ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4277
ผู้อำนวยการเห็นเขาพูดไม่ออก จึงเอ่ยเสริมไปต่อ : “หลี่ ตอนนี้มีเพียงตัวเลือกสองข้อที่วางอยู่ตรงหน้านาย ข้อแรก นายเป็นฝ่ายยื่นหนังสือเกษียณก่อนกำหนดเอง แม้ว่าคดีนี้จะทำให้นายเสียศักดิ์ศรีอยู่หน่อย แต่อย่างน้อยที่สุดจะไม่ทำให้ชื่อเสียงของนายป่นปี้ เป็นเพียงจุดด่างพร้อยเล็กน้อยเท่านั้น บรรพบุรุษหัวเซี่ยของพวกนายพูดอยู่บ่อย ๆ ไม่ใช่หรือ คนเราหาใช่เทพเทวดา ใครบ้างไม่เคยผิดพลาด มีจุดด่างพร้อยเล็กน้อยแค่นี้ สำหรับนายแล้วคงไม่มีผลกระทบมากมายนักหรอก อีกอย่างในฐานะที่ฉันเป็นผู้อำนวยการตำรวจนครนิวยอร์ก คดีนี้ก็จะเหลือจุดด่างพร้อยที่เช็ดไม่ออกไว้ในประวัติส่วนตัวของฉันเช่นกัน ฉันเผชิญหน้าได้อย่างไม่สะทกสะท้าน นายมีอะไรให้ต้องพัวพันและลังเลหรือ ?”
พูดถึงตรงนี้ ผู้อำนวยการก็กระแอม แล้วกล่าวอีก : “อะแฮ่ม……หลี่ ถ้าหากนายไม่เต็มใจละก็ งั้นก็ทำได้แต่ให้กรมตำรวจนครนิวยอร์กประกาศให้นายหยุดงานเป็นการชั่วคราวต่อสาธารณชนแล้ว ส่วนสาเหตุที่ให้นายหยุดงานชั่วคราว ก็เป็นอันเนื่องมาจากแบกรับหน้าที่ที่ไม่อาจปฏิเสธได้ในหลายขั้นตอนของในคดีชุดนี้ รวมถึงไม่ได้กำจัดอยู่แค่ว่าเวลานานขนาดนี้ไม่สามารถพบข้อเท็จจริงที่เฟ่ยฮ่าวหยางและคนอื่น ๆ กระทำผิดกฎหมาย รวมทั้งคดีที่ว่าเฟ่ยฮ่าวหยางถูกลักพาตัวจนถึงตอนนี้เฟ่ยฮ่าวหยางถูกฆ่าก็ไม่สามารถจับมือสังหารเอาไว้ได้เลยเช่นกัน !”
หลี่ญ่าหลินเส้นเลือดปูดโปนทันที พลันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
ส่วนผู้อำนวยการกลับเอ่ยด้วยคำพูดที่จริงจัง : “หลี่ เกิดปัญหาใหญ่โตที่แก้ไขไม่ได้ จะต้องมีคนออกมารับผิดแทน นายทำงานอยู่ที่กรมตำรวจนครนิวยอร์กมานานหลายปีขนาดนี้ ไม่มีทางที่นายจะไม่เข้าใจหลักการนี้ ฉันก็ไม่อยากให้นายมาเป็นแพะรับบาป หากว่านายดื้อดึงไม่เลิกละก็ งั้นฉันก็ทำได้แต่พูดขอโทษนายเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว !”
หลี่ญ่าหลินมองอีกฝ่ายพร้อมกับกรอดฟันด้วยความเคียดแค้น แม้ว่าความโกรธมหาศาลอยู่ในหัวใจก็ตาม แต่เขาก็รู้ดี สิ่งที่ผู้อำนวยการพูดล้วนเป็นความจริง
อันที่จริงเวลาส่วนใหญ่แล้ว ระบบตำรวจนครนิวยอร์กยังคงเป็นระบบที่ให้ท้ายลูกตัวเองมาก คนของตัวเองก่อความวุ่นวาย เบื้องบนพิจารณาจากภาพลักษณ์โดยรวม จะต้องคิดหาวิธีแก้ไขอย่างแน่นอน
แต่ว่า ตำรวจนครนิวยอร์กก็ไม่ใช่ว่าสามารถจัดการได้ไปซะทุกเรื่อง
หลายปีมานี้ หลายครั้งที่ตำรวจนครนิวยอร์กดำเนินการใช้ความรุนแรงกับเชื้อสายคนกลุ่มน้อยตามกฎหมาย จึงทำให้เกิดความโกรธแค้นของประชาชนมากขึ้น ในตอนแรก ตำรวจนครนิวยอร์กก็วางแผนที่จะปกป้องคนของตัวเอง แต่สุดท้ายจำเป็นต้องทำการเสียสละเนื่องจากความโกรธแค้นของประชาชนมีมากเกินไป
ผู้อำนวยการพยักหน้าอย่างชื่นใจ แล้วเอ่ยกำชับ : “อีกเดี๋ยวนายไปพบปะกับสื่อมวลชนสั้น ๆ ก็บอกว่าทางตำรวจได้รับสายตำรวจ มีผู้ต้องสงสัยเคลื่อนไหวอยู่ในอาคารหลังนี้ แต่หลังจากผ่านการค้นหา ยืนยันว่าไม่มีร่องรอยของผู้ต้องสงสัย การปฏิบัติการครั้งนี้อาจเป็นข่าวกรองมีความผิดพลาด ส่วนอย่างอื่นไม่ต้องอธิบายให้มากความ”
หลี่ญ่าหลินเอ่ยอย่างจำใจ : “ได้ครับ อีกเดี๋ยวผมจะไป”
ผู้อำนวยการพยักหน้า แล้วเอ่ยอีก : “พรุ่งนี้เช้าฉันจะจัดเตรียมการประชุมส่วนใน นายก็เป็นฝ่ายเอ่ยเองเลยว่าช่วงนี้กดดันมาก อยากพักผ่อนหน่อยในที่ประชุม ฉันจะตอบรับไปตามน้ำ จากนั้นมอบคดีนี้ให้บรูโน่รับผิดชอบต่อ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...