ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4278
หลี่ญ่าหลินรีบถาม : “จะให้บรูโน่ตรวจสอบต่อใช่ไหม ?”
“ตรวจสอบกับผีน่ะสิ !” ผู้อำนวยการโบกมือพร้อมกับเอ่ย : “ฉันจะให้บรูโน่เปลี่ยนทิศทางการตรวจสอบหน่อย ด้านหนึ่งให้ตรวจสอบข้อมูลตัวตนของเหยื่อ ลองดูว่ามีเหยื่อคนอื่น ๆ ที่ยังไม่ถูกเปิดเผยหรือไม่ อีกด้านหนึ่งก็ตรวจสอบเฟ่ยฮ่าวหยางและพวกพ้องคนอื่น ๆ ให้จนถึงที่สุด ลองดูว่ายังมีผู้กระทำผิดกฎหมายที่หนีรอดไปได้หรือไม่”
หลี่ญ่าหลินเอ่ยปากถาม : “งั้นมือสังหารที่ฆ่าคนล่ะ ? ไม่จับแล้ว ? !”
“จับกับผีน่ะสิ ! ” ผู้อำนวยการหัวเราะเยาะ พร้อมถามเขากลับ : “นายบอกมาว่าฉันจะจับยังไง ? ถ้าหากสำนักว่านหลงไม่ได้เป็นคนทำ จะหามือสังหารตัวจริงเจอได้ไหมล่ะ ? ถ้าหากสำนักว่านหลงเป็นคนทำ นายจะให้ฉันไปจับคนที่สำนักว่านหลงยังไง ? ยังไม่ต้องพูดถึงว่าสำนักว่านหลงรับมือยาก ต่อให้รับมือง่าย ฉันไปจับคนมา ฉันจะอธิบายมวลชนที่อยู่ทางนี้ยังไง ? ถึงตอนนั้นลำบากแทบตาย ยังต้องถูกด่าเปิงอีกยกไม่ใช่หรอกหรือ ? ”
หลี่ญ่าหลินอดไม่ได้ที่จะไถ่ถาม : “ผู้อำนวยการ พวกเราเป็นผู้ที่ยึดปฏิบัติตามหลักของกฎหมาย อาชญากรที่ฝ่าฝืนกฎหมายอย่างโจ่งแจ้งพวกนี้ หากไม่จับ พวกเราจะเอาอะไรไปปกป้องความศักดิ์ศรีของกฎหมายล่ะ ?”
ผู้อำนวยการเอ่ยอย่างไม่สนใจ : “ในเวลาแบบนี้ก็ต้องรู้จักประนีประนอม ภาระอันเร่งด่วนของพวกเราไม่ใช่การปกป้องศักดิ์ศรีของกฎหมาย แต่ต้องทำให้มวลชนพอใจ ฉันตั้งใจจะทำให้มันเป็นคดีที่ไร้เบาะแส ถึงตอนนั้นมวลชนก็คงจะไม่รู้สึกว่าพวกเราไร้ความสามารถ จะรู้สึกเพียงแต่ว่าฮีโร่ในหัวใจของพวกเขาเก่งกาจยิ่งกว่าในจินตนาการของพวกเขา ถึงตอนนั้นก็คงจะไม่มาหาเรื่องพวกเราอีกแล้ว เพราะพวกเราไม่ได้สะสางคดี !”
เมื่อหลี่ญ่าหลินได้ยินจนถึงตรงนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ย : “ในเมื่อทำให้เป็นคดีที่ไร้เบาะแส งั้นผมก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องเกษียณก่อนกำหนดแล้วสินะ ? อย่างมากผมก็แค่เชื่อฟังการจัดการ ไม่ตรวจสอบคดีนี้อีกต่อไป !”
ผู้อำนวยการส่ายหน้า : “ไม่ได้ นายกเทศมนตรีรู้นิสัยของนายดี เขาเลยกำชับกับฉันเอาไว้แล้ว นายต้องเกษียณก่อนกำหนด !”
บทสนทนากับผู้อำนวยการ สั้น ๆ แค่สิบนาที แต่ตัวของหลี่ญ่าหลินนั้น ราวกับแก่ลงไปสิบเลยภายในระยะเวลาอันสั้น
เขาเข้าใจเจตนาของนายกเทศมนตรีอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง ให้ตัวเองเกษียณก่อนกำหนด ก็ถือว่าไม่ได้โยนมาให้ตนเองโดยตรง แต่ในมุมมองของทุกคน ตัวเองก็คือแพะรับบาปคนนั้น
ครั้งนี้ เขาก็อาศัยตัวเอง โดยใช้กำลังเพียงเล็กน้อยเอาชนะกำลังที่มากกว่า
ภายใต้สถานการณ์ที่ความโกรธแค้นของมวลชนมากขนาดนี้ จึงมีเพียงแต่โยนตัวออกมาเพื่อหงายไพ่เล่นกับความรู้สึก เดินเส้นทางที่น่าสงสาร จึงจะสามารถพิชิตความแข็งกระด้างด้วยความนุ่มนวลได้
สำหรับตัวหลี่ญ่าหลินแล้วนั้น วิธีการนี้แม้ว่าจะทำให้เขานั้นรู้สึกอับอายมากขึ้น แต่เขาในขณะนี้ไม่มีตัวเลือกอื่นแล้ว
ครั้นแล้ว เขาจึงหยิบเครื่องวิทยุสื่อสารขึ้นมา ถ่ายทอดคำสั่งสุดท้ายของตัวเองในฐานะพล.ต.ท. ให้สมาชิกหน่วยรบพิเศษทุกคนถอยออกมาจากตึกระฟ้าสำนักงานใหญ่เฟ่ยซื่อกรุ๊ปในทันที
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...