ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4279

การถอยออกของหน่วยรบพิเศษ เป็นการประกาศความล้มเหลวของการปฏิบัติการจับกุมครั้งนี้อย่างเป็นทางการ

นักข่าวสื่อมวลชนต่างกำลังรอผู้แถลงของทางตำรวจออกมาอธิบายสถานการณ์ หลี่ญ่าหลินที่แก่ลงไปสิบกว่าปี ก็สาวเท้ามายังเบื้องหน้าของนักข่าวสื่อมวลชนทั้งหมด

ขณะนี้ บรรดานักข่าวจำนวนนับไม่ถ้วนหยิบกล้องถ่ายรูปออกมา พยายามตะโกนเสนอคำถามแต่ละอย่างของตัวเองต่อหลี่ญ่าหลินอย่างสุดกำลัง

หลี่ญ่าหลินยื่นสองมือออกมาให้สัญญาณว่าให้ทุกคนเงียบลง พลันเอ่ยปาก : “ขออภัยเป็นอย่างมากที่ไปใช้เวลาของทุกท่านและเฟ่ยซื่อกรุ๊ป การปฏิบัติการจับกุมครั้งนี้ของพวกเรา ขอประกาศว่าล้มเหลวแล้ว เนื่องจากความผิดพลาดในด้านการวางแผนและข่าวกรอง ตอนนี้หน่วยรบพิเศษได้ถอนออกมาแล้ว เฟ่ยซื่อกรุ๊ปจะฟื้นคืนสู่ความเป็นระเบียบเรียบร้อยในการทำงานดังเดิมทันที”

นักข่าวสื่อมวลชนยังอยากซักถาม หลี่ญ่าหลินก็เอ่ยปากพูดทันที : “ผมรู้ว่าทุกคนอยากถามอะไร ความผิดพลาดครั้งนี้เกิดจากตัวผมเป็นหลัก ช่วงนี้ร่างกายและจิตใจของผมได้รับผลกระทบด้านลบมามาก บวกกับอายุก็มากแล้ว ไม่เหมาะสมที่จะรับผิดชอบคดีที่ใหญ่หลวงขนาดนี้ต่อไปได้จริง ๆ ผมเลยยื่นหนังสือเกษียณก่อนกำหนด ขอลาออกกับนายกเทศมนตรีแอดัมส์”

นักข่าวสื่อมวลชนที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็ตกใจจนตะลึงตาค้างทันที

ใครก็นึกไม่ถึง พล.ต.ท.ผู้ที่เป็นคนเชื้อสายจีนที่ประชาชนพากันสรรเสริญว่าดีมากท่านนี้ คาดไม่ถึงว่าจะประกาศเกษียณก่อนกำหนดกะทันหัน

ในตอนนี้หลี่ญ่าหลินก็เอ่ยด้วยใบหน้าละอายใจ : “เกี่ยวกับคดีที่เกิดขึ้นที่นครนิวยอร์กในช่วงนี้ ผมขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง ไม่สามารถรับรู้การกระทำผิดกฎหมายล่วงหน้าและยุติการกระทำผิดกฎหมายเอาไว้ล่วงหน้าได้เลย เป็นความบกพร่องของผมในฐานะที่เป็นตำรวจนายหนึ่ง ผมต้องกล่าวขอโทษนครนิวยอร์กและมวลชนทั่วทั้งสหรัฐอเมริกา ณ ที่นี่ !”

พูดจบ หลี่ญ่าหลินโค้งคำนับอย่างสุดซึ้งต่อหน้ากล้อง

จากนั้น ไม่รอให้นักข่าวสื่อมวลชนเอ่ยถาม เขาหันตัวไป พลันนั่งรถจากเหตุการณ์ไป ภายใต้การคุ้มกันของตำรวจไม่กี่นาย

ไม่นานนัก ข่าวที่หลี่ญ่าหลินประกาศว่าเกษียณก่อนกำหนด ก็รายงานออกไปโดยผ่านแต่ละสื่อขนาดใหญ่

อานโฉงชิวถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วเอ่ยปาก : “อันที่จริงเรื่องนี้นายก็ไม่ควรไปสืบมือสังหารนั่น……”

หลี่ญ่าหลินเอ่ยอย่างจนปัญญา : “เรื่องผ่านไปแล้วก็ปล่อยเลยตามเลย พูดพวกนี้เอาป่านนี้ก็สายไปแล้วล่ะ อีกอย่าง นิสัยของฉันก็ไม่ยอมที่จะทำเป็นมองไม่เห็นกับพฤติกรรมที่กระทำผิดกฎหมายที่ใช้วิธีความรุนแรงต้านทานความรุนแรงประเภทนี้ด้วย”

อานโฉงชิวถอนส่งเสียงหึ พลันเอ่ยถามเขา : “งั้นจากนี้นายตั้งใจจะทำอะไร ?”

หลี่ญ่าหลินเอ่ย : “ตอนนี้ฉันกลับกรมตำรวจไปส่งมอบงานสักหน่อย พรุ่งนี้ก็เริ่มการเกษียณและพักผ่อนอยู่ในบ้านในยามชราอย่างเป็นทางการแล้ว”

พูด ๆ อยู่ เขาก็นึกอะไรขึ้นได้ พลันเอ่ยปาก : “คุณท่านตอนนี้สถานการณ์ดีขึ้นหน่อยแล้วหรือยัง ? ไม่อย่างนั้นฉันไปเยี่ยมคนชราเขาที่ลอสแอนเจลิสสักเที่ยวหน่อย ครั้งนี้เขาป่วยหนัก ฉันก็ไม่ได้ไปเยี่ยมเลย รู้สึกยอมรับไม่ได้จริง ๆ ”