวล คุณเย่ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ จะไม่ทำให้คุณผิดหวัง!"
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและสั่งว่า:"ให้พี่น้องอพยพอย่างมีระเบียบ และอย่าทิ้งเบาะแสใดๆ ให้ตำรวจ"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...