ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4270

เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินกำลังจะไป สีหน้าของเฉินจ้างโจงดูซับซ้อนมาก

สำหรับเย่เฉิน แม้ว่าเขาจะเพิ่งรู้จักระยะสั้นๆ เพราะพ่อของเย่เฉินมีเมตตากับเขา และบุคลิกภาพของเย่เฉินก็ทำให้เขาชื่นชมเขามาก ดังนั้นเขาจึงมีความรู้สึกที่ดีต่อเย่เฉิน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเห็นว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งและประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยม เขาจึงรู้สึกซาบซึ้งใจต่อเย่ฉางอิง

ในช่วงเวลาหนึ่ง เขายังคิดที่จะรับใช้เย่เฉิน เพื่อตอบแทนความเมตตาของเย่ฉางอิง

แต่พอมาคิดดูแล้ว รู้สึกว่าตัวเองเป็นเพียงผู้อพยพผิดกฎหมาย ที่ขายห่านย่างในไชน่าทาวน์มามากกว่า 20 ปีแล้ว และเย่เฉินก็เป็นมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ที่มีมูลค่าหลายแสนล้านเหรียญแล้ว ช่องว่างระหว่างตนกับเขามันต่างกันมาก ในกรณีนี้ ยังจะมีหน้าพูดขอบคุณได้ไง

ยังไงซะ เมื่อความแตกต่างของความแข็งแกร่งนั้นมากเกินไป แม้ว่าตนจะมีความตั้งใจในการตอบแทนความเมตตา ในสายตาของคนภายนอก ก็แค่กำลังปีนขึ้นไป โดยใช้การตอบแทนความเมตตาเป็นข้ออ้าง

ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินก็อาจจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา บางทีเขาอาจจะแค่พูดออกมา ก็คงจะทำให้เขาเดือดร้อนเท่านั้น

ดังนั้น หลังจากคิดดูแล้ว เฉินจ้างโจงจึงเลิกคิดที่จะเสนอเอง

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ แม้ว่าเย่เฉินจะถนอมคนมีความสามารถ แต่ก็ไม่อยากให้เขาแบกรับอดีตอันหนักหน่วงที่จะรับใช้เขา

ดังนั้น แผนของเขาคือช่วยเฉินจ้างโจง ให้ไปนิพพานเกิดใหม่ก่อน

ยิ่งกว่านั้น ด้วยนิสัยของเย่เฉิน ก่อนที่ทุกอย่างจะสำเร็จ เขาจะไม่ชอบพูดก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่บอกเฉินจ้างโจงสักคำ

ในช่วงเวลาของการจากลา ดวงตาของเฉินจ้างโจงแดงก่ำ และพูดกับเย่เฉินว่า:"คุณชายเย่ โปรดดูแลตัวเองด้วย!"

เย่เฉินก็พูดด้วยความเคารพว่า:"ไม่ต้องกังวลลุงโจง ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี"